Noordschok 2003
Noordschok is een relatief jong festival,
editie 2003 is de tweede keer dat het festival gehouden werd. Speerpunt van het
festival is de promotie van streekbands (Groningen, Friesland, Drenthe),
aangevuld met een aantal binnen- en buitenlandse acts. Het uit Assen afkomstige
label Cold Blood Industries had deze maal een eigen podium waarop de bands van
dit hard groeiende label lieten zien wat ze waard zijn. Op uitnodiging van
ditzelfde label is Zwaremetalen naar de Gronigse Oosterpoort
afgereisd om te zien wat er aan metal te beleven valt in het noorden van ons
land.
Aangezien er drie podiums waren en er bands
tegelijkertijd speelden, hebben we helaas niet alle bands kunnen zien.
De eerste act die we moesten missen was Genezijde
vs Frusthatred. Hun optreden was net afgelopen toen we binnenkwamen, dan
maar naar de kelder voor het optreden van Monastery. Dit kwartet heb ik
laatst ook aan de slag gezien bij de cd-presentatie van
Katafalk
en ook toen heb ik me prima vermaakt met deze band, de thrash met lichte
Immortal-invloeden is live gewoon een constante factor. Van mij hadden ze best
op het mainstage (Kleine zaal van de Oosterpoort) mogen staan, ze verdienen wel
wat meer erkenning.
Daarna een band die ik na alle perikelen van
het laatste jaar graag aan het werk wilde zien: Altar. Na de split van
de band, en voornamelijk met zanger Erwin Kelder zag het er een tijd slecht uit
voor Altar. Maar de laatste tijd bereikte ons meer en meer berichten dat
ze wel door zouden gaan, en dat er zelfs twee bands uit zijn gekomen, Altar
en Altar-native.
Nu dan het optreden van Altar, ik vroeg
mezelf vooral af of ze de ruwheid van weleer hebben kunnen behouden. Ik kan met
een opgelucht hart zeggen dat dat zeker zo is, dankzij de nieuwe zanger Arnold
Oude Middendorp is er qua vocalen wat meer diversiteit in de muziek gekomen.
Zowel nummers van Provoke als nummers van Red Harvest knalt hij
er met gemak en plezier goed uit. Dat Altar verder gaat blijkt uit twee
nieuwe nummers die ze spelen, waarin ik iets meer melodie en wat technischere
gitaarstukken hoor, maar nog wel met het herkenbare Altar-geluid.
Hierna gaan we naar het CBI-podium voor de
eerste band van de dag op dat podium, Crustacean. Deze Motörhead achtige
thrashband speelt lekker en strak, maar het publiek is blijkbaar nog te nuchter
om dat in te zien en zelfs als zanger/bassist TMP een cd en T shirt aan
de eerste stagediver beloofd blijft het erg rustig vooraan .. te rustig.
In de kelder speelt de hardcore band Tied
Down, muzikaal halen ze hun voorbeelden uit de Amerikaanse oostkust old
school stijl, klinkt goed zanger heeft een lekkere ruige strot, maar helaas
reageert het metal publiek erg lauw.
Terug naar het hoofdpodium voor Katafalk,
dit is nu de derde keer dat ik ze zie spelen, en nog steeds blijft de razend
snelle thrash/death gewoonweg lekker. Vaak hoor je bij bands die een hoog tempo
hebben weinig meer dan een gruwelijke ruis, maar Katafalk heeft een goed
herkenbaar geluid.
De volgende band op het CBI-stage die we zien is
de gothicmetal formatie To Elysium, ik ben nooit een echte fan geweest
van deze mix van After Forever en Orphanage, en ook deze keer weer weten ze mij
niet te boeien. Het volop aanwezige Autumn-publiek vind het echter prima te
pruimen muziek, waardoor toch te spreken is van een goed optreden.
Nog even snel de kelder induiken om te zien
wat Still Nino er van bakt. Deze hardcoreband uit Friesland tapt uit het
new school vaatje. Ook hier het het overwegend metalvolk nogal wat moeite mee, zelf
was ik ook niet echt overtuigd van deze band.
Hierna de ‘nieuwe’ (ze bestaan al een tijdje,
zie de review van hun
eerste demo). Band van ex-Katafalk zanger
Wokkel, Obtuse. De intro is veel belovend, schemerlampjes met rode
lampen en de theme van de tv-serie “Dallas”. Maar ik moet zeggen dat ik
toch licht teleurgesteld ben in Obtuse, de muziek klinkt op zioch wel
lekker, maar het experimenteer en vrolijkheid/aanklooi-gehalte is me net iets
te hoog, de nummers klinken rommelig en komen ook niet echt knallend van het
podium af.
Het volgende optreden is wat mij betreft één
van de beste optredens van Noordschok 2003; The Wounded zitten momenteel
in de studio om hun 3e album op te nemen maar gelukkig spelen ze nog
even op Noordschok. Deze formatie speelt een gothicmetal achtige muziek met
vele invloeden uit de jaren tachtig wave/gothic (The Cure, The Sisters of
Mercy). Spil van de band is zanger/gitarist Marco zijn stem is vandaag absoluut
fenominaal, vol van emotie en haarzuiver. In het uurtje wat de band heeft gekregen
van de organisatie spelen ze ook een aantal nummers die op het 3e
album komen te staan, opvallend daarbij is het iets hogere tempo. Met smart zal
ik wachten op dit album, ik verwacht een superalbum.
Nu weer even de kelder in voor het voor mij
onbekende Stoma. Stoma maakt grind met vleugjes Cock and Ball
Torture en Last Days of Humanity. Het zangersduo zorgt
voor een brute downtuned grunt en een felle zieke scream, en net als de
tegenstelling in de stemmen is de tegenstelling in podiumgedrag, de screamer
loopt als een dolle stier heen en weer over het podium (microfoon stevig
vasthouden vanwege een kapotte plug) terwijl de grunter volgens mij nog geen
stap verzet heeft en ook niet de indruk wekt veel beweging te willen maken.
Maar de muziek maakt alles goed, lekker lomp en hard is het motto van Stoma,
deze band is mij erg in het hoofd blijven hangen en ik hoop meer van ze te
horen!
Al rondlopend op Noordschok was te zien dat de
hype omtrent gothicmetal/rock nog lang niet over is. Autumn heeft veel
jonge liefhebbers naar de Oosterpoort gelokt voor een optreden in De Kleine
Zaal. Zelf heb ik de demo’s en hun full length album beluisterd, maar het is
mij niet iets te veel uit het vaatje van After Forever en Within Temptation
getapt. Met als voordeel (voor Autumn) dat ze niet van de bijna
verplichte opera-stem voorzien zijn, maar van een normaal zingende zangeres.
Voor mij is dit de eerste keer dat ik de Friezen live aan het werk zie, en ik
ben nog steeds geen fan van de muziek, maar ben wel onder de indruk van hun
live optreden. Strak en enthousiast.
Retesnelle thrash, dat is INRI, helaas missen
ze voor mij net dat wat bijvoorbeeld Katafalk wel heeft, een herkenbaar geluid,
wederom vind ik het een constante brei van geluid. Op zich klinkt het allemaal
prima, maar na een nummer of 5,6 (en na een pauze vanwege technische problemen)
heb ik het wel weer gehad en ga verder.
Want hierna is Pro-Pain aan de buurt! Al sinds
hun eerste album ben ik een grote fan van deze Amerikaanse hardcore/metal band.
Helaas begint Pro-Pain door technische mankementen Pro-Pain bijna een half uur
later dan gepland, maar als ze eenmaal van start gaan is als of je omvergeramt
word door een op holgeslagen kudde stoomwalzen. Het publiek laat eindelijk zien
waar ze voor zijn gekomen en een pit ter grootte van de halve zaal breekt los.
Nummer na nummer knallen achter elkaar de zaal in onder ander Shine, No Way
Out, Fuck it!, en (mijn all time favorite) Make War Not Love (blijven
Amerikanen he ;)) . Tot mijn verbazing is Pro-Pain tegenwoordig een trio, wat
met name tijdens de gitaarsolo’s pijnlijk te merken is, door het wegvallen van
het ritme-gitaar valt er toch een brok energie weg dan. En na een half uur is
het afgelopen en de zaal dampt gewoon na. Dit optreden zal ik me lang
herinneren!
The Monolith Deathcult is zo slim geweest om
te wachten met optreden totdat Pro-Pain afgelopen is. Deze Nederlandse band
heeft zich in tamelijk korte tijd opgewerkt tot één van de meest besproken
Nederlandse bands, met name door stevige uitspraken met betrekking tot
Nederlandse metal en de Islam. Maar met praatjes alleen kom je er niet, en ook
dat bewijst Monolith, de muziek staat als een huis, ook live heb ik nu gemerkt,
jammer genoeg vind ik het geluid niet zo goed, met name de vocals komen te
zacht door, en alles klinkt tamelijk als een dikke brei.
En toen was Noordschok 2003 voor ons helaas
ten einde, dankzij het beroerde reisschema van de NS zijn we genoodzaakt om Entombed
te laten voor wat het is, maar na navraag blijkt dat ze behoorlijk de pannen
van het dak gespeeld hebben.
Noordschok 2003 was een leuk festival, goeie
bands, lekker de ruimte om rond te banjeren en een leuke metalmarkt. De prijzen
van eten en drinken vond ik aan de wat hoge kant (€ 3,20 voor een suffe
hamburger vind ik erg veel) en de line-up had wel iets meer diversiteit mogen
hebben, maar Nederland heeft met Noordschok er een goed jaarlijks festival bij,
hopelijk voor nog vele jaren!
Links :
Note:
Helaas heeft de techniek ons niet bijgestaan op ons dagje Noordschok, blijkbaar
was het diafragma van de door ons meegenomen camera niet helemaal in orde
waardoor nagenoeg alle foto’s mislukt zijn, onze excuses hiervoor, met name aan
Cold Blood Industries die ons hiervoor uitgenodigd hadden.