Stonehenge
Op zaterdag 26 juli was de dag dat de negende versie van het Stonehenge
festival. Was vorig jaar de line-up aan de wat rustigere kant, dit jaar was het
vooral brute metal die op het kleine veldje achter de Buze Steenwijk teisterde.
Om 1 uur trapte het Leidse Xenomorph af. Deze band kende ik zelf nog
niet, maar na enige rondneuzen werd me duidelijk dat deze band zijn sporen al
verdiend heeft. De deathmetal met thrash en black trekjes word overtuigend
gespeeld (na een door de techniek veroorzaakt haperende start), maar kan nog
niet echt rekenen op een respons vanuit het publiek. Het openen van een festival
blijkt wederom een nogal ondankbare taak, maar Xenomorph kan terug kijken op een
goed optreden.
Katafalk was hierna aan de beurt, onlangs was er weer een line-up
wisseling, met als meest opvallende verandering de terugkeer van Wokkel als
zanger. Niels heeft de microfoon neergelegd en heeft nu in Katafalk het gitaar
ter hande genomen. Wokkel blijft een klasse zanger, maar zo nu en dan liet hij
een steekje vallen, en kreeg ik de indruk dat hij erg moe was. Katafalk speelde
naast nummers als "Redeemer" en "Cannonfodder" ook nog een nieuw nummer wat niet
op "Storms of the Horde" staat, het nummer is langer en wat uitgebreider van
opzet dan het vorige werk. Het klonk in ieder geval erg goed.
En dan is het tijd voor The Monolith Deathcult, vond ik ze bij een
eerder optreden (Noordschok
Festival) nogal rommelig overkomen, deze keer klonken ze stukken beter. Het
begint er op te lijken dat de beweringen die de heren over zichzelf doen nog de
waarheid zijn ook.
Hierna een band die de vorige bands er toch een beetje uit speelde,
Altar-native, oftewel Altar in de Youth Against Christ line-up. Vanaf de
eerste toon die gespeeld werd was het meteen raak, oude tijden herleefde. De
klassiekers knalde om je oren, "Jesus is dead", "Throne of Fire" etc etc. Erwin
Kelder was heerlijk op dreef en genoot zichtbaar van de constante moshpit en de
vele bangende hoofdjes. Één van de toppers op Stonehenge dit jaar!
Dit jaar was het ook de eerste keer dat er binnen een podium was. Meteen na
afloop van Altar-native stonden hier de Kouwe Makkers om hun
Nederlandstalige pot herrie te laten horen. Kouwe Makkers is het beste te
vergelijken met een wat hardere en meer to the point versie van de Raggende
Manne. De frontman kan een lekkere pot schreeuwen en gebruikt de ruimte die hij
krijgt, maar de rest van de band mag wel iets meer laten zien dat ze graag op
het podium staan. Goed optreden met een geslaagde versie van The Scene’s "Iedereen is van de wereld".
De Belgen van Aborted hadden mijns inziens een beetje last van een
wurm gebeukt publiek. Hun laatste cd "Goremageddon, the saw and the carnage done"
is een fantastisch visitekaartje om op Stonehenge te spelen, maar op één of
andere manier werden ze niet opgepikt door de massa. Aborted speelde een goede
set, en heeft mij in ieder geval doen besluiten ook het oudere werk van ze eens
op te zoeken. Dat Aborted het niet mee had zitten bleek wel dat ze een deel van
hun optreden moesten cancellen vanwege een stroom uitval. Ik vind dat ze volgend
jaar dan maar terug moeten komen, dan op een wat beter tijdstip en met stroom.
Op het binnenpodium werd het optreden van Necronomical Crucifixion
door de stroomuitval ook behoorlijk aangetast. Het geen ik van ze mee heb kunnen
krijgen was een goede pot brute death. Zekers de moeite van de organisatie, die
ze nodig hadden om ze toch te laten optreden, waard.
Voor de wat rustigere toon was er deze aflevering van Stonehenge het Zweedse
The Provenance uitgenodigd. Zangeres/toetseniste/fluitsite Emma Hellström
was prima bij stem en de samenzang met gitarist/zanger Tobias Martinsson klonk
erg goed. Het publiek had echter wat meer moeite met de doom/gothic van The
Provenance, veel liefhebbers van het genre waren er blijkbaar niet aangezien er
maar een aantal vooraan stond te genieten.
Helaas heb ik Taste of Insanity gemist, ik had dit bandje graag eens
meegemaakt, maar helaas. Wel was ik zo fortuinlijk om Die Apokalyptischen
Reiter mee te maken. Deze Oostenrijkers maken een deathmetal die door met
name de zang- en keyboardpartijen nogal clownesque aandoet. Zanger Eumel beweegt
zich over het podium als een middeleeuwse clown met rare springpartijen en een
nimmer aflatende grijns, een grote tegenstelling tot toetsenist Dr. Pest, die
het hele optredens stoïcijns voor zich uitkijkt. Maar deze heren kunnen meer dan
een leuk partijtje de clowns uithangen, er komt ook nog een brute pot herrie uit
ze, mijn favorieten "Reitermania" en "Gone" werden gelukkig gespeeld en wederom
kolkte er een moshpit voor het podium. Die Apokalyptischen Reiter zijn een stuk
entertainment wat men weinig tegenkomt in de metal dezer dagen.
Hierna was het voor mij helaas afgelopen wat betreft Stonehenge, INRI
en Master heb ik dus niet mee kunnen maken, maar aan de reacties van
diegen die dat wel hebben gedaan heb ik zekers wat gemist.
Stonehenge is één van de betere Nederlandse metalfestivals, ze combineren
goede bands met een goede sfeer. Alles lekker dicht bij elkaar, lekker intiem,
soms misschien weer wat té intiem. Maar mij zie je er volgende jaar zeker weer!
Links: Stonehenge
Festival