Notturno – Inside

Geschreven door op 03-11-2023 om 23:30.

Als de hitte het land weer verlaat en de blaadjes weer van de bomen dreigen te vallen dan is de tijd weer aangebroken om wat meer van neerslachtige muziek te genieten. Dat lukt immers bij achtendertig graden in de schaduw toch wat minder goed. Ik begin dan altijd met het zoeken naar nieuw creatief talent op het gebied van muziek met een melancholische of/en depressieve insteek. Heerlijk om in te zwelgen wanneer u over genoeg zelfmedelijden beschikt. Iets in de trant van “het leven is kut en daarna gaat u dood”. Er zijn nog voldoende bands over die dit soort “mooie” muziek maken. Zo tref ik tijdens mijn zoektocht het Italiaanse Notturno. Aangezien het Italiaans een eenvoudig taal is, heeft u vast begrepen dat de Nederlandse vertaling “nachtelijk” is. Het tweede album Inside is het hier te bespreken werk. Het debuut Obsessions bleef op Zware Metalen onbesproken en ik maak nu ook voor het eerst kennis.

Zo duister als de nacht is dit album dat door Hypnotic Dirge Records wordt uitgebracht niet, doch is het in de verste verte niet opbeurend. Gelukkig maar want daar zitten we natuurlijk helemaal niet op te wachten. Even lijken we door de mooie intromelodie van de opener Peace omarmt te worden, maar schijn bedriegt. De blaadjes vallen van de bomen en soms lijkt het alsof het een onstuimige wervelwind is die zijn werk doet tijdens Autumn Leaves. Het begint allemaal nog kalm met een tokkelende gitaar totdat vocalist Kjiel na een klaagzang vrij plotsklaps overschakelt naar een schreeuwend stemgeluid. De stemming slaat om wanneer er ongepolijste gitaarriffs ingezet worden. Het mannelijke stemgeluid wat hier hoorbaar is, is afkomstig van ene Davide Straccione (Shores of Null), die een gastrol vervult en later ook nog hoorbaar is tijdens Once Again en No Passion. Een goede keuze om dit heerschap te vragen wat mij betreft. Het geeft net dat extra randje aan de muziek. De rustige stukken tijdens Autumn Leaves zijn mij net iets te langdradig om zodoende goed de aandacht vast te houden. Met name richting het einde dreigt het allemaal wat te clichématig te worden.

 
Wat dat betreft valt Obsessions wat beter in de smaak. We horen de ideeën, het gitaarthema en het getemporiseerde drumritme aan. Langzaam maar zeker neemt de muziek bezit van uw psyche. Een etherische gitaarlead zwelt aan en stijgt tot vrij grote hoogte, waarna de getormenteerde krijs weer hoorbaar is. Al snel is er ook tijdens dit lange nummer even wat ruimte voor bezinning en een mooie klassieke pianomelodie. Enkele andere klassieke instrumenten hebben hier ook een bijdrage, zo meen ik ook een klarinet of een blaasinstrument te horen. Wanneer het niet tot teveel afleiding leidt werkt een dergelijke passage wel. Gelukkig weet de band weer snel de afwisseling op te zoeken door het inzetten van de blackmetalvocaal en bijpassende muziek. Het einde is een tikkeltje mistroostig. Once Again trapt af met een post-rock/metal aanpak die als muziek in de oren klinkt. Ik hoor nadien fijne tremolo, akoestisch getokkel en een aantal niet onaardige melodieën. Soms dreigt het geheel wat te verzanden, hier ook weer tijdens de rustige passages. Het stemgeluid van de heer Straccione doet hier in combinatie met de muziek wat aan Clouds-achtige taferelen denken.

Het afsluitende No Passion duurt mij met haast negen minuten ook net iets te lang. En ook begint het stemgeluid mij nu wat tegen te staan. Er zou net wat meer variatie in mogen. Gelukkig krijgt Kjiel wederom versterking van de Shores of Null vocalist. Over de gehele linie ontbreekt er niets aan de geluidsmix en zo laat Notturno een tamelijk interessant tweede album horen. Niet genoeg om met de absolute top in het genre mee te doen, desondanks voldoende interessant om eens zesendertig minuten aan te spenderen.

 

Score:

77/100

Label:

Hypnotic Dirge Records, 2023

Tracklisting:

  1. Peace
  2. Autumn Leaves
  3. Obsessions
  4. Once Again
  5. No Passion

Line-up:

  • Vittøriø Sabelli: Alle instrumenten
  • Kjiel: Vocalen
  • Aeternus: Drums

Links: