Zo, even weg van het primordiale moet Nemtheanga gedacht hebben. Niet voor het eerst overigens, want nog los van zijn uitstapjes met Bathory-vereerders Twilight Of The Gods is dit Dread Sovereign met Alchemical Warfare ietwat ongemerkt toch al weer aan het derde volledige album toe. Een blijvertje dus, deze uitlaatklep die de Primordial-zanger een achttal jaar geleden in het leven riep om zijn voorliefde voor occulte doom te belijden voor een altaar van black en heavy metal.
Het zijn vier langere tracks – van elk meer dan acht minuten – die de plaat zijn (duistere) aangezicht geven. Gierende gitaren, zwelgend in feedback, zetten hypnotiserend de sfeer. Daaruit borrelen melodieën op waarvan je soms niet meer dan vermoedt dat ze er zijn alvorens dan toch “de almachtige riff” wordt ingezet (het meest sprekend zo in Ruin Upon The Temple Mount). Een ietwat primitief neergezet, licht overstuurd geluid met pluis op drums en bas houdt de sound stevig genageld in de underground waar de fraaie melodieën juist naar een groter publiek lonken. Het is dan niet gek dat de gedachten wat afdwalen naar een beginnende Black Sabbath, Pentagram en in het wat snellere Devil’s Bane zelfs naar Chicago-doomgoden Trouble. Het is dan ook steeds de bedoeling van Dread Sovereign geweest om de oude (liefst wat viezere) doombands te eren. Dat lukt en aangevuurd door de herkenbare geëxalteerde zang van Nemtheanga kunnen we dan ook niet anders dan de juistheid erkennen van het motto dat zijn band al sinds de oprichting huldigt: The World is Doomed!
En dat terwijl er op Alchemical Warfare zoveel is om je over te verheugen. Het klaaglijke gitaarthema bijvoorbeeld dat het lekker compact getitelde She Wolves Of The Savage Season langdurig afsluit en onverbiddelijk naar binnen dringt als een neerslachtiger versie van het monumentale instrumentale stuk dat we zo goed uit Left Hand Path van Entombed kennen. Gitarist Bones legt daar wel een fijne laag van licht weghuilende gitaren overheen. Om moedeloos van te worden! Ogen dicht en wegdrijven in een warm bad van oud-gotische treurnis is het devies.
Waar Twilight Of The Gods een uitdrukkelijk eerbetoon aan Bathory is horen we ook bij Dread Sovereign een kleine knipoog naar de te vroeg overleden Zweedse meester in de vorm van wat van die heldhaftige koortjes die “ooh hoo” doen. Maar denk na de voorgaande alinea en het begin van deze nu niet dat er hier sprake is van bot plagiaat. Het is een werk van liefde dat we hier horen. Liefde die we herkennen in de verhalende songs met glorieuze melodieën, in het ouderwets beklijvende gitaarwerk (dan weer lang uitwaaierend dan weer fel als is 1980 nooit voorbij gegaan) en in de stuwende ritmesectie. Het is overigens Nemtheanga zelf die hier de af en toe authentiek wiebelige bas bevingert.
Flauwe grappen achterwege latend en eerder peinzend over het vlieden der tijd dopen we de ganzenveer in het potje bloed(-rode inkt) om Alchemical Warfare alvast toch maar in onze jaarlijst voor 2021 te kalligraferen. Nu maar hopen dat we de band eens live hebben kunnen zien tegen de tijd dat we die lijst mogen inleveren.
Score:
88/100
Label:
Metal Blade Records, 2021
Tracklisting:
- A Curse On Men
- She Wolves Of The Savage Season
- The Great Beast We Serve
- Nature Is The Devil’s Church
- Her Master’s Voice
- Viral Tomb
- Devil’s Bane
- Ruin Upon The Temple Mount
- You Don’t Move Me (I Don’t Give a Fuck)
Line-up:
- Nemtheanga – Vocalen, basgitaar
- Bones – Gitaar
- JK – Drums
Links: