Twee keer trok Henri Sattler de stekker uit zijn God Dethroned, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus werd evenzoveel keer de stekker weer aangesloten. Een kort portret van één van Nederlands grootste deathmetalbands, die 17 februari in Mezz in Breda te zien is.
In 1992 brengt het Duitse label Shark Records The Christhunt uit: het debuutalbum van het een jaar eerder opgerichte God Dethroned. Een heerlijk deathmetal-album waarbij de invloeden uit de black metal niet ver weg zijn. Wie een uitgave van dit album heeft, mag zich gelukkig prijzen. Shark Records weigert namelijk de door de band aangedragen hoes (een ontlede rat) en doet geen promotie voor het album. Als in het daarop volgende jaar de rest van de band opstapt – mede vanwege de duidelijke anti-christelijke opvattingen van Sattler – richt de bandleider zich op een nieuw project: Ministry of Terror.
The Christhunt met originele hoes
Toch verschijnt in 1997, met een compleet nieuwe line-up The Grand Grimoire. Het wordt een groot succes en band stoot direct door. In 1998 wordt The Christhunt opnieuw uitgegeven, nu met originele hoes, gevolgd door Bloody Blasphemy in 1999. Er volgens tours met grootheden als Marduk, Immortal en Deicide.
Om de aandacht vast te houden ziet in 2000 The Ancient Ones het levenslicht: een compilatie-album met demo-opnames, nog niet eerder uitgebrachte nummers en live-materiaal. Ravenous verschijnt in 2001 en Into the Lungs of Hell in 2003. Ondertussen kent God Dethroned veel bezettingswisselingen, met alleen zanger/gitarist Henri Sattler als constante factor. Tekstueel verdwijnt het anti-christelijke karakter naar de achtergrond en komt er aandacht voor horror, nihilisme en andere duistere thema’s. Muzikaal wordt God Dethroned meer en meer melodieuzer, zoals te horen is op het uit 2004 stammende The Liar of the White Worm en The Toxic Touch uit 2006.
God Dethroned anno 2018, met Henri Sattler tweede van rechts
Sattler ontwikkelt zich verder en brengt met Passiondale (Passchendaele) in 2009 een album dat is gebaseerd op de Eerste Wereldoorlog. Ook opvolger Under the Sign of the Iron Cross al een jaar later, borduurt op dat thema voort. Het album krijgt lovende recensies, maar toch besluit de bandleider er de stekker uit te trekken, moe van de vele bezettingswisselingen. Een optreden op de Eindhoven Metal Meeting in december 2011 moet de laatste show zijn, maar de band gaat nog aan boord van de 70.000 Tons of Metal-cruise in januari 2012.
Links: