Het is zaterdagmiddag vier uur als ik arriveer in het pittoreske Westervoort onder de rook van Arnhem voor mijn eerste festival van dit jaar: No Sleep ‘Till Wieleman 3. Een festival met een gevarieerd aanbod van metal bands. Er zijn nog maar weinig parkeerplaatsen en er staan al mensen buiten, dus het kan niet anders dan dat het binnen al gezellig is. Bij binnenkomst word ik hartelijk begroet door de organisatie en ook door Erhan Live Metal, die hier vandaag het festival komt filmen. Er zijn al flink wat mensen binnen in de zaal. Bij de vorige editie van No Sleep ‘Till Wieleman maakte men nog gebruik van twee zalen, maar door vandaag gebruik te maken van één zaal hoopt de organisatie dat het compactere geheel het festival ten goede komt.
De eerste band die vandaag het podium betreedt is de winnaar van de Metal Battle 2018: Despicable Heroes. De band laat zoals altijd veel energie en speelplezier zien en knalt er meteen bovenop zoals een metalcoreband dat doet. Het publiek word getrakteerd op een aantal nummers van de nieuwe EP die, op een nog bekend te maken datum voor de fysieke release, als digitale download word uitgebracht. Furieus en vol overgave laat de band het aanwezige publiek geen kans om op adem te komen en vormt daarmee een uitstekende opener van dit festival.
De tweede band op de bill is de deathmetalband Bloodmoon. Deze relatief jonge band bestaat uit ervaren muzikanten en dat kan je goed merken. De band heeft veel interactie met het publiek en probeert de boel flink op te zwepen. Dit lukt prima en voorzichtig ontstaan de eerste moshpitjes. De mannen spelen een strakke set en laten hier zeker hun visitekaartje achter. Wat leuk is: de inleidende verhalen van zanger Marcel van Hummel, waardoor je een goed beeld krijgt over de inhoud van ieder nummer.
Derde band van vandaag is bijna de huisband van het festival: nedermetalgrindband De Grote Boodschap. Vies, grof, hard, schoppen tegen de gevestigde orde en choqueren zijn de kenmerken die deze band het beste omschrijven. De band speelt strak als altijd en weet het publiek prima te bespelen. Het optreden van vandaag is ook het afscheid van bassist Chris die de band gaat verlaten.
Vierde band van vandaag: de oude rotten van Martyr. De band opent met het intro van het nieuwe album met op het podium het spooky meisje die een grote rol in dit nummer heeft. Meteen is de toon gezet en gaan we vrolijk verder. Er is veel interactie met het publiek en zanger Rop van Haren staat op een gegeven moment zelfs midden in de zaal te zingen. Waar Martyr komt is er een feestje en dus ook vandaag weer. Er waren de laatste tijd wat gitaristenperikelen bij de band met wat wisselingen, waardoor het mooi is om te zien dat er een uitstekende gitarist is gevonden in Geoffrey Maas, die prima in de band past.
Verrassende naam op dit festival in de Amsterdamse band Kong. Deze heren spelen uitsluitend instrumentaal en hun manier van optreden is ronduit uniek te noemen. De band speelt op een zogeheten quadrophonische manier, waarbij het publiek tussen de muzikanten, die verdeeld staan op vier aparte podia, in staat. De zaal is tijdens het optreden in duister gehuld en dat past prima bij de muziek van deze band. Donkere duistere ritmes die je het nummer doorslepen. Persoonlijk vind ik de muziek vrij eentonig en hoor ik graag wat meer melodielijnen en solowerk van de gitaristen. Nu weet ik eigenlijk niet of het misschien komt dat de zaal naar mijn idee wat te klein is voor deze band, want als je niet in het midden staat hoor je voornamelijk de muzikant waar je het dichtst bij staat. Gelukkig word er in het publiek volop genoten en laten de mannen van Kong een goede indruk achter.
De afsluiter van het festival is het steeds groter groeiende For I Am King. Begin december kwam het nieuwe album uit en het publiek wordt volop op de nieuwe nummers getrakteerd. Het optreden wordt even stilgelegd wegens een technisch probleem, en er word zelfs gevraagd of iemand uit het publiek wil komen moppentappen om de tijd te doden. Gelukkig duurt het niet lang en kan de band weer voluit doorgaan. Er wordt een ijzersterke set neergezet, en er is volop interactie met het publiek, die hier enthousiast op reageert. For I Am King timmert flink aan de weg en gaat nog heel ver komen. Een terechte afsluiter van dit festival.
Al met al is deze editie van No Sleep Till Wieleman een groot succes en gelukkig heeft de organisatie al bekend gemaakt dat begin 2020 de vierde editie van het festival gaat plaatsvinden.
Foto’s:
Lonneke Prins (Lonneke Prins Photography)
Datum en locatie:
12 januari 2019, Zalencentrum Wieleman, Westervoort
Link: