Na een bezoek aan het frietkot is het tijd voor een gevarieerd Belgisch metalavondje. De groepen zijn me niet allemaal bekend, dus op voorhand toch maar eens op Youtube de nodige streams opgezocht zoals het een verantwoordelijke en zichzelf respecterende metalhead betaamt. Sinds kort is Zware Metalen kind aan huis bij De Verlichte Geest te Roeselare, een zaal die best wat meer aandacht verdient. Het voelt al een beetje als thuiskomen aan.
De eerste groep van de avond, het Antwerpse Cyclus, is bij het beluisteren niet zo mijn ding maar valt vooral op door het mooie artwork. Bij het binnenkomen in de zaal zijn de heren bezig met de soundcheck, die verdomd luid staat. Oordoppen zijn dan ook meer dan nodig. Na een korte pauze volgend op de soundcheck komt de groep op in overall met glitters. Veel volk is er echter niet aanwezig – een man of vijftien gok ik – dus een circle pit zit er voor deze progressieve post-hardcoregroep niet in. Na de eerste nummers maken deze heren live wel behoorlijk veel indruk op me. Het lijkt alsof ze voor een volle zaal aan het spelen zijn en ze leveren een strakke en vette set af. De drummer – die op een behoorlijk compact drumstel speelt – zal me zeker bijblijven.
De tweede band van de avond, daar keek ik eigenlijk het meest naar uit. Het Belgische Huracán maakt het ook waar en wordt de meest aangename verrassing van de dag. Deze brok uptempo stoner & sludge geweld heeft een zalige totaalsound die je live aan den lijve moet ondervinden. Eén van de leden heeft vroeger nog bij Drums are for Parades gespeeld en dat kun je er hier en daar ook echt uit halen. Huracán zou helemaal niet misstaan op een Roadburn of Desert Fest want dit blaast live serieus de bonnen uit je broek. De hele set door kan ik mijn hoofd niet stil houden. Voorlopig hebben ze nog maar twee EP’s uit maar ik kijk nu al uit naar hun eerste album. Een aanrader om live te gaan bekijken en een naam om te onthouden voor wie gefocust is op lokaal talent.
De derde groep van de avond is de postmetalband Stories From The Lost. Ook deze atmosferische, symphonische postmetal band laat een goeie indruk op me achter. Het is genieten geblazen van de zweverige, dromerige stukken met sporadisch wat uptempo passages, aangevuld met elektronische samples die daadwerkelijk wat bijdragen aan het geheel. Een gevarieerde set die mijn aandacht blijft vasthouden.
Omwille van de vele interviews is het met een half oor meeluisteren naar het afsluitende Carrion, maar zelfs vanaf de achtergrond hoor je zo dat deze band strak op elkaar ingespeeld is en een pak ervaring heeft opgedaan op grote(re) podia. De jonge wolven stonden al op Wacken en speelden vorig jaar nog de pannen van het dak in het voorprogramma van Suffocation. Ook nu spelen ze alsof het hun laatste keer is en de zaal (die ondertussen al wat voller is) reageert positief. Benieuwd waar het voor Carrion heen gaat de komende tijd.
Datum en locatie:
2 februari 2019, De Verlichte Geest, Roeselare
Link: