NephereX Fest IV
10 april 2010, Zenith – Dendermonde
Het blijft goed gaan met NephereX Fest in België. Na Skyforger vorig jaar werd als headliner deze keer Heidevolk binnengehaald. Internationaal niet dezelfde graad van bekendheid maar in de lage landen waren er minstens evenveel enthousiastelingen te vinden. Ook de voorgeprogrammeerde bands deden het goed in de peilingen. Nederland en België deelden het podium, de zaal liep lekker vol. Organisator Bert Devisscher (zanger My Lament) liet Dendermonde opnieuw vollopen met metalen gezindte.
Opener is deze keer Nagrach met de G van Liedekerke.
Niet Natrach dus. Deze band vulde het podium rijkelijk en bracht een vorm van death metal. Live klonk dit alvast een stuk thrashiër dan op plaat. Misschien zitten de wissels van de laatste jaren daar voor iets tussen. De band deed zijn jeugdige best, al kwamen enkele leden nogal zenuwachtig over. Nou ja, het was plezant en later die avond werd vooral de zanger nog voor de geest gehaald die met veel karakter een lekkere pornosnor etaleert.
Als tweede op de bill is Ycon. Ik zag deze band eerder in Gent en toen viel ze best mee. Deze keer stond er een nieuwe gitarist op het podium, die uitblonk in techniek en enthousiasme. Ook de rest van de band deed het goed. Twee grunters brachten veel animo en agressie, een mix van kwaadheid en lompe losbandigheid. Het publiek was niet zo in de stemming voor geblackte death metal, maar de liefhebbers van het symbiosegenre konden weinig aanmerken op deze set.
De demo Cestrum Nocturnum verdient dan ook stilaan een waardige opvolger.
Over naar Heimat. Heimat speelde vanavond een halve thuiswedstrijd en is in deze Brussel/Halle/Vilvoorde-rel een aangename katharsis voor de Vlaamsgezinde bezoeker. Het werd een geslaagd optreden met als meest memorabele momenten het nummer
Kamp (zie film) en het nummer Pletwals. Vlaanderen daverde even op zijn grondvesten ook al vond ik ze vorig jaar net iets imposanter. Het publiek liet het er niet bij zitten en brulde de leuzen vanuit de trotse borstkas mede met frontman Strop. Scheldeland werd de spreekwoordelijke slagroom op de tiet.
De avond werd afgesloten door twee Nederlandse bands. Eerst kregen we
Grimm. Deze Brabo’s, aangedreven door de fascinerende frontman Heer Antikrist, ontroerden met kaarsen en dito licht en ontvoerden het publiek richting de geboorte van Jezus. Gelukkig stopten we na twee eeuwen deze terugkeer. Enkele lieden uit het publiek hadden zich alvast uitgedost in traditionele klederdracht en zagen er kant en klaar uit. De band ging net zoals dat op plaat het geval is eigenzinnig te keer. Ik ben (was) geen kenner, maar dat maakt bij Grimm weinig uit. De zonderlinge zang van Heer Antikrist is een love it or hate it-aspect aan de band, ondergetekende liet het zich welgevallen. Zo ook een groot deel van het publiek voor wie dit optreden het hoogtepunt van de avond werd. (Herkende) nummers die de revue passeerden: Verbranding van een Heks, Heksenkringen en Als Wederganger Dwalend.
Lijsttrekker vanavond was Heidevolk.
De Gelderlanders leken de nodige fles al soldaat gemaakt te hebben, maar klonken desondanks helder en strijdvaardig. Volledig in harnas heersten deze krijgers over het goedgeluimde publiek.
Schilderachtige taferelen speelden zich af en dankzij de alcoholische consumpties konden ook de harder georiënteerde kult ende evil metalheads de folklore appreciëren. (Het Bier Zal Weer Vloeien). Bijzonder veel beweging ook op het podium, zoals het een echte folkse metalband betaamd. Verder nog gehoord deze avond: Hulde aan de Kastelein, Wodan Heerst, Saksenland en Walhalla Wacht.
Wederom een prima georganiseerde avond. Het wordt uitkijken naar de volgende editie voor een degelijke dosis folk. Hulde aldaar.
Links: