Dag twee van Hard Rock Fest Avelgem verschilt dag en nacht met de vrijdag. Geen black en death, neen, op zaterdag bekomt men met coverbands en de Belgische pioniers van Ostrogoth. Voor ieder wat wil(d)s, zo hebben we het graag.
Na eerst een klein hapje gegeten te hebben alvorens er weer volledig voor te gaan, gaan we de eerste band van de dag kijken, Deafcon, de band die uit Avelgem zelf komt en een thuismatch speelt. Nog één fan heeft de band nodig op Facebook om er 666 te hebben. Mij zei de naam Deafcon niet bijster veel maar na al de positieve dingen gelezen te hebben wou ik ze toch zeker eens gezien hebben. Ik moet zeggen dat dat wat ik zie mij wel bevalt. Je zou haast kunnen zeggen dat het een Mötorhead-tribute band is, qua muzikale aanpak, alleen de zanger mist de rokerige ruwheid die Lemmy in zijn stem had. Het stevige gitaarwerk is zeker de moeite waard. Een mooi begin van de dag, al zou deze band ‘s avonds misschien wel beter tot zijn recht komen. Het volk dat er staat kan deze band zeker appreciëren, van opener Ticket To Ride over Ensemble of Aces (Slayer meets Motörhead) tot Overkill.
Drankje nummer twee en band nummer twee: Korn Again. Voor mij persoonlijk de eerste keer dat ik deze tribute band van Korn zie. De Engelse metalheads hebben er zeker en vast zin in, de energie op het podium lijkt een overdosis cafeïne te verraden. Met nummers als Falling Away, Freak On A Leash, Y’all Want A Single weten ze het publiek zo in te palmen. De frontman heeft zoveel energie dat het soms lijkt alsof hij last heeft van ADHD, omwille van zijn ongecontroleerde bewegingen. De band doet het ondanks de technische problemen behoorlijk goed, weet een vette show neer te zetten, zelfs met een zanger die niet meteen het timbre heeft van een Jonathan Davis. Het vergaat de band na het optreden helaas niet zo goed, zo vernemen we net dat hun drummer de band verlaten heeft.
Derde band van de dag is The Ultimate Guns N’ Roses. Niet echt mijn cup of tea, dus terwijl de aanwezigen enthousiast staan mee te zingen ga ik nog maar eens een overdosis calorieën halen.
In mijn ogen komt het publiek pas echt los wanneer Vannstein het podium betreedt. Met klassiekers als Engel, America, Ich Will, Pussy en vele andere Rammstein-nummers kunnen zij het publiek meteen in beweging krijgen, in die mate zelfs dat tijdens Pussy een vrouw in het publiek even ‘flasht’ naar de band. Dit is ongeveer het moment waar de mensen met een kater van de vorige dag er opnieuw levend beginnen uit te zien.
Je kon het al zien, de meeste aanwezigen dragen vandaag een Ostrogoth shirt of trui. Het is overduidelijk dat de meesten staan te popelen tot de Belgische grootheid zal aantreden. Veel lofbetuigingen zijn er al van bij het begin voor de bassist van de band, Gerry Verstreken, die ondanks heel wat tegenslagen de laatste tijd er toch maar bij is en het beste van zichzelf blijft geven vanuit zijn rolstoel. Met klassiekers als Too Hot, Stream Out, Paris By Night, Full Moon’s Eyes… heeft de band het publiek helemaal mee. Ik weet niet of het aan de hogere gemiddelde leeftijd van de toeschouwers ligt, of dat er een andere reden in het spel is, maar halfweg de set loopt de zaal stilaan leeg. Onterecht, want Ostrogoth geeft niet af, tot de laatste noot. Hulde³ voor deze oude knarren, die vele jonge bands zo het nakijken geven met hun übermetal attitude.
Hardrock Fest Avelgem 2018 is opnieuw een geslaagde editie met hier en daar kleine minpuntjes. De belichting, de beperkte keuze aan alcoholische dranken en af en toe wat kleine problemen met het geluid… maar zeker geen zaken om zwaar aan te tillen. Top organisatie, fijne selectie aan bands, aangename sfeer en lekker eten bij mobiele frituur ‘Ter Platste’ met meer dan degelijke betaalbare prijzen. Het is helaas eerder uitzondering dan regel.
Zeker voor herhaling vatbaar! Tot volgend jaar.
Foto’s en support:
Tessa Verstraten & Dennis Alfvoet
Datum en locatie:
6 oktober 2018, CC Spikkerelle, Avelgem
Link: