Als je de kans krijgt een van de beste live-acts ooit te mogen aanschouwen, dan laat je die natuurlijk niet liggen. Dus ga ik vandaag alweer op bedevaart naar Tilburg, om aldaar Het Lam Gods te aanschouwen. Vergezeld van enkele fijnzinnige support-acts zal het gezelschap daar vandaag nogmaals hun duivels ontbinden, als een soort algemene repetitie voor de grote zomerfestivals die eraan komen.
De opener van vanavond is AntropomophiA, een band uit Tilburg zelf. Laat je echter niet misleiden door deze openingszin, want dit is alles behalve een ‘op het laatste moment ingehuurd lokaal bandje’. Wie de black/death metalscene een beetje volgt kent deze heren wel. Al 30 jaar beuken ze erop los en met succes. Vorig jaar speelden ze hier nog de boel plat op Netherlands Deathfest, vanavond doen ze dat trucje lichtjes over. Ze zien eruit alsof ze net een bezoekje aan het slachthuis hebben gebracht, maar wat een sound! Zware, verslavende riffs gekruid met het geheime wapen van deze groep: tempowisselingen waar je stoned van wordt. Heerlijk! Dit had gerust een uurtje langer mogen duren!
Wie regelmatig Roadburn bezoekt, kent de tweede band wel: Une Misère. Persoonlijk kende ik ze niet, maar ik ben vanaf vanavond fan voor het leven. IJslandse waanzin, anders kan je dit niet noemen. De pijn van het zijn verpakt in striemende, nietsontziende hardcore. Wàt een kracht gaat hiervan uit! Aandachtstrekker is uiteraard de zanger die als een gekwelde psychiatrische patiënt tekeer gaat, maar daarbij zo een krachtige uithalen produceert dat je er stil van wordt. Nou ja, heel even, want bewegen en gààn, dat is het gevoel dat ze weten over te brengen. Nietsontziende bommen, zo kan je hun nummers ook omschrijven. Ze presenteren zichzelf als een gekweld collectief dat drijft op miserie. Ik had het niet beter kunnen beschrijven.
Wat hierna komt is eigenlijk amper te beschrijven. Dat Lamb of God een stevige live-reputatie heeft is geweten, maar wat ze hier vanavond flikken is toch wel héél erg van de pot gerukt goed. Vanaf de eerste klanken van Omerta komt er een machine op gang die meedogenloos alles zal slopen wat op zijn weg komt. In een perfecte mix van geluid en een zeer uitgekiende belichting worden duivels ontbonden waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden.
De eerst klappers zitten vrij vroeg in de set. Als derde nummer brengen ze Walk With Me In Hell, waarbij de eerste slachtoffers vallen, om daarna met Now You’ve Got Something To Die For een regelrechte massamoord in de pit te ontketenen. Die pit zal niet meer ophouden, want werkelijk elk nummer komt aan als een splinterbom. De energie van Randy Blythe is werkelijk ongezien. Niet dat de rest ervoor moet onderdoen, maar wat hij laat zien is ongeëvenaard. Hij rent, springt en zoekt daarbij zeer regelmatig de rand van het podium op om het publiek steeds maar weer aan te vuren. Alsof dàt nog nodig is.
Absolute uitschieter en traditioneel laat in de set, vanavond zelfs afsluiter, is Redneck. Wat nog rechtstaat wordt nu compleet de vernieling in geslagen. Er ontvouwen zich ongeziene taferelen op en voor het podium, die zo aanstekelijk werken, dat je niet anders kan dan meedoen. Wanneer Lamb of God hierna het podium verlaat zie ik velen naar adem snakken en proberen te bevatten wat zich hier heeft afgespeeld. Ruggegraatverbijzelend was dit concert!
Setlist:
- Omerta
- Ruin
- Walk With Me in Hell
- Now You’ve Got Something to Die For
- As the Palaces Burn
- 512
- Still Echoes
- Engage the Fear Machine
- Blacken the Cursed Sun
- Descending
- Hourglass
- Laid to Rest
- Redneck
Fotografie:
Jurgen van Hest (jvh013photo)
Datum en locatie:
Dinsdag 18 juni 2019 in 013, Tilburg
Link: