The Black Fall uit Enschede maakt Nederlandse prog en stelt met Clear Perception het tweede album voor. Het debuut The Time Traveler (2016) werd door Menno Gootjes (Focus) gegidst en onze mening daarover kan je hier lezen. Clear Perception is een stuk gemakkelijker te luisteren dan zijn voorganger en de tracklist illustreert dat ook. Van de zes nummers tikken er slechts twee voorbij de tien minuten.
De prog die we op Clear Perception te horen krijgen, is volgens het boekje. Herkenbare geluiden en stijlen zijn dan ook alom aanwezig. Ik hoor bijvoorbeeld regelmatig de zachte kant van Opeth, denk aan Damnation, met name op Healing Me. Een minpuntje hierbij is wel dat de zang nogal varieert in kwaliteit. Sommige zinnen zijn meeslepend en overtuigend gebracht, anderen missen het. De tongval van Stefan Herbers is vaak storend en steekt er als een zere kies tussenuit. Ook de teksten zijn een pijnpunt, met name in de bombast van een afsluiter dat The Hollow heet. De thematiek is meeslepend, maar de tekst is clichématig en doet afbreuk aan de boodschap. Zinnen zoals “Let’s make a change” of “We must fight and redesign the system that has failed” of “They say we have a right to choose. The choice is already made” geven duidelijk weer waar het nummer over gaat, maar blijven te vaag en klinken zeer hol. Was dit met opzet? Als luisteraar kan je je daardoor moeilijk inleven in het nummer.
In datzelfde nummer rond minuut vijf wordt de zang gedubbeld met één hoge en één lage variant. De hoge is namelijk zó schel en zó absurd hoog, dat het niet serieus overkomt. Een kleurige kopstem zou hier wonderen gedaan hebben in de plaats. Gelukkig volgt er hierna een instrumentale passage die tevens de beste harde riffs van het album omvat en dan overschakelt naar een prachtige tokkel en akkoordprogressie die ook weer eens doet denken aan Opeth op z’n zachtst. Want, en dat moet gezegd worden, de instrumentale arrangementen en het spel van de bandleden is op niveau.
Verder valt het begin van Mother op, dat bestaat uit een rustige tokkel, iets tussen Chasing Cars van Snow Patrol en Aerials van System Of A Down in, maar dan in een afwisselende 7/8 en 5/8 maat. Far From Home wisselt tussen een komisch, over-the-top dissonant deuntje en een sfeervolle tokkel. Illness Is A Virtue doet daar nog een schepje bovenop, maar het instrumentale Waves is mijn favoriet. Er valt weinig aan te merken op de instrumentatie, maar de productie mist soms wat buikgevoel en het resultaat is daardoor een beetje steriel. Deze worpeling toont een interessante evolutie voor The Black Fall en ik ben benieuwd hoe dit live overkomt. Een band zoals deze zou daar wel eens verrassend positief uit de hoek kunnen komen.
Label:
Eigen beheer, 2019
Tracklisting:
- Mother
- Far From Home
- Illness Is A Virtue
- Healing Me
- Waves
- The Hollow
Line-up:
- Stefan Herbers – Gitaar, Zang
- Wouter Lubberts – Gitaar
- Luuk ter Denge – Bas, Zang
- Tiemen Claus – Drums
Links: