Bring Me The Horizon – There Is a Hell Believe Me I’ve Seen It, There Is a Heaven Let’s Keep It a Secret
Visible Noise, 2010
Bring Me the Horizon is een band die iedereen onderhand zou moeten kennen. De vijf jonkies uit Sheffield zijn sinds hun debuutplaat Count Your Blessings enorm populair bij het jonge volk en worden uitgekotst door iedereen die een zolderkamerband die meer dan vijfhonderd demo’s verkocht heeft te fancy vindt. Of dat ligt aan het imago van de vijf Engelsen (vooral Oli Sykes schijnt al vrij veel lichaamsvocht opgewekt te hebben bij het jong vrouwvolk) of aan de muziek die ze produceren, laat ik even in het midden.
Feit is dat de band enorm van zich liet horen met hun debuutplaat, die een rauwe maar aanstekelijke vorm van deathcore liet horen, een genre dat zij tevens in de spotlights gezet hebben. In plaats van op veilig te spelen, ging de band met Suicide Season, twee jaar later, een andere richting uit. De rauwe deathcore maakte plaats voor vol geproduceerde metalcore met enkele industriële ondertonen. Het album bleek toch nog even succesvol te zijn als de voorganger. Nu is er There Is a Hell Believe Me I’ve Seen It, There Is a Heaven Let’s Keep It a Secret, een titel waar zelfs Nile moe van zou worden.
Het was enigszins te voorspellen: op de nieuwe plaat klinkt de muziek nog voller dan daarvoor. Positief, want op plaat is het goed om de kleine details verdoken te zien in de dikke muur van geluid. Negatief, want het zal voor de band nu nog moeilijker worden om de tracks live te brengen, toch een heikel punt bij dit vijftal. Voor de rest lijken ze er weer veel zin in gehad te hebben. Een gemakkelijk album is het alleszins niet geworden. We krijgen net geen uur aan blazende metalcore voor de kiezen, geleid door de kenmerkende zang van Sykes en veel gang shouts. Sykes is zuinig met zijn grunts en zijn ijselijke gil laat hij voor wat het is. In de plaats daarvan schreeuwt hij het boeltje krachtig bijeen.
De plaat duurt lang, maar de band weet genoeg afwisseling te brengen om niet halverwege al angstig in je cd-rek te zoeken. Zo komt de Canadese popzangeres Lights met haar engelenstem de nummers Crucify Me en Don’t Go opleuken, doet John Scogin van The Chariot mee op de afsluiter en is zanger Josh Franceschi van You Me At Six van de partij op Fuck. Her en der zitten er elektronische foefjes verscholen in de dikke muur van geluid. Toch schieten de Engelsmannen zeker niet recht in de roos. Het eerder vermelde Don’t Go is een leuk experiment, maar had best van de plaat kunnen gelaten worden omdat het de vaart er enorm uit haalt. Ook Memorial staat wat wezenloos een instrumental te wezen, vooral bedoeld om Blessed With a Curse in te leiden.
Dit album zal de wereld der alternatieve muziek weer in twee verdelen. Enerzijds zullen er veel mensen afknappen op het veel te afgelikte geluid, anderzijds zullen er ook mensen zijn die hierin een regelrechte parel gaan ontdekken. Het is alleszins het proberen waard. Bring Me the Horizon maakt geen knieval naar de commercie en weet weer een boeiende plaat op poten te zetten.
Tracklisting:
- Crucify Me
- Anthem
- It Never Ends
- Fuck
- Don’t Go
- Home Sweet Hole
- Alligator Blood
- Visions
- Blacklist
- Memorial
- Blessed with a Curse
- The Fox and the Wolf
Line-up:
- Oli Sykes – vocalen
- Lee Malia – gitaar
- Jona Weinhofen – gitaar
- Matt Kean – bas
- Matt Nicholls – drums
Links: