STAKE, de voortzetting van het Belgische Steak Number Eight komt met de eerste langspeler. Eerder dit jaar verscheen de Catatonic Dreams EP, waarop drie nummers staan en waarvan de titeltrack zijn weg gevonden heeft naar de langspeler. Wij hadden ook een interview met de band over de nieuwe ontwikkelingen en de achterliggende gebeurtenissen, maar hier gaan we dieper in op de inhoud van de plaat.
Recensenten van andere tijdschriften omschrijven het nieuwe album als meer punky of zelfs meer grunge dan het werk van Steak Number Eight. Ik sluit me daar niet bij aan en vind dat Critical Method klinkt als het volgende hoofdstuk in het verhaal, maar nog overduidelijk gemaakt door dezelfde muzikanten. De twist die Critical Method krijgt, is dat de muziek meer rechtdoor gaat dan alle voorgaande platen. Dromerige momenten zijn echter zeker nog aanwezig. Zo is het begin van Human Throne woest en kalmerend tegelijk zoals Deftones dat typisch kan. Ook Devolution is er één met een trager tempo en meevoerende melodieën, maar zweeft dan wel bovenop een absolute Matterhorn aan sound en gitaargeweld. Daarbuiten slingeren de zware sludgeriffs van The Absolute Center en Careless je om de oren. Zij gaan er als zoete broodjes in. Het meest indrukwekkende nummer, en ook mijn favoriet, is de opener en titeltrack. Dit nummer werd al gespeeld als toegift op de afscheidsshow en de wervelende mastodont van een riff deed me toen al breed glimlachen. Gewoon twee keer droog aftikken en sludgeriffs knallen met een brulboei daarbovenop. Nog een lekkere maatwissel van zes achtste naar vijf achtste die je op de tippen van je tenen houdt en we hebben een briljant geschreven metaltriomf. Ook Catatonic Dreams is er één voor de geschiedenisboeken. De band trekt hier zo hard van leer en weet hier zo’n epische riff neer te leggen dat ik elke keer, ook na dertig keer luisteren, nog steeds even hard mee ben. De bas klinkt hier net als op de titeltrack extreem lekker. Beide nummers pieken gemakkelijk bovenaan de ganse discografie tussen Return Of The Kolomon, Gravity Giants en Black Eyed.
Een nummer dat er in de tegengestelde zin er tussenuit springt is Doped Up Salvations. Ik ervaar het als het meest verschillend van de rest van de discografie en vind het zelfs een klein beetje vloeken op Critical Method. Het begin is zo direct en ongenuanceerd dat het je telkens overvalt en niet meesleurt. In de briljante brug wordt gas terug genomen en de beginmelodie in een ander daglicht geplaatst. Laag voor laag bouwt het nummer terug op en de nuance wordt duidelijk. Daarmee is het nummer ook gered in mijn oren. Afsluiter Eyes For Gold begint als rustigste nummer van de plaat en het enige waarin de gitaren even kunnen ademen. Tot halverwege de grootsheid, harmoniserende gitaren en een gepassioneerd drummoment in de staart het voortouw nemen, waarover meer in het interview.
STAKE is een band die keer op keer kwaliteit levert en beter wordt met de jaren. Elke stap in de discografie voelt organisch aan en Critical Method is de beste plaat die de band heeft uitgebracht tot heden. Er zijn minder atmosferische momenten te vinden, maar dat is geen enkel probleem omdat de kwaliteit zo hoog ligt. Qua sludge en harde riffs is de verhouding hetzelfde gebleven. Enkel staan er hier kleppers van formaat tussen, nog meer dan voorheen. Lang leve STAKE!
Score:
93/100
Label:
Hassle Records, 2019
Tracklisting:
- Critical Method
- Absolute Center
- Careless
- Human Throne
- Catatonic Dreams
- Devolution
- Doped Up Salvations
- Eyes For Gold
Line-up:
- Brent Vanneste – Bariton, zang
- Cis Deman – Gitaar
- Joris Casier – Drums
- Jesse Surmont – Bas
Links: