Gelredoom / Funeral Procession Tour
In de Goudvishal in Arnhem werd zondag 20 April het Gelredoom Fest gehouden. Dit in het kader van de Europese ‘Funeral Procession’ Tour met Until Death Overtakes Me (BEL), Pantheïst (BEL) en Skepticism (FIN) als headliner. In Arnhem stond Officium Triste (NLD) als gast op het podium.
Until Death Overtakes Me
Deze band nam de plaats over van Fall of the Grey Winged one, die aanvankelijk was gepland. Een logische beslissing aangezien beide bands eenmansprojecten zijn van Stijn van Cauter en Until Death Overtakes Me net de nieuwe cd ‘Prelude to Monolith’ uit heeft op Firebox.
Het Gelredoom Fest begint dan ook met het 2e nummer van deze cd met de titel ‘Missing’. Een bassist, keyboardist en gitarist/vocalist Stijn zelf vormen de live line-up. De band is goed op elkaar ingespeeld, wat belangrijk is, aangezien met het tergend lage tempo één keer uit de maat aanslaan een fatale fout is. Het geluid klinkt ook goed en de drone-achtige Funeral Doom sleept je mee: voor dat je het weet is het eerste nummer van 21 minuten alweer voorbij en zet de band het tweede en laatste nummer al weer in.
De band zet de sfeer voor de avond prima, hoewel de muziek live als “saai” kan worden ervaren. Als echte Funeral Doom fan vond ik het een prima optreden, op naar de volgende band…
Pantheïst
Na de vrij matige demo ‘1000 Years‘ en het optreden vorig jaar op de Dutch Doom Day lagen mijn verwachtigen over Pantheïst niet al te hoog.
Het optreden begon met een nummertje van de 1000 Years demo. Hoewel het al beter klonk dan op de cd was ik nog niet erg overtuigd. Daar kwam echter verandering toen ze een nummer van de nieuwe cd ‘O Solitude’ speelden. Een enorme stap voorwaarts! Nog steeds Funeral Doom zoals het hoort, maar het klonk stukken interessanter door snellere, meer improviserende drums en een aantal mooie “gitaarsolo’s”. Het was duidelijk dat hier 2 jaar meer ervaring van de muzikanten achter zat. Ze speelden nog 1 nieuw nummer en nog het nummer ‘1000 Years’.
Al met al is Pantheïst een band geworden om in de gaten te houden…
Officium Triste
Deze band is steengoed live, en dat weten ze. Het zelfvertrouwen straalt van ze af als ze op het podium staan. Dit slaat ook over op het publiek, die na 2 trage Funeral Doom bands natuurlijk ook eindelijk wel eens hun nekspieren willen trainen. Officium Triste maakte dat goed mogelijk met hun perfect uitgevoerde Doom/Death in de stijl van My Dying Bride en oude Anathema.
Ze speelden een mix van oude en nieuwere nummers (Pathway of Broken Glass, Roses on my Grave).
Ik kreeg het gevoel dat deze band de favoriet van het publiek was en ze speelden dus nog een encore. En hoewel het Skepticism met nog 5 minuten uitstelde vond ik hun cover van Anathema’s ‘Sleepless’ toch lang niet vervelend! Op naar de headliner…
Skepticism
De band waar ik voor kwam. Mijn verwachtingen lagen hier zo hoog dat het eigenlijk alleen nog maar kon tegenvallen. Maar dat deed het gelukkig niet!
Op cd heeft Skepticism hun kwaliteit al bewezen, zij zijn de meesters van Funeral Doom, tergend langzaam, loodzwaar, origineel en lange nummers die tot de laatste seconde interessant blijven.
Live maakten ze dit zeker waar. Alles klonk precies zoals op de cd, met als uitzondering misschien de cleane gitaar stukken die wat te veel op de voorgrond kwamen. De line-up bestond uit een drummer, een organist, een zanger en één gitarist. Maar met slechts één gitarist en geen basgitaar wisten ze opmerkelijk genoeg toch een flinke muur van geluid neer te zetten.
Ze begonnen het optreden met ‘The March and the Stream’, een nummer op begrafenismars tempo met een prachtige gitaarsolo op het eind van het nummer die live goed tot zijn recht komt, het klonk betoverend.
Na 10 minuten meteen door met het tweede meesterwerk: ‘Aes’. Werkelijk perfect uitgevoerd. Het nummer sleept je van de ene melodie naar de andere, terwijl het toch één geheel blijft. Voor dat je het in de gaten had was dit 28 minuten durende nummer al weer voorbij.
Het volgende nummer ‘Farmakon Process’ zal komen te staan op hun aankomende cd Farmakon. Het nummer begint waar ‘The Process of Farmakon’ ophield met een geheimzinnige mix van drums en cleane gitaar. Dan gaat het verder in de “nieuwe stijl” van Skepticism: wat sneller drum- en gitaarwerk, en dikke lagen keyboards met een iets ‘modernere’ sfeer. Jammer dat ‘Farmakon’ nog niet te koop was!
Na deze 3 nummers verlieten de kortharige heren in begrafenispakken van Skepticism het podium weer, om even later weer terug te komen voor de encore.
‘THE ORGANIUM‘ werdt ingezet met majesteuze orgel geluiden en diepe grunts volgden snel. Een mooie afsluiter van een adembenemend concert.
Al met al was dit concert een waar genot voor de Doom Metal liefhebbers. Until Death Overtakes Me en Skepticism zijn geen bands die vaak live optreden. Het was leuk om te zien hoe Pantheïst zich heeft ontwikkelt. En Officium Triste live zien is altijd genieten.