Vacuüm, leegte … hoe een Amerikaans tweetal erbij komt om een woord uit het IJslands als bandnaam (Tómarúm) te gebruiken, is me een raadsel. Dat het een verwijzing is naar een mentale leegte die achtergelaten wordt door extreem, emotioneel leed, vind ik dan weer veel interessanter. Brandon J. Iacovella en Kyle Walburn – samen vormen ze Tómarúm – gaan onderwerpen als angst, depressie, emotionele leegte en verlies dan ook niet uit de weg.
Niet de gemakkelijkste onderwerpen? Vormt dat dan niet juist een mooi geheel met de complexiteit van de muziek die je tegenkomt op het debuutalbum van het tweetal: Ash in Realms of Stone Icons? Op het album worden atmosferische black metal en technische death metal op een fraaie wijze versmolten en worden er allerlei elementen aan toegevoegd. De band leidt je daarbij langs een onmetelijk grotesk en geschakeerd landschap vol met agressieve riffs, machtig mooi soleerwerk, een heerlijk brommende fretloze bas en energiek, bombastisch drumwerk. Dat alles wordt vervolgens net zo makkelijk en smaakvol verweven met orkestrale gedeelten (Where No Warmth is Found) of krijgt ook de piano (na ongeveer zeveneneenhalve minuut in As Black Forms From Grey, in een wonderschoon samenspel met de bas) een verrijkend plekje toebedeeld.
Tómarúm gaat uitgebreide, instrumentale passages (Condemned to a Life of Grief) niet uit de weg en vult de composities kleurrijk in met een grote verscheidenheid aan vocale stijlen. De band weet te voorkomen dat het geheel verzandt in een wirwar van losse ideeën en aan elkaar geplakte fragmenten. Sterker nog: de composities zijn stukjes voor stuk verfijnd uitgewerkt en doordat het tweetal daarnaast nergens de samenhang uit het oog verliest, gaat het album probleemloos als gemêleerd en fascinerend door het leven. De twee heren doen niet alles alleen en hebben de hulp van Arran McSporran (Virvum), Spencer Moore (Inferi) en Aaron Baumoel ingeroepen.
Het album kent in Introspection I, wat eigenlijk niets anders is dan een intro dat naadloos overgaat in Condemned to a Life of Grief, en Introspection II, dat een heel melancholische sfeer neerzet, twee instrumentale stukken. Deze duren allebei tussen de tweeënhalf en drie minuten, de andere vijf composities kennen allemaal een minimale lengte van acht minuten. Het slotnummer Awake Into Eternal Slumber – deze moet je gehoord hebben! – kent zelfs bijna de dubbele tijd hiervan. De band geeft zelf aan dat het album bedoeld is als coherente luisterervaring, met een duidelijk begin, kern en slot. Niet even één of twee losse nummers luisteren, maar een volledig album. Lees je in een roman ook alleen hoofdstuk drie van de negen? Niet doen, dompel je onder in de volledige ervaring. Hier dus ook.
Ash in Realms of Stone Icons van Tómarúm is, om de woorden van het tweetal maar te gebruiken, het resultaat van vier jaar zwoegen en zweten. Dat ploeteren mondt echter uit in een extreem fascinerend, kleurrijk en levendig album. Een verfijnde synthese van brute kracht en delicate verfijning? Zo je wilt! Wat een buitengewoon mooi album.
Score:
92/100
Label:
Prosthetic Records, 2022
Tracklisting:
- Introspection I
- Condemned to a Life of Grief
- In This Empty Space
- Introspection II
- Where No Warmth is Found
- As Black Forms From Grey
- Awake Into Eternal Slumber
Line-up:
- Kyle Walburn – Gitaar, vocalen
- Brandon J. Iacovella – Gitaar, vocalen, bas
- Arran McSporran – Basgitaar
- Spencer Moore – Drums
- Aaron Baumoel – Keyboards
Links: