Stillbirth op Summer Breeze 2018

Geschreven door op 27-08-2018 om 23:24.

Setlist: 19/20

Hierrr keken we nu eens naar uit! Op een vervlogen editie van Death Feast zagen we deze gasten de fossielen uit de aardkorst schoffelen en ook nu slamden ze de riolering van Dinkelsbühl drie verdiepingen dieper de grond in. Seismologische slamsalvo’s verschoven de platentektoniek van de zweefvliegkuil waarin dit festival plaatsgrijpt. Een betonfilter van een guttural deed het bier opborrelen in de vaten en de bassist deed daar nog een lading fluitende squeal bovenop. Brute hakbijlriffs houwden op de agressieve groove. Wanneer de blastscalpels begonnen te knabbelen, trad de razende pikdorsgrind in werking. Bruutste set van het festival, al hebben we bewust Dying Fetus voor Death Feast gehouden.

Show: 18/20

Daar was ‘ie weer, de wijdbeense stampdans. Gedoseerder dan op Death Feast, met freaky grimas en precies op de slamimpacten. De Hawaïhemdjes zijn ingeruild voor groene eilandbroeken en blote basten. De betonfilter ging zelf de pit in en elk bandlid had zo zijn eigen moves om er op de planken een intense performance van intense muziek te maken.

Interactie: 20/20

Zulke intense muziek richtte een waar bloedbad aan, daar voor dat kamelenpodium. Krankzinnige toestanden speelden zich af. Twee onmenselijke walls of death zetten honderden mensen aan het moshen. Crowdsurfers hielden ware races, zelfs de zwarte Power Ranger deed mee. We ademden zoveel stof in dat we het begonnen uit te kakken.

Geluid: 20/20

Simpelweg perfect. De gitaren moddervet, de drums precies genoeg getriggerd en overweldigende kliedervocalen.

Uitvoering: 17/20

Slam death metal is moeilijk te componeren en relatief makkelijk te spelen. Moeten we verrekenen in de score.