Soms is het voor een persoon, een individu moeilijk om te gaan met tegenslagen die inherent zijn aan het dagelijkse leven op deze planeet. Vele mensen onder ons, en vermoedelijk toch eigenlijk wel iedereen, zal op één of ander moment in zijn leven voor een spreekwoordelijke afgrond staan en stellen dat de put nu toch wel heel diep lijkt. Velen slagen erin de overkant te zien en maken de oversteek door middel van een brug bijvoorbeeld. Anderen blijven erg lang – zo niet heel erg lang – aan die afgrond staan en springen er soms ook gewoon in. Zo percipieer ik soms nog wel eens de gedachtegang die ik te lezen krijg in heel wat meegeleverde bandinfo. Zo ook deze van Litha, een soloproject voor de heer Andrew Black, geboren en getogen in Salem in de staat Oregon, die voorheen in Sorceress speelde. Daar maakte hij kennis met ALN van Mizmor en MSW van Hell. Dit Litha is een manier voor de heer Black om met zijn demonen te vechten. Iets wat hij al deed in de vorm van ambientgeluiden.
Dit Litha, want zo heet ook gewoon eenvoudigweg de debuutplaat, is een poging om op een meer brute en agressieve wijze de bovenstaande demonen te bevechten. Dit gebeurt in samenspraak met Tartarus Records uit het Nederlandse Groningen.
Vijf nummers moeten ons als luisteraar, die nu en dan ook aan zo een afgrond staat, trachten te overtuigen van de kwaliteiten van dit Litha. Je kan gerust stellen dat ik benieuwd ben, er is dus honger naar iets nieuws. De heer Black opent met Hunger, hoe toepasselijk en doet dit niet aan een hoog tempo. Hij doet dit op een eerder gezapig, zompig wijze. De zovele atmosferische blackmetalbands die de wereld rijk is durven dit natuurlijk ook te doen. Maar Litha klinkt niet noodzakelijk als twaalf in een dozijn. Het zijn die messcherpe screams en dito boodschappen uitschreeuwen die het hem hier doen. Het is wel zo dat het muzikale geheel gekenmerkt wordt door een zekere monotonie omzoomd door melancholie. Luister hiervoor ook naar de openingspartij op Wearing Away.
In een soloproject zit je natuurlijk per definitie helemaal alleen. De heer Black krijgt nochtans nu en dan de indruk dat hij toch met veel is, althans dat doet I Am Many vermoeden. Het kortste nummer op de plaat lijkt in zijn eerste maten een instrumentale gitaartokkel te zijn, maar ergens net over de minuut wordt de distortion toch voorzichtig ingeduwd en kan je ondanks deze actie toch spreken van een behoorlijk emotioneel beladen, treurend nummer. Wanneer de screams hierover worden gedrapeerd lijkt het wel alsof ze dienen om de duizenden tranen die vloeien op te vangen. Of dit ook lukt, beluister je beter zelf.
Dit Litha van het Amerikaanse Litha is op zich toch een indringende plaat. Voor hen die de donkere rand van het leven graag opzoeken en die zo nu en dan aan de spreekwoordelijke afgrond staan, kunnen uit de blackmetalmuziek van de heer Black wel kracht putten.
Score:
75/100
Label:
Tartarus Records, 2023
Tracklisting:
- Hunger
- Wearing Away
- I Am Many
- Bite The Hand
- Thirst
Line-up:
- Andrew Black – Zang, alle instrumenten
Links: