Roadburn 2016: Hardrock Hideout
Cul de Sac Tilburg, 13 april 2016
In plaats van een vijf pagina’s lange review van het gehele Roadburn festival zullen we de verslagen ditmaal per festivaldag gaan opdelen. Praktisch en lezersvriendelijk dachten wij zo, ook omdat we ditmaal behoorlijk wat hulp hebben gehad van aanwezige (oud)-collega’s en enthousiast jong talent en we hierdoor ons licht hebben kunnen laten schijnen over zo’n zeventig (!) bands. Zelfs tijdens het woensdagavond-opwarmfeestje in café Cul de Sac was Zware Metalen aanwezig. Heer Vitus Frank praat u bij:
Voor sommige mensen is drie dagen Roadburn en een dagje Afterburner nog niet genoeg. Wat is er dan mooier dan de avond voordat Roadburn los zal barsten alvast een voorproefje te krijgen onder de naam Hardrock Hideout in Cul de Sac? Dit is een bar met een bescheiden podium, dat ook de komende dagen diverse bands op de agenda heeft staan. Ideale avond dus voor diegenen uit het buitenland die inmiddels al in Tilburg neergestreken zijn en de lokale metalheads. Op tijd aanwezig zijn is wel een vereiste, want de toegang is gratis en vol is ook echt vol.
De eer om in een inmiddels bomvolle bar het bal te openen valt het Amerikaanse Bang ten deel, bestaande uit de twee oudgedienden, Frank Ferrara op bas en zang en Frank Gilcken op gitaar, die beiden bijna de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, alsmede jonkie Jake Leger op drums. Sinds 1971 is de band onder de naam Bang actief, maar er is wel twee keer een langdurige pauze geweest. Nu is het dus tijd voor het eerste(!) optreden op Europese bodem en de heren genieten hier zichtbaar van. Muzikaal krijgen we een potje, hier en daar wat oubollig klinkende, hardrock (maar dat is logisch met diverse nummers uit begin jaren zeventig) voorgeschoteld, voorzien van diverse bluesy invloeden. De manier waarop de heren het brengen is meer dan aanstekelijk en gitarist Frank tovert de nodige mooie solo’s tevoorschijn. Zanger Frank komt in de hogere regionen regelmatig in de problemen, zoals bij Last Will duidelijk hoorbaar is, maar het mag de pret niet drukken. De leeftijdskaart wordt regelmatig getrokken, met als hoogtepunt dat beide Franken elkaar pufjes toedienen. De vijftig minuten vliegen daardoor snel om en Bang laat ons zo met een prettig gevoel achter.(VF)
Na een korte ombouwpauze, waarbij enkele forse versterkers op het podium worden gezet, is het tijd voor het eveneens uit Amerika afkomstige The Skull. De band rondom de oud-Trouble leden Eric Wagner (zang) en Ron Holzner (bas) zullen de komende twee dagen twee verschillende sets spelen en kiezen vanavond voor een mix hiervan. Gestart wordt met het oudste materiaal, afkomstig van het eerste album van Trouble, middels Bastards Will Pay. Het geluid staat loeihard, waardoor de zang van de regelmatig een sigaret opstekende Eric Wagner enigszins verzuipt. Naast de standaard iets minder oudere Trouble-nummers, zoals At the End of my Daze en Come Touch the Sky, komt er dus ook eigen materiaal aan bod middels het kakelverse The Longing en het titelnummer van het debuutalbum For Those Which are Asleep. Ondanks het door de versterkers wel erg klein geworden podium zoeken de heren elkaar regelmatig op en dat geeft aan dat de speelvreugde ook hier aanwezig is.(VF)
Het is inmiddels elf uur en vanwege problemen op het spoor, welke mij ook de komende dagen ten deel zullen vallen, moet ik mij haasten om de trein te pakken. Het optreden van Jucifer moet ik daardoor helaas missen.(VF)
Foto’s: Vitus-Frank
Links: