Cult of Luna – Eternal Kingdom
Earache, 2008
Cult of Luna is een band die voor mij inmiddels de status ‘heilig’ heeft bereikt. Hun uit 2006 stammende meesterwerk Somewhere Along the Highway heeft me letterlijk op handen en voeten door de kamer laten kruipen, en beslaat op het moment de mooie positie van nummer één in mijn lijst van favoriete albums aller tijden. Begrijpelijk dat ik zeer benieuwd was hoe de band dit ooit nog ging overtreffen.
Waar Salvation een puur studio-meesterwerk was, was Somewhere Along the Highway meer een op band gevangen “moment”. Deze plaat draaide puur om de emotie, en was dus ook verre van technisch perfect. Eternal Kingdom neigt meer naar Salvation, maar lijkt toch meer te focussen op de luisterbaarheid van de muziek. Hoewel postmetal een genre is waarin het normaal is zonder grenzen te streven naar het creëren van sfeer, brengt Cult of Luna met Eternal Kingdom zijn meest progressieve, maar ook meest luisterbare plaat uit. Het langste nummer beperkt zich tot “slechts” elf minuten, gevolgd door de afsluiter van bijna negen minuten. Passages herhalen zich dan ook niet zó hopeloos vaak meer als op de voorganger(s). De band zet een hoop indrukwekkende kalme (bijna prog) passages neer, en wisselt meer af dan ooit tevoren. Het sludge element is gelukkig (in opener Owlwood bijvoorbeeld) nog wel volop aanwezig, en ook de dreigende sfeer is gebleven.
Tegen twee elementen binnen het nieuwe geluid liep ik echter een beetje op. Ten eerste de klank van de zang, die (hoewel de zanger nog steeds dezelfde is) toch wat aan overtuiging lijkt te hebben ingeboet. Tweede kritiekpunt is het drumwerk, dat soms wel geprogrammeerd lijkt. Vooral tegen het einde van Ghost Trail hindert dit, wat niet wegneemt dat dit samen met Following Betulas, toch wel het meest indrukwekkende nummer van de cd is.
Het spectaculaire einde (van Ghost Trail) word op fora en allerhande internetsites met reactiemogelijkheden onvermoeid de hemel in geprezen. Hoewel de term indrukwekkend toch zeker op zijn plaats is, deed het me wel verdacht veel aan Godspeed You! Black Emperor (East Hastings) denken.
In de onderstaande beschrijving die ik ooit eens tegenkwam, heb ik me met Cult of Luna altijd kunnen vinden.
De muziek die Cult of Luna maakt laat zich het beste omschrijven als een gigantische ijsberg die langzaam afbrokkelt en zich dan langzaam maar zeker met een donderend geraas op je tere lichaam stort om een complete complete stilte achter te laten.
Op Eternal Kingdom is dit echter weg. Geen eindeloze sfeerpassages en gitaarmuren meer, maar veel afwisselender werk met veel regelmatiger rustpunten en geëxperimenteer (zelfs blazers!).
Cult of Luna heeft met hun nieuwe werkstuk absoluut een stap vooruit gezet. Dit is natuurlijk begrijpelijk, maar deze plaat heeft daardoor niet datgene waar ik me bij Salvation en Somewhere Along the Highway zo in kon vinden. Desondanks is Cult of Luna zonder twijfel de meest vooruitstrevende band in het postmetal genre op dit moment, en is Eternal Kingdom een beest van een album geworden.
Tracklist:
- Owlwood
- Eternal Kingdom
- Ghost Trail
- The Lure
- Mire Deep
- The Great Migration
- Osterbotten
- Curse
- Ugin
- Following Betulas
Line-up:
- Klas Rydberg – vocals
- Johannes Persson – guitars, vocals
- Erik Olòfsson – guitars
- Fredrik Kihlberg – guitar, vocals
- Andreas Johansson – bass guitar
- Anders Teglund – keyboards, samples
- Thomas Hedlund – drums, percussion
- Magnus Líndberg – drums, sound engineering
Links: