Masterplan – MK II
AFM Records/Rock Inc., 2007
Er schijnt in het muziekwereldje een ongeschreven wet te bestaan die zegt dat het derde album in de carrière van een band een cruciale is. Verschillende klassiekers onderschrijven deze stelling, zoals The Number Of The Beast, Master Of Puppets, Operation: Mindcrime of Reign In Blood.
Voor Masterplan is het nieuwe MK II het derde album, maar ik waag te betwijfelen of de plaat de geschiedenis in zal gaan als de Masterplan-plaat bij uitstek. Debet daaraan is de band natuurlijk zelf. Het titelloze debuut en het daaropvolgende Aeronautics waren van een dusdanig hoge kwaliteit dat het overtreffen van die platen een schier onmogelijke opdracht werd. Tot overmaat van ramp verlieten na Aeronautics ook nog eens medeoprichter en songwriter Uli Kusch en de geluidsbepalende zanger Jorn Lande de band. Te oordelen naar MK II (Mark Two) een gevoelige aderlating. Vooropgesteld, MK II is een goede plaat geworden. Elke andere willekeurige band in het melodieuze metalgenre zou de handen dichtknijpen met bovengemiddelde songs als de speedy opener Warrior’s Cry, het catchy Keeps Me Burning, het gedragen Call The Gypsy, het logge, goed opgebouwde Trust In You en het afsluitende Heart Of Darkness, het hoogstandje van de plaat. Mike Dimeo (ex-Riot, –The Lizards), de vervanger van Jorn Lande, levert over het gehele album een prima prestatie. Zijn stem houdt het midden tussen Rob Rock, Göran Edman, Tony Martin en toch ook Jorn Lande zelf. Over de nieuwe drummer Mike Terrana (o.a. ex-Rage, –Metalium, –Artension) hoeven we het al helemaal niet te hebben, wie hem ooit heeft zien spelen weet dat hij één van de besten is. Een degelijke plaat dus, zou je zeggen, en dat is ook zo. Edoch, dit is Masterplan, de band die de mensheid in het verleden nummers schonk als Crawling From Hell, Crystal Night, Wounds, Black In The Burn en ga zo maar door. Geniale, bol van spanning en emotie staande metal. En laat dat soort nummers nou net zijn wat ik op MK II een beetje mis. Het is allemaal zeer verantwoord en, nogmaals, eigenlijk gewoon goed, maar het blijft allemaal net in de schaduw van genoemde klassiekers.
Persoonlijk hoop ik van harte dat de onwennigheid van het vervangen van tweevijfde van de band ten grondslag ligt aan deze een tikkeltje teleurstellende plaat. Laat voor Roland Grapow en zijn maten dan maar het vierde album de alles verschroeiende klassieker worden.
Tracklist:
- Phoenix Rising
- Warrior’s Cry
- Lost And Gone
- Keeps Me Burning
- Take Me Over
- I’m Gonna Win
- Watching The World
- Call The Gypsy
- Trust In You
- Masterplan
- Enemy
- Heart Of Darkness
Line-up:
- Mike DiMeo – Vocals
- Roland Grapow – Guitars
- Jan S. Eckert – Bass
- Axel Mackenrott – Keyboards
- Mike Terrana – Drums
Links: