Zelden zo’n volkstoeloop meegemaakt als bij dit concert. De wachtrij loopt uit tot ver om de hoek van 013. Het is haast vanzelfsprekend. Als twee waanzinnig populaire bands besluiten samen op tour te gaan, staat al op voorhand vast dat de belangstelling groot zal zijn. Het is trouwens het enige concert in de Benelux. Vandaar zijn er ook veel Belgen aanwezig vanavond, niet in het minst vanwege de schitterende passage van Powerwolf op Alcatraz deze zomer. Verbazingwekkend wel als je weet hoe wij Belgen met onze wolven omgaan. Zware Metalen kan dus vanavond niet ontbreken.
Alles gaat verrassend vlot en ik sta na een tiental minuutjes in de zaal. Het is een uitverkochte, volle bak vanavond en de sfeer is buitengewoon uitgelaten moet ik zeggen. Rond half acht knalt ineens Delilah, een Tom Jones-nummer, uit de boxen en barst de volledige 013 meteen uit in een samenzang, die bepaald indrukwekkend te noemen valt. Schitterend! Als Gloryhammer daarna het podium betreedt en The Siege of Dunkeld (In Hoots We Trust) inzet, is het hek voor een vol uur volledig van de dam. Nu is de groep op plaat al redelijk bombastisch, maar live klappen de heren er compleet over. Elk mogelijk cliché wordt aangewend en iedereen blijft gedurende de gehele show volledig ‘in character’.
Een beetje de fantasy versie van Sabaton zeg maar. En dat is positief bedoeld. Het toch al uitgelaten publiek wordt bij elk nummer nog wat uitzinniger. Dat heeft ook veel te maken met de compleet geschifte humor tijdens de bindteksten. Voor men Questlords of Inverness, Ride to the Galactic Fortress! inzet, wordt aan een fan gevraagd of hij bereid is tot een ‘ride to the galactic castle’. Als die ‘ja’ zegt, blijkt dat ‘castle’ de bar te zijn. Prompt begint de beste man te crowdsurfen naar diezelfde bar en komt wat later doodleuk terug gesurft met een karton bier, dat door zanger Angus McFife XIII (Thomas Winkler) in ontvangst genomen wordt. Onweerstaanbaar grappig allemaal. Ondertussen worden er gnomen doodgemept met een grote hamer en komt diezelfde hamer ook nog eens terug tijdens, wat dacht je dan, het nummer Gloryhammer. Nu kan er niet genoeg epiek zijn bij deze groep, dus ergens halverwege weerklinkt dan ook nog eens Also Sprach Zarathustra, als voorbode van een compleet losgeslagen hoopje songs zoals The Hollywood Hootsman, Masters of the Galaxy en The Unicorn Invasion of Dundee. Afgesloten wordt er met The National Anthem of Unst, door iedereen luidkeels meegezongen. Qua sfeer en humor heeft dit Gloryhammer maar weinig lesjes te leren. Als het hoofdprogramma van vanavond dit overtreft, dan hebben we een avondje!
Zoals al eerder aangehaald, maakte Powerwolf deze zomer een ijzersterke indruk op het Alcatraz festival. Spijtig was daar wel dat een groot deel van de show ietwat verloren ging door het daglicht. Vanavond hebben we daar alvast geen last van. Wat meteen opvalt als Fire and Forgive wordt ingezet, is hoe ‘groots’ de band klinkt, een geluid dat je eerder op een festival of in een stadion zou verwachten. Het bijbehorende vuurwerk is evenmin bescheiden te noemen. Zoals steeds wordt er niet op een vlammetje gekeken, dus het wordt ook al snel flink warm in de zaal. Het publiek blijft echter op scherp staan. Als Atilla alvorens Amen & Attack in te zetten even oefent met de zaal, schrikt hij danig als de respons retestrak en heftig blijkt te zijn. Het zal alleen maar beter worden, met als hoogtepunt toch wel de ‘broek uit op je hoofd’ samenzang! De zanger snapt er aanvankelijk niets van, maar gelukkig is de drummer een Nederlander en kan hij vertalen.
Laat je echter niet misleiden, muzikaal heeft Powerwolf zijn zaakjes meer dan op orde. De nummers worden poepstrak gebracht met veel overtuiging en inzet, zelfs het compleet overbodige Ressurection by Erection. Niet uit hun setlist weg te branden, maar niet meteen hun sterkste nummer. Dat is dan ook meteen het enige wat je zou kunnen aanmerken vandaag, want verder laat deze groep geen steken vallen. Er zijn genoeg meezingers om de sfeer erin te houden, zoals Stossgebet. Tussendoor houdt Atilla iedereen wel scherp. Natuurlijk staat een heleboel op tape, maar dat is ook niet meer dan logisch: een kerkkoor en een kerkorgel zeul je niet zomaar mee op tournee. Ook de pyromanen onder ons worden verwend, want de vuurverantwoordelijke draait overuren en de eerste rijen worden vrolijk gegrild. Al de rest is langzaam gaargekookt. De reguliere set wordt afgesloten met We Drink Your Blood en het machtige Lupus Dei. Uiteraard zijn er bissen, waarin het onweerstaanbare Werewolves of Armenia moeiteloos alles en iedereen overtuigt van de klasse van dit Powerwolf.
Wat een avond is dit! Twee bands die er voluit voor gaan en een publiek dat ze nog wat hoger tilt door een uitzinnige participatie. Ondertussen is ook al bekend gemaakt dat beide groepen de grote zomerfestivals aandoen, dus wie het gemist heeft (of gewoon meer wil), krijgt nog kansen. Ik zou ze grijpen, want dat het een feestje wordt, kan je nu al met zekerheid stellen.
Setlist Powerwolf:
- Fire and Forgive
- Army of the Night
- Incense & Iron
- Amen & Attack
- Killers With the Cross
- Demons Are a Girl’s Best Friend
- Armata Strigoi
- Stossgebet
- Resurrection by Erection
- Blessed & Possessed
- Where the Wild Wolves Have Gone
- Kiss of the Cobra King
- We Drink Your Blood
- Lupus Dei
- Sanctified With Dynamite
- Coleus Sanctus
- Werewolves of Armenia
Fotos:
Markus Wiedenmann Photography (Instagram)
Datum en locatie:
10 november 2019, 013, Tilburg
Link: