Unearthly Rites – Ecdysis

Geschreven door op 26-06-2024 om 23:30.

Het Finse Unearthly Rites is een band die in essentie ontsproten is uit enkele vriendschappen die ontstonden in de ondergrondse punk-scene. En wie de woorden ‘ondergronds’ en ‘punk’ noemt denkt al vlug aan een vorm van activisme. Zo is dat nu ook het geval, wanneer ik de promotekst van het debuut Ecdysis (het proces van het afwerpen van de oude huid) doorneem. In een manifestatie van old-school death vormt deze plaat een aanklacht tegen de hebzucht van bedrijven en de nalatigheid ten aanzien van milieu en natuur. Een vernietigende afkeuring tegen ecocide en klimaatvernietiging. Bassist Jennika Vikman stond eigenhandig in voor het logo-ontwerp en de bijbehorende coverart, waardoor de band bij uitstek een ‘doe-het-zelf-aanpak’ nastreeft. Voeg ik er nog aan toe dat de band vooral een oproep doet aan de mensheid om een verandering in gang te zetten, we dienen het debuut dan ook niet zozeer als een wanhoopskreet te beschouwen.

 
De negen nummers die de band tijdens dit debuut op de luisteraar loslaat bestaan dan ook uit vrij stevige death die op de oude leest geschoeid is. Maar dat is niet alles, qua sfeer horen we die ondergrondse punk-tonen, agressie en alle bijbehorende nuances wel degelijk terug. Na het intro, dat letterlijk ondergronds aanvoelt, zijn het vooral de dreunende bastonen die tijdens Deep Drilling Earth’s Crust opvallen. De vocalen zijn extreem en tijdens het gekrijs volstrekt ondefinieerbaar, met de nodige galm en uiteraard agressie. Overtuigend en overrompelend is het zeker. Daarnaast ook wel redelijk primitief, wat dan zorgt voor die echte oer-deathmetalvibe. De gitaarriffs zijn vooral erg zwaar en soms licht dissonant, waarbij de leads de variatie erin houden. Tijdens het opvolgende The Master’s Tools ben ik wel content met de iets snellere passage, waarbij de drummer er tegen het einde even wat blasts tegenaan smijt. Het titelnummer is lekker snedig, maar toch vooral erg old-school. Voor noviteiten hoeft u niet aan te kloppen bij de Finnen, zoveel is duidelijk. De scherpe krijsen voegen wel iets aparts toe en zouden ook zomaar passen in een ijselijk koud blackmetal-wak ergens diep in het Finse landschap.

Capitalocenic Nightmare is wat mij betreft één van de meest sterke tracks, vooral door de extreme agressie en de bijbehorende sfeer. Fuck Ecofascism heeft dan weer een heel erg ruig doomy geluid, met meeslepend geborrel en gebrul. De woede is niet gespeeld, maar oprecht, zoals ik al eerder aangaf. Het is allemaal niet te complex, maar wel effectief genoeg voor een dik half uur aan prima headbang- en moshgeweld.

 

Score:

76/100

Label:

Prosthetic Records, 2024

Tracklisting:

  1. Hellscape
  2. Deep Drilling Earth’s Crust
  3. The Master’s Tools
  4. Ecdysis
  5. Capitalocenic Nightmare
  6. New Venus
  7. Fuck Ecofascism
  8. Sacrifice Zones
  9. Doomed

Line-up:

  • Sisli Piisilä – Vocalen
  • Simo Perkiömäki – Gitaren
  • Tapio Lepistö – Drums
  • Jennika Vikman – Bas
  • Santtu Markko – Gitaren

Links: