Interview Uphill Battle
Met Wreck of Nerves van Uphill Battle heb ik een album gevonden die
voor mij een ideale toevoeging aan de nieuwe aanwas van metalcore bands. Uphill
Battle is echter geen mak schaapje wat meeloopt met de kudde maar die veel werk
steken in een eigen geluid. Als je deze band dan wat vragen voor mag schotelen,
twijfel je geen seconde.
Uphill Battle is nog zo bekend in Nederland, stel jullie zelf eens voor!
Mijn naam is Danny Walker, en ik drum. Verder zijn er nog Adi Tejada
(gitaar/lead zang), Wes Caley (gitaar/zang) en Casey Shropshire (bass/zang). We
bestaan sinds half 1998 en we hebben sindsdien verschillende line-up wisselingen
gehad met als vaste kern ik en Adi.
Welke bands hebben een voorbeeldfunctie voor Uphill Battle?
Er zijn teveel invloeden om op te noemen. Er zijn verschillende artiesten
waarvan ik zeker weet dat die ons beïnvloed hebben op welke manier dan ook. Maar
dat boeit allemaal niet …
Uphill Battle is begonnen als project, wanneer en waarom werd het toch een
‘echte’ band?
We werden echt actief in het begin van ’99. Na de release van een 6 track
demo en vele live optredens begon alles wat serieuzer te worden. Het balletje
begon te rollen. We konden ook als personen goed met elkaar overweg, en zodoende
besloten we om de aandacht meer op Uphill Battle dan op onze andere bands te
focussen.
Wreck of Nerves is net een paar weken uit in Amerika, hoe zijn de
eerste reacties?
Ik ben absoluut van mening dat de reacties beter zijn dan op onze debuut-cd.
Dat album was voor de luisteraar wat moeilijker om door te krijgen en te
waarderen. Op Wreck of Nerves is de productie stukken beter en de nummers zijn
ook meer divers. Ik denk we beter kunnen zien wat mensen van het album vinden
als we aan het touren zijn, dan heeft het album ook wat tijd gehad om te groeien.
Waar gaan de teksten van Wreck of Nerves over?
Een groot deel van onze teksten gaat over de dingen waar we ons druk om maken
of over de dingen die we elke dag tegen komen. We hebben wel de neiging om de
donkere klant van het leven wel sterker te benadrukken. Frustraties en stress
zijn zaken die iedereen op den duur tegen komt in het leven. Deze band is voor
ons een goede uitlaatklep voor die frustraties en stress. Sommige teksten zijn
persoonlijk, maar ze kunnen ook problemen behandelen die iedereen tegenkomt.
Je zou kunnen zeggen dat we een socio-politieke band zijn, we zijn er alleen
niet zo extreem in. We willen niet preken, we delen slechts onze visie en
hopelijk kunnen mensen zelf een beeld scheppen bij wat wij doen, want daar gaat
het juist om bij kunst en muziek.
Hoe zijn jullie bij Relapse Records beland, en hoe bevalt het label?
Nadat we een split 7” EP hadden uitgebracht, besloten we in 2001 de studio in
te gaan om 13 nummers op te nemen. Hiervan hebben we een aantal nummers
afgemixed en naar een aantal labels gestuurd waar wij zelf wel wat in zagen.
Relapse was één van de labels, zij zagen er wel brood in en na wat
onderhandelingen hebben we daar een contract getekend.
Relapse is een fantastisch label en we hadden geen betere kunnen treffen. Er
zitten zoveel verschillende en afwisselende bands op dat label, gewoonweg
fantastisch! We zijn erg blij een deel van die familie te zijn.
Jullie muziek valt op door de veelzijdigheid, lopen jullie niet het gevaar
dat de muziek een allegaartje van allerlei stromingen wordt en dus te chaotisch,
en hoe voorkomen jullie dat?
Er is geen gevaar of iets om zorgen om te maken, we zitten nog ver genoeg van
chaos af. Ik vind dat wij een behoorlijk goed verschillende stijlen mengen tot
iets zinvols. We zorgen er goed voor dat alles goed loopt, we willen niet dat
onze nummers erg springerig of willekeurig klinken.
Eén ding wat wij wel doen, wat veel hardcore bands vandaag-de-dag niet meer
schijnen te doen is het herhalen van stukken. Het lijkt er bijna op dat het een
misdaad is om catchy nummers te schrijven. This isn’t technical warfare.
Een opvallende een aantrekkelijke factor van Uphill Battle is de
driedubbele zang. Waarom zijn jullie gebruiken gaan maken van drie zangers?
We hebben sinds het begin al drie zangers gehad. Voor “Wreck of Nerves” deed
Adi de meeste zang. Op het eerste album is het wat moeilijker uit elkaar te
houden omdat toen de zangstijlen nogal op elkaar leken. Casey en Wes brengen met
hun stem weer een hele nieuwe dimensie in onze muziek. Ik vind het erg
belangrijk om die afwisseling erin te houden.
Waar voelen jullie je meer op je plaats, een metalconcert of een
hardcoreconcert?
Mij maakt het niet uit, maar ik denk dat we meer gemeen hebben met
metalpubliek. Ik hou van publiek die de energie teruggeven, dat is het
belangrijkste.
Hoe gaat de toekomst van Uphill Battle eruit zien? Al ideeën voor een
volgend album? Nog optredens in Europa en -nog belangrijker- Nederland?
Het enige wat op het moment in de planning staat is een lange tour met
labelmaten Exhumed door de States. We hopen dat we aan het eind van het jaar, of
het begin van volgend jaar, ook naar Europa kunnen komen.
Links: