Het is Pasen! En net als elk jaar heeft fotograaf Koen de Gussem geen zin in slappe croissantjes, gekleurde eieren en al helemaal niet in chocola. Gelukkig is er het perfecte excuus: “Nee mam, ik kan dit jaar niet komen. Ik moet voor Zware Metalen naar Paaspop!” Helaas had de ZM-schrijver die het meest dichtbij woont last van zijn Roadburn-kater (of zat hij op het terras met zijn Tinderdates?) dus zijn ook de woorden van onze Brabantse fotograaf. Lees dus alles met een extra zachte G.
Paaspop lijkt misschien niet het ideale festival voor de Zware Metalen-lezer, dus laat mij je even een snelle update geven: dit festival is gewoon gaaf. Het wordt gehouden in het Brabantse Schèndel, waar het altijd gezellig is. Je komt hier niet om de crême de la crême van het metallandschap te checken, je komt hier om met vrienden te hangen, een lijpe band te checken, bier te klappen en vervolgens veel te laat in je bed (of tent) te kruipen. Elk jaar staat er weer een degelijke metal- en punkline-up, maar ook pop, hiphop, drum ‘n bass en ga zo maar door. Dus als je homeboys/girls bij hun wederhelft aan het paasontbijt moeten zitten, kan je altijd nog je broer/zus/vader/moeder/oom/tante/whatever meenemen, want ook voor hen staat er wat leuks!
Vrijdag
“NO FOTOGRAFFFERSS IN DER PIT. IST TOO DANGERUZ” roept iemand vanaf het podium. Nou, dat belooft wat met Stahlzeit. Volgens hoofdredacteur Pim mocht deze Rammstein-coverband niet ontbreken in het verslag. Wat er precies TOO DANGERUZ is, wordt tijdens de eerste drie nummers niet echt duidelijk. Er gaan een paar rotjes af, en de met aluminiumfolie (serieus?) ingepakte microfoonstandaards gaan even in de fik. Poe hè. Tijd voor het eerste pilsje denk.
De fatsoenlijke aftrap van zwaar Paaspop komt van For I Am King. Moderne metalcore met een flinke bak adrenaline en enthousiasme. Geen versterkers op het podium, wel voetsteuntjes waar vooral de frontvrouw graag gebruik van maakt. Die ook meteen afrekent met de tough guy attitude van het genre. Sodedju, wat een strot, wat een longen. En wat een naam heeft die bassist!
De sfeer zit er op de festivalwijde ook wel in, zoals in deze apres-ski tent. Echter, wie bedacht heeft dat Heineken de perfecte pils is voor een Brabants festival (maat, ooit gehoord van Dommelsch?) verdient toch wel een kwartier in het strafhoekje. Maargoed, het is warm weer en het bier koud, dus verder geen gezeik. Door naar de volgende bak herrie.
(Comeback Kid-gitarist Jeremy Hiebert heeft zijn dag niet. Nog geen halve minuut in de set kapt zijn versterker ermee. Zijn collega’s kiezen voor de high road: alsof er niks gebeurd is beukt het viertal door de eerste paar nummers heen. Daar houden we van in Brabant. Nie zeike, gewoon doorspeule. Halverwege het derde nummer werkt alles aan Hieberts kant weer, en valt de gitarist probleemloos bij. Alsof het zo is geoefend. Het publiek moet even warm worden, maar wanneer zanger Andrew op de barrier gaat staan, krijgt hij het enthousiasme dubbel terug.
(Het is inmiddels de achtste keer dat mainstageheadliner Within Temptation op Paaspop staat. Waar Comeback Kid en For I Am King weinig trucjes nodig hebben, staat bij de Tilburgers het halve podium vol. Een gigantisch LED-scherm, fenomenale lichtshow en uiteraard mooie pakjes voor iedereen. Within Temptation bewijst een headliner te zijn van wereldformaat. Misschien een beetje out of place op een festival als Paaspop, maar boeie. Door hun aanwezigheid is De Jeugd Van Tegenwoordig mooi verbannen naar het tweede podium. Doen ze effe.
Wanneer alles is geïnstagramd en gesnapchat, en weet ik veel wat de jongelui van tegenwoordig allemaal doen, is het eindelijk bedtijd. ‘s Morgens weer vroeg op!
Zaterdag
En dat opstaan lukt wel aardig met The Vintage Caravan. Of gewoon Graveyard-light, maar dan uit IJsland. Niet verkeerd, niet mega bijzonder.
Hoewel, sommige mensen zijn net als een zekere ZM-redacteur niet fit genoeg om het leven al aan te kunnen. Het is dan ook pas half 4 ‘s middags, dus vooruit.
(Yonaka)
En dat is dom, baasje. Want nu mis je Yonoka. Het Britse electropopcollectief klinkt live een stuk meer rock ‘n roll. Het is even wennen, maar verdomd lekker. Enige minpuntje: het is echt te vroeg voor een band als dit. Yonoka zou een stuk beter tot z’n recht komen in het pikdonker, met een goed aangeschoten publiek.
(Sir Reg)
Het is etenstijd, maar rustig zitten is er niet bij in de resto-lounge. Een Zweedse band, met een Ierse frontman. Hoe verzin je het? Ze zijn niet mee als voorprogramma van Dropkick Murphys, maar Sir Reg had verdomd goed gepast. Of gewoon in je lokale Irish pub. Of dus tijdens het wegwerken van je slappe friet.
(Over slechte timing gesproken. Wtf, All Them Witches? Beetje te laat, denk ik! Hoezo kom je een week ná Roadburn naar Brabant? Nu ben je gedoemd tot de whiskytent in plaats van een vol Patronaat. Eigen schuld, dikke bult. Gelukkig voor de Britten mogen ze ook op Sonic Whip en Desertfest spelen, waar ze gegarandeerd beter tot hun recht komen.
(Heb je nog bier vast? Drink het maar snel op, want Dropkick Murphys komen zo het podium op. Oh fuck, daar zijn ze. En daar gaat je bier, stakker! Als er ooit een band perfect was voor de sfeer van dit festival, dan is het Dropkick Murphys. Vanaf de eerste noot staat geen mens in de Apollo stil. Een show van de Murphys is uiteraard altijd feest, maar ze staan zelden voor zo’n gevarieerd publiek. Zelfs de tribal-tattoo gasten die normaal naar Defqon.1 gaan, gaan uit hun plaat.
(Als mijn niet nader te noemen collega zijn werk op Roadburn goed had gedaan, kon ik ook bier smijten bij Dropkick Murphys. Helaas vond iemand bij Paaspop het nodig om Temple Fang tegelijk te programmeren, dus van de grootste Paaspoptent, op naar de kleinste. En is dat vervelend? Nou, nee. Temple Fang debuteerde vorig jaar één dag voor Roadburn, en wat zijn ze gegroeid! De band heeft nauwelijks merch, niet één nummer online, maar de hype is real. Ook deze boys staan op Sonic Whip, dus gaat dat zien.
Zaterdag is bijna op z’n einde, dus je mag kiezen. Fissa met je homies, of rustig de tent in kruipen met je wederhelft. Keuzes, keuzes…..
Zondag
Ok, dit moet echt even gezegd worden: timetables maken is lastig, we snappen het. Veel acts, weinig plek. MAAR WAT DE FUCK PAASPOP? Op zondag staat zowat elke harde band EXACT TEGELIJK geprogrammeerd. BOE!
(Ok, genoeg gemekkerd, tijd om te rennen. ZM begint met de eerste festivalshow van De Heideroosjes, sinds dat ze 7 jaar geleden gestopt zijn. Naar eigen zeggen bestaat de band nu 30 jaar (als je 7 jaar geleden zegt dat je stopt, dan besta je nog steeds maar 23 jaar. Je bent namelijk gestopt, weet je nog?), dus dat moet gevierd worden. En dat doen de Limburgers (hoewel Marco Roelofs inmiddels behoorlijk Brabants klinkt). En welk nummer mag vandaag niet ontbreken? Juist, Ze Smelten De Paashaas.
(Tusky)
Wat er ook staat te smelten is John Coffey-spinoff Tusky. En hun publiek ook. ZM bleef niet lang kijken, maar speciaal voor jou toch nog een paar kiekjes. Want ik werk wel hard, in tegenstelling tot sommige mensen.
(Ho99o9)
Hetzelfde geldt voor Ho99o9, Geen mening, te weinig tijd. Wel plaatjes. Enjoy.
Wellicht heeft u al gemerkt dat ik graag grapjes maak, ook over mijn collega’s (love you Niels). Er zijn momenten dat je moet kappen. Je was grappig, maar nu niet meer. Orgaanklap kwam zelf tot die conclusie. Bij Steel Panther moet het nog doordringen. De eerste plaat was subliem, daarna ging het snel downhill. De grapjes zijn gerecycled, de moves net zo gedateerd. De ironie van Steel Panther is dat ze inmiddels zijn geworden wat ze tien jaar geleden nog in de zeik namen: zielloze derderangs glamrock. Dat is misschien nog het enige grappige.
Absoluut dieptepunt is tijdens de stage invasion. Zanger Michael Starr ziet een jong meisje met behoorlijke buste en roept: “Show us your tits!” Het meisje heeft er duidelijk geen zin in, maar opgehitst door Starr en een groepje oudere dames (die zelf heel dapper hun shirt aanhouden natuurlijk), flasht ze toch. Het publiek juicht, het meisje heeft duidelijk meteen spijt. Ik voel me alsof ik zojuist een aanranding heb gezien, en verlaat met een naar gevoel de tent. Fuck dit.
(IDLES)
Gelukkig zijn er nog bands die wél snappen dat shows spelen gaat om precies dat: keihard spelen. IDLES heeft net twee uitverkochte shows in Tivoli en Doornroosje erop zitten, maar ook Paaspop ontkomt niet aan de Britse hipsterpunk. De grootste held van de show is de lichttechnicus, die nog harder uit zijn dak gaat dan de moshpit.
(De hoog opgetrokken witte sokken zijn ook weer present bij Ploegendienst, wat zijn naam eer aandoet en uitsmijter is van een zwaar weekendje Paaspop. Lekker zeiken op kankertoeries. Iedereen een enkeltje naar Schiphol! En een retourtje Paaspop aub. Tot volgend jaar!
Foto’s:
Koen de Gussem (Visual Violence)
Datum en locatie:
19, 20, 21 april 2019, Schijndel
Link: