Oorlog en Vrede in dB's: Throwing Bricks, Ultha en Vanum

Black Metal ist Krieg. Lofkrijsen op de duisternis en de zelfkant, chaotisch, dissonant, nihilistisch, agressief – een aanslag op de zintuigen. Niks mis mee. Black metal, hoe grimmig ook, kan ook ‘pacificeren’. Sommige bands, vaak niet de minste, breien een zacht randje aan de doorgaans rafelige kern. Bijvoorbeeld met een (suggestie van) melodie of door middel van meditatieve herhaling. Black metal krijgt dan ook iets vredigs, iets troostends. Zo ook vanavond in dB’s. Nieuwkomers Throwing Bricks (Utrecht) openen -hardcorend, sludgend en blackend – met een stevige (en goede!) knokpartij. Ultha (Duitsland, sedert 2014) begraaft de botte bijl en vertrouwt op (af en toe wat langdradige) ‘atmosferica’. De Amerikanen van Vanum (een coalitie van leden van Ash Borer en Yellow Eyes die in 2015 zijn eerste langspeler uitbracht) wisselen ingetogen somberheid af met furieus hartzeer (ecologisch verantwoord, uiteraard). Zware fotograaf Ruben Verheul hoort dat het goed is en probeert iets constructiefs te doen met de visuele Krieg (donkerte en rookwolken).