Letallis – A Thousand And One Nights, Chapter 1

Duizend-en-een-nacht is een bundeling van verhalen. De vertellingen erin stammen oorspronkelijk uit het Midden-Oosten en dateren mogelijk al van voor de christelijke jaartelling. In de westerse cultuur werden ze pas bekend in de achttiende eeuw en dan voornamelijk als sprookjes. De Fransman Antoine Gallard haalde een aantal verhalen naar Europa en vertaalde ze. De vele erotiek en het hoge alcoholgebruik liet hij uit de oorspronkelijke teksten kuizen, waardoor het sprookjesgehalte veel sterker naar voren kwam. Bekende sprookjes uit de bundeling zijn Aladin en de wonderlamp, Ali Baba en de veertig rovers en Sinbad de Zeeman. Wetenswaardig detail: er zijn geen Arabische manuscripten van Aladin en de wonderlamp en Ali Baba en de veertig rovers, die dateren van voor de vertaling van Galland. Heeft de Fransman ze zelf verzonnen of misschien van anderen gehoord en aan het papier toevertrouwd?

In de raamvertelling vertelt Sjeherazade iedere nacht weer een nieuw verhaal, waarvan de sultan Sjahriaar niet kan wachten op de afloop. Sjeherazade moet ook wel, want het vertellen van de verhalen houdt haar in leven. Toen sultan Sjahriaar door zijn vrouw bedrogen werd, besloot hij haar te doden en vanaf dat moment elke dag een nieuwe bruid te kiezen. Die bruid zou na de eerste nacht de volgende ochtend gedood worden, zodat zij geen kans zou krijgen Sjahriaar te bedriegen. De dochter van de grootvizier van de sultan, Sjeherazade, kon na een tijd dit leed niet langer aanzien en vroeg haar vader hem aan Sjahriaar uit te huwelijken. Geen goed idee, zo vond de grootvizier en hij probeerde zijn dochter op andere gedachten te brengen. Sjeherazade had echter een plan; na het huwelijk begon ze een verhaal te vertellen. Op het moment dat de ochtend aanbrak en zij gedood zou worden, was het verhaal nog niet af. De sultan wilde de afloop kennen en gaf haar een dag respijt. De volgende nacht maakte ze het verhaal af… en begon meteen een nieuwe. En ook dat verhaal was niet afgelopen als de ochtend aanbrak. Zo ging dat uiteindelijk duizend-en-een nachten door. Na die tijd is Sjahriaar van zijn waanzin genezen en hij en Sjeherazade leven nog lang en gelukkig.

Lang en gelukkig? Helaas lopen niet alle verhalen rondom Duizend-en-een-nacht even goed af. Neem dit eerste hoofdstuk van het avontuur van Letallis. Deze uit Hunterdon County (New Jersey, Verenigde Staten) afkomstige band bracht in 2008 het debuutalbum World Awakened uit. Het album is aan de aandacht van Zware Metalen ontglipt, maar was klaarblijkelijk een thrashmetalalbum. Zes jaar later was alleen zanger en gitarist Jake Calonius van de oorspronkelijke bezetting over. Hij bracht een tweede album uit, dat veel meer progressief en met death metal werd ingevuld: Resonate (2014). En weer bleef het daarna lang stil. Tien jaar later is daar nu A Thousand And One Nights, Chapter 1. Dit is de eerste EP in een serie van drie uitgaven.

Opener Merchant start met rustiek gitaargetokkel, waar er al snel een Oosterse sfeer overheen gegooid wordt door middel van percussie en tamboerijn. Als na een minuut of twee de harmonieuze vocalen van zanger Calonius het geluid verder aankleden, doet de band een beetje denken aan Vektor in het eerste gedeelte van Collapse. Het eerste nummer is, zoals de band omschrijft in een toelichting, bedoeld om het verhaal te vertellen van een verkoper op een markt die de luisteraar in contact brengt met het boek van Duizend-en-een-nacht. Na vier minuten in het nummer zwellen de gitaren aan, maar blijft het desondanks doorkabbelen in een gematigd tempo. Een euvel waar de hele EP last van heeft.

Het daarop volgende Palace is een muzikaal intermezzo, bestaande uit meer Oosterse gitaarlijnen en wat etherisch gezang op de achtergrond. Het is vast bedoeld als brug naar het kernverhaal A Thousand And One Nights, dat het hierboven staande verhaal van Sjahriaar en Sjeherazade uit de doeken doet. Maar waarom hier al een intermezzo? Het had ook prima als intro van A Thousand And One Nights kunnen dienen. A Thousand And One Nights maakt helaas duidelijk dat, wat zich in Merchant ook al aftekende, de rauwere vocalen van Calonius eigenlijk nauwelijks kunnen boeien. Een gebrek aan diepgang, te eenvormig en een gemis aan grondige kracht liggen daaraan ten grondslag. Daarmee sluit het, helaas, wel perfect aan bij de muziek, want de progressieve death metal die Letallis brengt is doorsnee en wars van ook maar een enkele verassing of verbeten agressie. Het gematigde tempo wordt merendeels gehandhaafd en slechts op drie korte momenten op de EP, wanneer het tempo wordt verhoogd en de gitaren sporadisch de vrijheid krijgen, weet het te boeien. Dan klinkt de band écht interessant; jammer dat die momenten zo uiterst spaarzaam voorkomen. Thief start ook weer met een Oosters intro, waarna het voortkabbelt. De meest spannende stukken in het nummer zijn als de gitaren wat meer de ruimte krijgen en als een fluit en percussie in een rustig gedeelte de overhand hebben. Afsluiter The Vizier And The Sage is de langste van het stel met zijn bijna acht minuten. De eerste drie minuten ervan worden ingekleurd met rustige akkoorden en harmonieuze vocalen, voordat het nummer wat aanzwelt en de band er zowaar een scherp, verbeten en fel gedeelte uit gooit. Dat mag anderhalve minuut duren, waarna alles weer midtempo en zonder enige verbetenheid wordt afgestemd.

A Thousand And One Nights, Part 1 is een beetje als cola zonder prik, Roodkapje zonder de wolf, een broodje shoarma zonder knoflooksaus en een veldrit zonder Matthieu van der Poel… ontdaan van het meeste wat het echt aantrekkelijk zou kunnen maken. Deze EP had voor Letallis een perfect moment kunnen zijn om de interesse in de komende uitgaven aan te wakkeren, maar het vlammetje voor het tweede en derde deel is na het eerste deel al volledig gedoofd.

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Merchant
  2. Palace
  3. A Thousand and One Nights
  4. Thief
  5. The Vizier And The Sage

Line-up:

  • Jake Calonius – Vocalen, gitaar
  • Alex Cohen – Drums
  • Marcus Hedwig – Gitaar

Link: