Pain – Cynic Paradise
Nuclear Blast, 2008
Toen in 2002 het album van Peter Tägtgren’s creatie Pain, Nothing Remains The Same uitkwam, dacht ik dat het nooit mooier zou gaan worden. Pittige industrieel getinte nummers, catchy en puur metal (Rebirth was maar een opwarmertje met enkele party-nummers). Ik ben geen grote fan van het beatmetal-genre of zo, maar het stond gewoon als een paal boven water dat Pain genre-overstijgend goed was. Zelden was ik zo geraakt door dergelijke instant ‘wow’-reactie, dit was dé nieuwe referentie. Ook in de muziekwereld werd dit album aanzien als een klassieker in wording, zelfs door de bandleden van Rammstein die er vol lof over waren. De volgende albums Dancing With the Dead en Psalms of Extinction konden mij absoluut bekoren, maar zeker niet in dezelfde mate. Ondertussen groeide de Pain-aanhang en versierden ze ook een tournee met Nightwish doorheen Europa. Aan die tour hielden ze veel succes over, en een gastbijdrage van Nightwish-zangeres Anette op het nieuwe album Cynic Paradise.
Cynic Paradise vliegt erin met het toepasselijke nummer I’m Going In. Zwierig hakkend gitaargeweld, een overstuurde synth en een hoog beattempo, Pain weet nog steeds de versnellingsbak te vinden. Dit is een vollekracht floorfiller in de metalen dischotheek mijner dromen. Monkey Bussiness begint met een stuk dubbele basdrum en appetijtelijk gitaargetremelo, erg Fear Factory-like, overgaand in een melodisch zangstuk en een agressief refrein. Een meezinger van formaat en opnieuw een uptempo-nummer. Zeer geslaagd zijn ook de Entombed-gitaren halfweg het nummer. Op Follow Me horen we voor het eerst Anette meezingen. Het is een poppy nummer, met een songfestival-allure. De zang van Anette blijft zeer stabiel en buiten een enkele hoge uithaal à la Ofra Haza blijft het zeer synchroon in de mix met Peter zijn stem.
Have a Drink on Me is een southern rock nummer, veel country dus, en mijns inziens het minste op de cd. Het vijfde nummer, Don’t Care, laat de luisteraar gelukkig nog eens voelen waarom zijn nekspieren zich tussen hoofd en schouders bevinden.
De volgende nummers zijn eerder in de stijl van het laatste album Psalms Of Extinction, 
en bevatten niet evenveel kinetische energie als de eerste nummers. Deze nummers moeten het vooral van hun inhoud hebben (check Generation X). Op het laatste nummer van de reguliere cd, Feed Us, horen we opnieuw Anette. Het is een geslaagd nummer met een hele catchy zanglijn en subliem pianospel. Meeslepend en modern. Nog “moderner” zijn de remixes en de covers van Depeche Mode en Electric Light Orchestra op de limited edition versie bonus cd.
Nu, als je het allemaal niet zou geloven, ik heb goed nieuws voor U. Het album is volledig te beluisteren op de MySpace van Pain, exclusief de remixes en covers dan. Heb je geen last van beatofobie of catchy nummers die de rest van de dag onder je hersenpan ronddwarrelen, ga dan zeker eens een streepje Pain oppikken. Ik kan je alvast vertellen: I’m Going In.
Tracklist:
- I’m Going In
- Monkey Business
- Follow Me
- Have a Drink On Me
- Don’t Care
- Reach Out (And Regret)
- Generation X
- No One Knows
- Live Fast – Die Young
- Not Your Kind
- Feed Us
Bonus cd
- Behind The Wheel (Depeche Mode cover)
- Here Is The News (Electric Light Orchestra cover)
- Follow Me (Peter vox version)
- Clouds Of Ecstasy (bassflow remix)
- No One Knows (rectifier remix)
Line-up:
- Peter Tägtgren – alles
Links: