Bonehammer – Black Crust Invasion

Geschreven door op 01-02-2020 om 23:13.

Bonehammer als in ‘ik bonehammer je moeder’. Dat is de betekenis van de bandnaam van deze old school blackmetalpunkers uit Argentinië. Althans, dat is de betekenis volgens Urban Dictionary als je er op googlet. Voordat je mijn moeder mag ‘bonehammeren’ zal je toch echt met betere kwaliteit moeten komen. Dit is de eerste EP met een dik half uur aan speeltijd. De titel van het album voorspelt black crust. De muziek beaamt dat, hoewel de garage punk er flink hard bovenop ligt. Dit is amper geproduceerd, rauw en amateuristisch. Invloeden van Celtic Frost en Hellhammer vliegen je om de oren. Awakening Records gaf het een kans en bracht het werkje uit.

‘Oeh ei oeh ei’ aldus de ‘zanger’ van dit gezelschap. Op Dark Pagan Cult maken we voor het eerst kennis met alles wat er mis is met deze release. Vooral de vocalen zijn godgeklaagd vals en treurig. Onstrak spelen is geen deugd jongens! Wat een geklungel. De riffs zijn uitgekauwd en zijn al duizendmaal eerder bedacht, en beter bedacht. Op Shadows of Darkness komt er nog een maniakale scream bij. Krab maar eens flink achter de oren, want waar gaat dit in godsnaam heen? De melodieuze stukken zijn nog de beste troeven van deze band. Simpel maar redelijk doeltreffend klinken de gitaren op een nummer als Living in a Rotting Nightmare. Een verder saai opgebouwd nummer, maar dit is het ‘hoogtepunt’ van de plaat. Het is flauw om deze Argentijnen op hun Engelse uitspraak te pakken, maar dan hadden ze maar gewoon in het Spaans moeten zingen. Dit is namelijk van het niveau steenkolenengels op de basisschool. Een positieve noot betreft de songwriting. De structuren op dit album zijn best aardig uitgewerkt, en de overgangen zijn vaak prima vormgegeven. Elke poging tot duister en smerig klinken, zoals Darkthrone, loopt hier met een sisser af. Zoals Invocation, wanneer de band de plank werkelijk totaal misslaat met een soort rituele aanroeping. Hammerson start thrashend. We vervolgen met het refrein waar zowel de gitarist als zanger in dronken toestand kwijlend hun instrumenten staan af te likken. De solo is het bespreken ook niet waard. Waar de fuck gaat dit over?

Een optelsom leert dat dit een overbodige uitgave is die je links mag laten liggen. Black Crust Invasion klinkt boos noch duister noch overtuigend. “We love to kiel!” Serieus mannen, ik geloof er geen woord van. Volgens mij liggen deze gasten ‘s nachts te tukken met een grote knuffelbeer nadat mama ze lekker heeft toegestopt. Wat dat betreft is de tekst “I want so much to hug my dad” (geen grapje) toepasselijk. Word jij warm van zwarte punk met een crusty randje van het niveau ‘onstrak en dronken’ met vage vocalen? Het verzoek is om af te reizen naar Argentinië en deze heren op te zoeken. Start daar samen een cultus, ergens in de bergen, ver weg van een studio of instrumenten. Vooral dat laatste is de tip van de dag voor Bonehammer.

Score:

45/100

Label:

Awakening Records, 2020

Tracklisting:

1. Dark Pagan Cult
2. Shadows of darkness
3. Children of the lie
4. Living a rotting nightmare
5. Victims of war
6. Invocation
7. Hammerson
8. Possessed
9. Blues of Pervertion
10. Invocation
11. Victims of War

Line-up:

  • Ódnüfuck – Vocalen, Basgitaar
  • Pala – Drums
  • Onahiram – Gitaar, Vocalen

Links: