Fractal Gates is een vijftal uit de Franse hoofdstad en brengt met Into The Dawn zijn vierde album uit. De liefhebbers van de progressieve, op sciencefiction gebaseerde, melodieuze death metal hebben zes jaar moeten wachten op de opvolger van The Light That Shines (2018). Is het het lange wachten waard geweest?
Op One With Dawn onderscheidt de muzikale benadering zich weinig van die op voorgangers Altered State of Consciousness (2009), Beyond The Self (2013) en The Light That Shines. Ook dit album staat vol met melodieuze death, Fins gitaarspel, doom invloeden en een dikke laag keyboards, waarmee veel nadruk wordt gelegd op een stemmige invulling. In de zestien nummers, samen goed voor een speeltijd van bijna één uur, maakt het vijftal volop gebruik van pakkende riffs, vlotte melodielijnen, een diepe grunt, vocale variatie en tempo- en sfeerwisselingen. De band lijkt voortdurend op zoek naar contrast en balanceert aanhoudend tussen donker en helder, tussen zacht en zwaar, waarmee ze verscheidenheid en sfeer aanbrengen. Om die sfeer nog meer te benadrukken maakt Fractal Gates gebruik van korte intermezzo’s, die allemaal onder de naam Visions door het leven gaan. Nu we bij album nummer vier zijn aanbeland, is er inmiddels sprake van Visions XIII, Visions XIV en Visions XV. Deze nog geen twee minuten durende, volledig instrumentale nummers bestaan uit een Vangelis-achtige (ja, die van Chariots of Fire) lagen keyboards, met de bedoeling de sfeer op het album te starten (openingsnummer Visions XIII), dan wel de boel nog net even wat meer aan te dikken.
Wat deze keer wel wat anders uitpakt, is dat Fractal Gates weer gebruik maakt van harmonieuze vocalen (Into The Unknown, Earthbound, Into The Dawn en Echoing Motions). Niet iets waar Fractal Gates heel vaak gebruikt van maakt, maar ook niet helemaal een nieuwtje. Op het vorige album was er geen plek voor, maar we kwamen ze ook al tegen op bijvoorbeeld Everblaze en de Cheap Trick-cover Mighty Wings (van het album Beyond The Self). Ook deze keer worden ze aangebracht door gastmuzikanten: Deibys Artigas (Arkangel, Mitica, Project Arcadia) verzorgt de vocalen op Into The Unknown en Earthbound, Egan O’Rourke (Daylight Dies) doet dat op het titelnummer en op Echoing Motions. Waar ze op het tweede genoemde nummer een mooi tegenwicht vormen met de volle grunt in het nummer, lijken ze vooral in Into The Unknown niet geheel op zijn plek. Het heeft er overigens de schijn van dat de band zelf ook niet helemaal content met dat nummer was. Het einde van het nummer komt vrij abrupt; alsof de band het nummer wilde afkappen en het vocale gedeelte daarom maar plots met een riedeltje van het keyboard laat weglopen. Het voelt niet af.
Ook het vierde album van Fractal Gates is een vermakelijk album geworden, dat vol staat met sfeerrijke melodieuze death. De overeenkomsten met het vorige album zijn groot en echt onderscheiden van andere bands doet het ook nu niet. En daar heb je meteen de Achilleshiel van dit album te pakken: het is verre van onderscheidend, origineel. Anderzijds: One With Dawn verveelt geen moment, is onderhoudend en staat garant staat voor het nodige luisterplezier.
Score:
78/100
Label:
Rain Without End Records, 2024
Tracklisting:
- Visions XIII
- Shining Fall
- Seamless Days
- Into the Unknown
- When the Distance Paints Us
- Earthbound
- Half Alive
- Visions XIV
- One with Dawn
- Hyperstate
- Serenity
- Severance
- Echoing Motions
- Visions XV
- The Eclipse (2024)
- Skies of Orion (2024)
Line-up:
- Stéphane Peudupin – Gitaar, synthesizer
- Sébastien Pierre – Vocalen, synthesizer
- Jérémy Briquet – Drums
- Antoine Verdier – Basgitaar
- Arnaud Hoarau – Gitaar
Links: