Toen ik rond zessen Tivoli binnenliep voor een interview met After Forever zat er voor de deur al een aardig groepje mensen. Het was een voorbode voor de avond, zo zou later blijken. Want hoewel het ‘maar’ een CD presentatie was zat de boel toch zeer goed vol, zeker voor een dinsdagavond. Na nog even snel een shirt te hebben gekocht zoek ik mijn plek tussen de andere aanwezigen en kan het wachten op After Forever beginnen..
Xystus
Als voorprogramma kregen we een symphonic progmetalbandje van eigen bodem voorgeschoteld onder de naam Xystus(eks-is-tus). De band bestaat sinds 1999 en zal in mei van dit jaar zijn tweede plaat Surreal uitbrengen, de opvolger van het in 2004 verschenen Receiving Tomorrow.
Nadat de lichten waren gedoofd en de rook zich over het podium had verspreid kon het concert van start gaan. De heren van Xystus bleken, ondanks dat het grootste deel van de zaal de band niet kende, redelijk in de smaak te vallen bij het publiek. Dat is niet zo vreemd, want de band zet een heel aardig optreden neer.
Vooral de power metalachtige vocalen van zanger (en gitarist) Bas Dolmans waren zeer goed te doen. Jammer genoeg was het gitaargeluid wat minder, te veel ruis en te weinig toon. Ook het keyboard, welke op de CD een dominante rol heeft, valt te vaak weg tegenover de gitaren. Daardoor is de geluidskwaliteit van deze symfonische progressieve metalband een tikkeltje tegenvallend. Gelukkig verbeterde het geluid nog enigszins naarmate het concert vorderde, waardoor vooral de nieuwe nummers iets beter in het gehoor lagen. De heren speelden toch een aardige setlist van zowel oude als nieuwe nummers met als humoristische afsluiter een cover van het overbekende dance nummer Rainbow in the Sky.
Xystus is weliswaar een heel ander soort band dan After Forever, toch is het een leuke opwarmer. De 40 minuten dat de heren spelen zijn erg snel voorbij en dat kan alleen maar een goed teken zijn. Zeker een bandje om nog eens te bezoeken.
After Forever
Na enige tijd ombouwen was het dan eindelijk tijd voor de band waar iedereen natuurlijk voor kwam, After Forever. Jammer genoeg moet de band het tijdens deze en ook op de komende tour het zonder gitarist en grunter Sander Gommans moet doen, die er wegens medische redenen geen shows doet. Desondanks staat het afgeladen Tivoli een paar verassingen en een geweldige show te wachten..
Dat de band veel nummers van het nieuwe album zou spelen mocht van te voren duidelijk zijn. De avond wordt dan ook afgetrapt met de openingssong van het nieuwe album, Discord. Tijdens het eerste nummer doet ook de eerste verassing zich aan. Want hoewel After Forever de avond niet met vervangend gitarist speelt heeft men wel George Oosthoek (ex-Orphanage) weten te strikken voor de grunts tijdens deze CD presentatie. Een zeer goede keus. De man heeft een lekkere rauwe grunt in huis en zorgt voor het nodige tegenwicht op Floor‘s zangkunsten.
Vocaal was het dan ook puur genieten. Evenals tijdens mijn vorige After Forever concert, was ik ook dit keer weer onder de indruk van Floor‘s stem. De frontvrouw weet de kracht die ze op de albums in de nummers stopt ook live prima ten gehore te brengen. Zowel de harde als de gevoelige zang klinken zuiver en overtuigend, in een woord, prachtig. Een kleine kanttekening bij deze euforische regels is dat er een vreemde galm op Floor haar vocalen stond. Iets dat op sommige momenten afbreuk deed aan haar zangkunsten, beetje jammer.
Instrumentaal moest de band zoals gezegd het dus met een man minder doen. Behalve het feit dat er een man minder op het podium stond viel het qua geluid nauwelijks op. Iets wat overigens volledige toegeschreven kan worden aan het volume van elk instrument. Toch kwam het vette gitaargeluid van de nieuwe CD niet tot uiting, logisch wel met maar een gitarist. Gelukkig was toetsenist Joost wel nadrukkelijk aanwezig, iets wat wel vaker (oa bij Xystus) niet het geval is. De afstelling van de instrumenten was goed te noemen, behalve de dubbele bassdrum die te zwaar klonk, maargoed dan zijn we ook wel aan het mierenneuken.
Zoals belooft waren er nog enkele verassingen naast het gastoptreden van grunter George Oosthoek. De band had onder andere een heuse sitar speler uitgenodigd voor de intro van My Pledge Of Allegiance #1, iets wat door het publiek zeker wel gewaardeerd werd. Onder luid gejuich vertrok de goede man dan ook van het podium. Een prettig moment van rust waarna After Forever verder ging waar het gebleven was, het geven van een vette show.
Hoogtepunt van de show was voor mij toch wel het optreden van de band samen met hardrock legende Doro Pesch (ex-Warlock). Hoewel dit al van te voren was aangekondigd was ik toch blij verrast met hoe het klonk. Mevrouw Pesch leek zich weliswaar niet helemaal op haar gemak te voelen en had naar het schijnt de tekst op haar hand geschreven, toch zong ze erg goed. Wel als een verassing kwam de cover van de Warlock klassieker I Rule the Ruins. Een zeer geslaagde ode aan Doro, die na 2 kussen van Floor en luid gejuich van het publiek het podium verliet. En terecht, Doro mag dan wel een dagje ouder worden, ze blijft een fantastische artiest zeker in combinatie met After Forever.
Wie van te voren had gedacht dat een CD presentatie betekende dat er maar enkele nummers gespeeld zouden worden zat er toch aardig naast. Natuurlijk wordt er veel van het nieuwe werk gespeeld maar ook het oudere werk kwam aan bod. Tot groot plezier van ondergetekende speelde de band zelfs het 11 minuten durende juweeltje Dreamflight van het nieuwe album.
Maar ook klassiekers als Monolith of Doubt en Follow in the Cry kwamen langs en zorgden voor een evenwichtige setlist. De zaal werd zelfs alvast getrakteerd op een gloednieuw nummer, de ballad Lonely, welke later als bonustrack zal verschijnen. Toch komt er aan al dit goeds ook een eind. Nadat de band voor het eerst het podium verlaat worden de heren en dame teruggeroepen voor het in ontvangst nemen van de eerste exemplaren van After Forever. Tot slot speelt de band nog drie nummers als toegift, bedankt vervolgens uitvoerig het publiek en dan is het toch echt afgelopen..
Ondanks het gemis van Sander heeft de band een zeer goede show neer weten te zetten. Het geluid was misschien niet helemaal geweldig maar dat werd meer dan goedgemaakt door de fantastische sfeer en een overtuigende preformance. Zeer zeker voor herhaling vatbaar!
Met dank aan Linda voor het ter beschikking stellen van haar foto’s. Een link naar haar site is onderaan te vinden.
Links: