Dutch Doom Day 6
Baroeg, Rotterdam, 3 en 4 november 2007
Voor de Nederlandse doomliefhebber is het qua concerten vaak een trieste
bedoeling, wat op zich natuurlijk wel passend is, maar goed, ook de meeste
droevige triesteling wil wel eens genieten van een fikse lading goede bands.
Gelukkig is er sinds alweer zes jaar het Dutch Doom Day festival, begonnen als
een dag, dit jaar voor de derde keer een tweedaags gebeuren. De organisatie had
wederom zijn uiterste best gedaan om de twee dagen te vullen met een
afwisselend, verrassend en opvoedend programma.
Zaterdag 3 november
De eerste verrassing was er direct bij binnenkomst. Niet het aangekondigde
Eria d’Or opende de zesde DDD-editie, maar het Hellevoetsluisse Heavy
Lord mocht de toch aardige hoeveelheid publiek opwarmen. De sludge van de
heren klonk mij lekker vol en ruig in de oren en ik was aangenaam verrast door
het goede zaalgeluid. De reacties vanuit de zaal begonnen aardig op gang te
komen, en het studentikoze voorkomen/podiumpresentatie van zanger/bassist Steven
zorgde zowaar voor wat gelach op een doomfestival!
Door de lekkere opwarmer van vandaag had het Spaanse Autumnal een
minder zware dobber aan hun DDD-debuut. Alhoewel celliste Maria niet aanwezig
kon zijn, wist de band een goede indruk na te laten met hun melancholisch en
melodieuze doommetal, waarbij een naam als Anathema me eerlijk gezegd
vrij rap door het hoofd schoot. Zanger/gitarist Javier heeft een behoorlijke
reeks stemgeluiden waar hij gebruik van maakt, van clean en grunts tot een wat
meer hysterische stem. Goede sfeermuziek met voldoende afwisseling, de band zal
aan dit eerste optreden buiten hun geboorteland zeker de nodige fans overhouden!
Op deze editie spelen aardig wat bands vanuit het Verenigd Koninkrijk. Eerste
van deze dag is de band The River, waarbij ik van te voren niet echt kon
bepalen wat ik kon gaan verwachten. Een drietal heren en een vrij klein dametje
brachten ons een vrij old school/sludge aandoende vorm van doom met een goed
zwaar en vol geluid met een (zeker voor een dame van haar postuur) lage,
monotone, maar oh zo emotionele cleane vrouwenzang. Samen zorgde dit voor een
stuk doom met een heerlijk beklemmende sfeer.
De tweede Engelse band van vandaag gaat de kant op van de zware funeral
doom/death kant op. Imindain grossiert niet in originaliteit en speelt
gewoon loodzware doom met de nihilistische instelling zoals die diep genesteld
is in de doom. Ik persoonlijk vond de zang wat te overdreven in vergelijking met
de muziek, waardoor het allemaal niet even geloofwaardig was.
De vreemde eend in de bijt moet toch wel Mael Mordha zijn dit jaar. De
band ken ik van de nummers die op de MySpace site van de band staan en daar was
ik nou niet echt van overtuigd, de gaelic doom metal deed me daar nou niet echt
verlangen naar meer. Maar de band laat op DDD6 zien dat sommige bands beter op
het podium te beluisteren zijn dan op cd. De klassieke doom gemixt met gaelic
folk elementen (denk hierbij met name aan de zang en aan het gebruik van diverse
fluiten) zorgde voor een vrij vrolijk sfeertje waarbij zanger Rob meerdere malen
het podium te klein vond en de zaal in ging. Een stuk muziek die live erg lekker
klinkt en ook nog eens erg overtuigend gebracht. Wat mij betreft band van de
dag!
Met Mirror of Deception pakken we de traditionele doomdraad
weer op en de Duitsers zetten een goed en strak optreden neer, waarbij ik toch
een beetje het idee heb dat de band niet echt helemaal wild is van optreden, de
heren staan ietwat gelaten op podium. Maar goed, het gaat in principe om de
muziek en die wordt gewoon goed vertolkt.
Tja, Officium Triste, wat valt daar eerlijk gezegd wat betreft
optredens nog over te zeggen. En dan al helemaal als ze in thuisbasis Baroeg
spelen. De band heb ik nou nog nooit op een slecht, saai of futloos optreden
kunnen betrappen, en ook deze keer weer is het gewoon een goed optreden, de
aanwezigheid van de nieuwe gitarist Bram Bijlhout doet daar weinig opmerkelijks
aan veranderen. Deze band blijft de vlaggendrager van de Nederlandse doom en er
zal denk ik heel wat moeten gebeuren wil dat veranderen
Op het moment dat de Maltezers van Forsaken aan de beurt zijn begint
de drank toch ook zijn uitwerking te krijgen, maar er zijn legio liefhebbers van
de echte, traditionele doom afgekomen op dit vrij unieke optreden (nog nooit
eerder stonden ze in Nederland). Alle klassieke doomelementen kwamen voorbij
inclusief de zang van Leo Stivala die je zo doet wanen in de begindagen der
metal. En dat was goed te merken aan de zaal, menig koppie ging heen en weer en
er was die lekkere vibe tussen band en publiek.
Zondag 4 November
De tweede dag, met nog lichte naweeen van de avond ervoor stort ik me weer met
goede moed de Baroeg in.
De band die ons een beetje uit de roes zou moeten halen is het Nederlandse
Akelei, de band maakt een vrij progressieve vorm van doom waarbij er veel
ruimte is voor lange melodielijnen en lange gitaarpartijen. De band bestaat
ongeveer anderhalf jaar en die onervarenheid kwam er op het podium helaas wel
uit, de muziek vergt al erg veel geduld van de luisteraar door de lange partijen
en ook lange behoorlijk stille stukken, maar de zang klonk erg zenuwachtig en
bangig door de zaal. Ook qua podiumuitstraling moet de band nog zelfvertrouwen
kweken, voortdurend naar je instrument kijken zorgt bij de kijker niet voor een
goede indruk. De bedoeling achter de muziek werd wel duidelijk en er zit
absoluut goede elementen in, het gebruik maken van drie gitaren geeft een mooie
diepe sound, die wat mij betreft wel wat meer uitgebuit mag worden.
Doom komt zoals we aan Autumnal en Forsaken zien ook uit het
warme zuiden van Europa. Helevorn is afkomstig van vakantie-eiland
Mallorca maar weet ondanks hun zonnige afkomst toch een sterk stukje
melodieuze doom neer te zetten. Zelf moest ik regelmatig aan Moonspell
denken. Zanger Josep heeft een vrij goede lage cleane zang die hij
combineert met ook een goede volle grunt. De band mag van mij qua muziek wel wat
meer afwisseling in de nummers brengen.
Aan de extremere drone-vormen van doom is ook gedacht middels het Italiaanse
Malasangre. De band word vandaag op zang versterkt door ex-Bunkur-zanger
Kevin en weet een vrij verpletterende indruk te maken. Qua stijl zit de band
ongeveer tussen een Khanate en een Bunkur in, tergend traag en
veel, heel veel laag.
Dan eindelijk Indensinence, de Engelse band die mij het afgelopen jaar
meer en meer is gaan bevallen met hun doom/death. Met Noctabulism hebben
ze wat mij betreft een klassieker in de doom/death gecreeerd en daarmee is een
plek op DDD6 direct verdient. Qua podiumpresentatie vond ik het allemaal wat
tegenvallen, alleen zanger/gitarist Ilia liet zien er flink zin in te hebben.
Waar Indesinence op cd al behoorlijk fors uit de hoek komt, komen ze op
het podium alleen maar harder over, waarbij je soms niet moest vergeten dat je
op een doomfest was. Ook de eerste EP Neptunian werd niet vergeten,
waardoor dit voor mij toch wel de topper van de zondag werd.
Helaas liep de eetsessie hierna bij de friettent uit, waardoor ik de Belgen
van Serpentcult helaas heb moeten missen.
Esoteric blijf ik een klasse apart vinden, op cd zijn deze heren al
behoorlijke fenomenaal en onovertroffen, live hebben ze me al eens behoorlijk
uit mijn schoenen weten te blazen. Nadeel daarvan is dat je verwachtingen
daardoor torenhoog worden. Vanwege de naderende terugreis heb ik slechts de
helft van het optreden mee kunnen pikken. Ik moet wel zeggen dat het optreden
van Esoteric het eerste optreden was waarbij ik het geluid niet goed vond
(in tegenstelling tot eigenlijk alle voorgaande bands!). Er zat een vervelende
kraak en te veel laag in het geluid, waardoor de complexe
doom een behoorlijke brei werd. Maar aan de gebaren van onder andere de
toetsenist te zien waren er ook wat technische probleempjes. Maar goed, de muziek
blijft geweldig en zoals altijd speelde de band weer alsof ze in een compleet
eigen wereld waren
Aangezien er weer naar huis gegaan moest worden heb ik de grootheden Pagan
Altar niet mee kunnen krijgen. Maar via ons forum heb ik alsnog de tracklist
kunnen vinden (dank hiervoor!). De tracklist zou ongeveer als volgt zijn geweest:
Pagan Altar, Armageddon, Judgement of the dead, Nightrider, Dance of the
druids, Sentinels of hate, The cry of the banshee, the black mass, Samhein
en The Aftermath.
De organisatie is er ook met de zesde editie in geslaagd om een festival neer
te zetten wat alles heeft wat de serieuze doomliefhebber nodig heeft, goede
bekende bands, goede onbekende bands, een goede rij cd bakken om door te neuzen
en een retegoede sfeer. Beide dagen was de zaal goed gevuld en was het mooi om
te zien dat er ook voldoende volk van buiten de landsgrenzen aanwezig was. Blijf
dit vooral zo doen, de Dutch Doom Days zijn een essentiële bron van vermaak en
ontdekking voor de liefhebbers van doom!
Link: