Van het mystieke en onbekende dat het Zweedse satanische rockgezelschap Ghost zo kenmerkte, is weinig meer over. De band werd in korte tijd zó groot dat het onhoudbaar bleek de identiteit verborgen te houden en de geleden gesloten. Vlak voor het concert in wat voorheen de Heineken Music Hall was, werd duidelijk dat buiten zanger Papa Emeritus III alle muzikanten zijn vervangen door nieuwe Nameless Ghouls, terwijl de oude bandleden een rechtszaak tegen de zanger aanspannen. Ghost blijkt helaas opeens een band zoals zovelen: een manier om geld mee te verdienen.
Voordat het vernieuwde Ghost kon worden beoordeeld, mogen de heren van Zombi de avond openen. Hadden ze dat maar niet gedaan. Her en der zijn wat enthousiastelingen, maar het overgrote deel van de zaal is totaal niet geïnteresseerd in de prestaties van het Amerikaanse synthwaveduo Steve Moore (bas en synthesizer) en Anthony Paterra op drums, uw anonieme scribent incluis. Er zal ongetwijfeld een markt zijn voor dit soort klanken, maar wat mij betreft is iedere letter die besteedt wordt aan twee man die meespelen met een jaren ’80 geluidstape er een te veel. Er zijn kamerplanten met meer charisma dan deze twee en kijken hoe verf opdroogt is boeiender dan getuige zijn van een optreden van Zombi.
Snel over naar Ghost dus, dat deze Popestartour (vernoemd naar de laatste EP) na de nodige kerkmuziek losbarst met Square Hammer, de opener van dat plaatje. De nieuwe Nameless Ghouls zijn weliswaar een stuk beweeglijker dan hun voorgangers, maar muzikaal minder onderlegd: er vallen hier en daar wat steekjes en misschien dat er daarom voor is gekozen nog meer dan voorheen de aandacht te leggen op de frontman én bandmascotte: Papa Emeritus III.
Opeens is hij daar, tevoorschijnkomend uit een rookwolk, de Evil Pope. Qua uitstraling staat Ghost met een dergelijke zanger altijd al met 1-0 voor. Maar vocaal laat de Zweed zeer te wensen over. En dat komt terug in een grote zaal als deze. Desalniettemin manoeuvreert Papa Emeritus III zich goed door het bekende werk heen: From the Pinnacle tot the Pit, Secular Haze, Con Clavi Con Dio… de drie studioalbums komen allemaal aan bod. Sterker nog: er zijn nauwelijks verschillen met de vorige keer dat de band op de Nederlandse planken stond: nauwelijks een jaar geleden in 013 in Tilburg. En dat is toch wel een minpunt: de zalen worden groter en de toegangskaarten duurder, maar de heer Emeritus past er niet zijn show op aan.
Niet qua setlistlengte en verrassingen in ieder geval. Want bij iedere promotie naar een grotere zaal verdwijnt ook een stukje van het geheime, het mystieke van Ghost. Zo moeten we opeens meeklappen en zijn er confetti kanonnen. Papa Emeritus is al lang geen nauwelijks bewegende oud-lijkende man meer, maar een – zeker na de verkleedpartij halverwege waarin hij zijn priestergewaad verruilt voor een dandy-outfit – rondbanjerende frontman die in nep-Italiaans de oren van je kop lult met schunnige teksten, waarvan de meeste trouwens al bekend zijn. De Sisters of Sin zijn er weer: twee als nonnen verkleedde dames die de Heilige Communie uitdelen maar het ritueeltje slaat altijd dood. En dat de achtergrondzang van een bandje komt kan eigenlijk niet meer.
Is dan alles opeens slecht aan Ghost? Nee, natuurlijk niet. Hier staat een op-en-top professionele band die zich als een vis thuis voelt in steeds groter wordende vissenkommen. En dat is vooral te danken aan het ijzersterke songmateriaal dat, zoals gewoonlijk, live een stuk heftiger klinkt dan op plaat. Body and Blood, Cirice, Year Zero, He Is en het kippenvelopwekkende Ghuleh/Zombie Queen: het zijn stuk voor stuk juweeltjes die zich direct als een worm een plek tussen je oren knagen. En dan moet de grootste oorworm nog komen, de ode aan het vrouwelijk orgasme: Monstrance Clock als vaste afsluiter van het te korte concert.
Terwijl het ‘Come together, together as one/Come together, for Lucifer’s son’ nog nagalmt, zoekt AFAS Live spinnend van tevredenheid de uitgang en zijn er zoveel positieve geluiden van ‘first-timers’ te horen dat er maar één conclusie kan worden getrokken: Papa Emeritus III heeft weer een satanische mis tot een hoogtepunt gebracht én er weer heel wat zieltjes bijgewonnen, al is Ghost er kwalitatief niet beter op geworden. Benieuwd welke stappen de heer Emeritus gaat zetten om dit om te draaien nu hij alles alleen bepaalt.
Setlist Ghost:
1. Square Hammer
2. From The Pinnacle To The Pit
3. Secular Haze
4. Con Clavi Con Dio
5. Per Aspera Ad Inferi
6. Body And Blood
7. Devil Church
8. Cirice
9. Year Zero
10. He Is
11. Absolution
12. Mummy Dust
13. Ghuleh/Zombie Queen
14. Ritual
15. Monstrance Clock
Foto’s:
MOJO/Andreas Terlaak Photography
Datum en locatie:
6 april 2017, AFAS Live, Amsterdam
Link: