The Devil’s Blood – The Time of No Time Evermore
Ván, 2009
Liefhebbers van Darkthrone, alternatieve rock uit de jaren zestig en zeventig of beginnende Nederlandse bandjes kennen The Devil’s Blood wel. De heren en dame bouwen sinds 2007 aan hun naam met een aantal uitstekende stukjes muziek. En tsja, wanneer je op je demo al boven het niveau van veel van je voorbeelden uitstijgt, je je optredens gedrenkt in varkensbloed doet, en als verre-van-hard rock bandje het satanisme aanhangt, dan schept je debuutalbum verwachtingen. Lijkt me simpel.
Maar. De status die de EP Come, Reap bij mij verwierf zal de opvolger naar waarschijnlijkheid niet gaan kennen. Niet dat er nu iets is dat ik heel specifiek kan aanwijzen, maar ik zou graag verwijzen naar een citaat dat ik wel vaker als leidraad gebruik in mijn recensies, namelijk één van Antoine de Saint-Exupéry. Perfection is not achieved when there is nothing more to add, but when there is nothing left to take away. Kortom, The Time of No Time Evermore gaat op meerdere vlakken te ver. Ik noem een te heldere sound, een die de band in zijn begindagen volgens mij juist probeerde te vermijden, en de warmte en sfeer van Come, Reap en The Graveyard Shuffle wegneemt. Daarnaast is er nog dat verschijnsel dat in een ander subgenre, grindcore, ook nog wel eens opduikt: de demo’s, splits en EP’s vinden de juiste balans tussen kwaliteit en kwantiteit, maar op de volledige albums slaat die balans vaak te ver door naar het laatste. Ik wil maar zeggen: tegen het derde kwart van The Time of No Time Evermore krijg ik een beetje een deja vu gevoel. De songs zijn goed, maar op House of 10.000 Voices (onheilspellend!) na halen ze de klasse van hun voorgangers niet. Vierenvijftig minuten is te lang voor een band als deze. Ook de heropnames van Christ or Cocaine en The Anti Kosmik Magick zijn leuk maar niet echt spannend.
Maar. The Devil’s Blood is nog steeds een toffe band. The Yonder Beckons is perfecte muziek voor in de auto, en I’ll be Your Ghost is nog steeds dat erg pakkende maar wel goede nummer. Titel en vooral hoes roepen eigenlijk al om aanschaf van de vinyl editie, al was het om alleen maar vastgehouden te worden. Bovendien geeft die vinyl editie dat warme geluid wat ik zo mis misschien wel weer terug. Verkies dus, wanneer het even uitkomt (en het album ook op vinyl uitkomt, wat ik mag hopen), de plaat boven de cd-versie. Mag ‘ie eervol zijn plek tussen Black Widow, Roky Erickson, Josefus en Coven innemen. Geen klassieker, maar wel gewoon een toffe plaat met karakter en identiteit, én van eigen bodem.
Tracklisting:
- The Time of No Time
- Evermore
- I’ll be Your Ghost
- The Yonder Beckons
- House of 10.000 Voices
- Christ or Cocaine
- Queen of My Burning Heart
- Angels Prayer
- Feeding the Fire with Tears and Blood
- Rake Your Nails Across the Firmament
- The Anti Kosmick Magick
Links: