We mochten weer. Een echt concert bijwonen, met bier, met mensen van vlees en bloed. Muzikanten op een podium voor je neus, niet op een beeldscherm met een stream. Het fijne concertzaaltje Musicon in Den Haag zorgde ervoor dat het mogelijk werd in coronatijden. De op te treden band was bijzaak. Dat het het lokale Acrid werd, was prima.
Het was 7 maart in het jaar des Heren 2020 dat uw redacteur een band live aan het werk zag. Enkele dagen later brak de hel in concertland los en de uitgang is nog lang niet open, maar de deur staat in ieder geval op een kier. 17 juli glipten de mannen van Acrid door die kier om in Musicon in het eigen Den Haag een coronaconcert te geven. Met de nodige voorzorgsmaatregelen uiteraard. Zo zijn er maar 34 kaartjes in de verkoop gegaan (die ook allemaal zijn verkocht) en staan er in de zaal twee stoelen per tafel met daarop een kaars. In lege flessen Jack Daniels, dat wel. Zitten is verplicht en dat is enerzijds gek, maar anderzijds ook weer niet. Als Metallica komt zit de helft van het publiek ook en alleen staand een festival bezoeken heeft nog nooit niemand volgehouden. Bovendien: we mogen weer! Dus niet zeuren!
Klokslag 21.30 uur kondigt Musiconbaas René Veerkamp trots Acrid aan, dat vervolgens een uur lang midtempo melodieuze death/thrash ten gehore brengt. Gestart wordt er met 47 Stitches. Acrid gaat al mee sinds 1994, maar heel productief is de band niet geweest: buiten een EP telt de discografie drie platen en twee singles. De ervaring is wel terug te horen in het spel: Acrid speelt zich soepel door de set heen. Nieuwe zanger Michel de Wilde onthult dat gitarist Claus Toet een hekel heeft aan Afterburner en dat is verrassend, want het is een prima te verteren werkje.
Foto: Erik Rausch
Acrid maakt muziek volgens het boekje, maar na al die tijd is dat precies wat de dokter voorschrijft. De stemming op het podium en in de zaal is opperbest en met een band die blij is eindelijk weer te kunnen spelen en een zaal die blij is eindelijk weer te kunnen ontvangen, kan de avond niet meer stuk. Natuurlijk blijft de olifant in de kamer, luisterend naar de naam corona, niet onbesproken. “Hebben jullie mijn coronabuik gezien?”, vraagt De Wilde terwijl hij over de bolling onder zijn shirt wrijft. “Ik ben tien kilo aangekomen!”. In de zaal oordeelt iemand dat het geen coronabuik moet zijn, maar een bierbuik. “Dan zal het wel door coronabier komen”, constateert de met een mondkapje getooide gitarist Mark Pilk droog voordat Arena van tweede plaat Prism wordt ingezet. De zanger kan er prima mee uit de voeten en laat horen wel wat van Chuck Schuldiner weg te hebben. Het Death-shirt dat hij draagt zal dus niet heel toevallig gekozen zijn.
Met Unchained krijgen we alvast een vooruitblik op de nieuwe plaat en opeens voelt het fijn om te realiseren dat het leven wat dat betreft doorgaat: optreden en plaatjes uitbrengen. Zo is het goed. Acrid speelt ondertussen stug door: The Crossroads komt langs, evenals Evolution. De mannen weten niet echt uit hun eigen materiaal te breken (een lieflijke omschrijving voor: ‘het lijkt allemaal nogal op elkaar’), maar ze weten wat ze doen en oerdegelijkheid op zijn tijd is ook best lekker. Dat de drums van Frank Debij nogal overheersend zijn nemen we gewoon op de koop toe. Bassist Paul van Beem laat bij de intro van Trust horen zijn instrument aardig te kunnen bevingeren en het nummer zelf wordt opgedragen aan ons: degene die in coronatijd Musicon hebben gevonden.
Het voorlaatste nummer is zó nieuw dat het nog niet eens een titel heeft en blijkbaar ook geen tekst. want terwijl zijn maten spelen, bekijkt zanger De Wilde zijn band vanaf de bar om dan toch nog met Cur(s)e de laatste noten van de avond te spelen. Afkomstig uit november 2019 is dit pas het eerste wapenfeit van De Wilde met Acrid. Hoewel de 34 aanwezigen na een uur nog wel zin hebben in meer herrie, moeten we het er volgens gitarist Pilk echt mee doen. Zijn zanger bedankt voor het mogen meemaken van ‘een van de vreemdste maar meest fantastische optredens’ ooit en dan zit het er weer op. Veel is ons afgepakt van het concertjaar 2020, maar in de donkerste donkerheid zorgden Acrid en Musicon voor een lichtpuntje. Mooi van die stad daar achter de duinen.
Datum en locatie
17 juli 2020, Musicon
Link: