Tongeren Metal Fest 2016, Tongeren
2 april, de Velinx
Dik twee uur rijden voor verslaggever Bart Alfvoet, het hoekje om voor zijn collega Yves Pelgrims. Het kan verkeren. Tongeren Metal Fest kon in ieder geval uitpakken met een affiche vol bekende namen, en dat was sowieso de moeite om te gaan uitpluizen. Tongeren Metal Fest 2016, het verslag.
Beginnen doen we met
, een Zwitsers melodeathgezelschap dat op sleeptouw genomen wordt door Moonspell. Het is een vrij fysiek gedoe op het podium, met veel spierballenmelodeath. De band legt de nadruk op zijn nieuwe album Welcome My Sun en kan het publiek dat is komen kijken vrij goed entertainen. Ook de deathcorefans in het publiek lusten het wel. (BA)
Aangezien collega Bart dacht dat het om een orthodoxe blackmetalband ging en hij zich een hoedje schrok bij experimentele doomband
Bathsheba
, neem ik (Yves, red.) het even over van hem. Eigenlijk was dit de band die voor mezelf de doorslag gaf om even naar Tongeren te reizen. Een ex-Gorath bassist, de Sardonis-drummer en het voormalige boegbeeld van Serpentcult, dat kon immers niet mislopen. Het was nog vrij vroeg, maar toch lokte de Limburgse band al wat mensen. Wie er niet stond, miste wat mij betreft ook meteen de band van de avond, samen met het geweldige Bölzer. Doomgewijs zit het zeker snor bij Bathsheba, met een lekker logge en krakende baslijn en nummers die lekker in elkaar zitten. Het draait in het metalwereldje vandaag de dag echter rond originaliteit, en Bathsheba zit vol experimenten. Zangeres Michelle beweegt schitterend op de psychedelische doom en geeft de muziek dat ietsje meer door haar bezwerende manier van zingen. De band maakte ook voor het eerst gebruik van videofragmenten op de achtergrond om de sfeer te optimaliseren. Gekke Japanners, een exorcisme en een lekkere trip van deze Limburgse doomgrootheid-in-wording. Een dag kan niet beter beginnen. (YP)
Het Antwerpse sludge/stoner-gezelschap
Your Highness
nam de fakkel over van Bathsheba (en dus niet Batushka), en trok eigenlijk de lijn door qua geluid. Dit optreden – het laatste voor gitarist Jean Van Assche – werd gekenmerkt door ronkende grooves, en de nummers uit het City In Ruins-album werden zeer warm onthaald. Helaas voor de band is ondergetekende geen fan van alles wat klinkt als Mastodon, en werd koers gezet naar ChuckWagon Bar-B-Que, waar een ongelofelijke Triple Bacon & Cheese Burger met baconsaus naar binnen gewerkt werd (met heel veel moeite). Your Highness wekte in ieder geval de appetijt op. (BA)
Een vreemde eend in de bijt, dat
Trepaneringsritualen. Dark ambient en industrial, met een apocalyptische atmosfeer. Weinigen konden dit appreciëren, maar diegenen die bleven staan, vonden het prachtig. Persoonlijk vind ik deze toevoeging prima, perfect om een avondje metal even te doorbreken. Gewaagd en geslaagd, ook al was dit geen evidentie voor velen. (BA)
En dan,
Bölzer. Wat een show zetten deze Zwitsers hier zo maar even neer. Met een beestige belichting gingen de occulte deathmetalheads te keer als geen ander. Ondanks het feit dat ze maar twee EP’s op hun naam staan hebben, speelden ze de zaal plat. Van Zeus – Seducer of Hearts tot The Great Unifier dreunde de zaal op zijn grondvesten, door de hypnotiserende geluidssmurrie. Vettig en met een necroblackmetalvibe eromheen. En qua presence één van de beteren uit de extreme metalscene. Live nog zoveel keren beter dan op plaat, al zullen die EP’s de komende dagen nog wel eens de revue passeren alhier. (BA)
De volgende band in de aanbieding opende netjes door ons er allemaal op te wijzen dat de hoofdstad Brussel recent aangevallen werd door een bende moederneukende terroristen, en dat we dringend af moeten van alle gelovig tuig ter wereld. Met een lange set vuurde
Destroyer 666 een combinatie van Venom, Motörhead (inclusief een cover) en Sodom op het publiek af in een blackthrashjasje. Niet altijd even hoogstaand, maar iedereen leek het wel te smaken. Nummers als Wildfire, I Am the Wargod (Ode to the Battle Slain), Trialed by Fire en Lone Wolf Winter kenden veel bijval, ook al bleef het publiek vrij rustig in de pit (was er eigenlijk wel een pit?). Voor mij hoefde het optreden niet zo lang te duren, maar misschien zat de driedubbele burger daar voor iets tussen. (BA)
Echt knusjes werd het vooral bij
Moonspell. Tijdens het interview met voorman Fernando bleek al dat de Portugezen sterk meeleven met wat zich enige tijd geleden in België afspeelde, en dat kwam ook tijdens het optreden tot uiting. Veel materiaal uit de nieuwe plaat Extinct natuurlijk, maar minstens evenveel uit het twintig jaar oude Irreligious: Opium, Awake, Ruin & Misery, Raven Claws, Mephisto, … Een feest van herkenning, prachtig omkaderd met de beestige aankleding van de instrumenten. Ook bij Vampiria en Alma Mater werd er meegeschreeuwd vanuit het publiek.
The Future Is Dark werd opgedragen aan de vele slachtoffers van de terroristische daden in België, en het was toch wel even schrikken toen een Disney-achtige sneeuwbui het ganse podium en de eerste rijen met witte snippers bekleedde. Apart. Afgesloten werd er met Full Moon Madness, ook al uit Irreligious, en daarna moesten we vrij snel de zaal verlaten. Buiten nog even nagenieten en terug huiswaarts. En volgend jaar staan we hier gewoon terug. Wie weet met Batushka in het programma… (BA)
(Met dank aan Miguel Verhaegen voor de fotografie)
Links: