Terwijl Dynamo Metalfest in volle gang is, weet Doornroosje in Nijmegen haar paarse zaal ook nog uit te verkopen voor de metalcoreliefhebbers. Het is al een tijdje geleden dat de elektronische metalcoreband The Browning in Nederland te zien was en nu heeft frontman Jonny McBee een nieuw project met zijn vrouw Moon om in de schijnwerpers te zetten. The Defect mag de avond openen en de Britse post-hardcoreband Polar is de speciale gast van de avond. Redacteur Ruben was voor ons aanwezig om verslag te doen.
Het gros van metalminnend Nederland zal wel in Eindhoven te vinden zijn vandaag, maar het metalcore-aanbod laat daar duidelijk te wensen over. In Nijmegen is de zaal uitverkocht voor Jonny McBee en metgezellen. Hij staat twee keer op het podium vanavond en dat begint al bij The Defect. Het project met echtgenote Moon als frontvrouw begon twee jaar geleden als Death X Destiny, maar ze hebben gaandeweg de naam aangepast en de oude noemer als titel voor de debuutplaat gebruikt die eerder dit jaar uitkwam.
Het drietal, dat naast de McBee’s uit drummer Brandon Funnera bestaat, past ook veel elektronische invloeden toe in de productie. Jonny neemt het gitaarwerk voor zijn rekening, maar dan vooral voor de sier, want het meeste komt van de backing track. Zijn kenmerkende screams komen nog wel duidelijk van hemzelf natuurlijk.
Centrale figuur is Moon, die gedurende de set als een machine de leadvocals voor zich neemt. Onverstoorbaar laat ze nergens een steek vallen, hoewel haar monotone stemgeluid fel contrasteert met het elektronische gebeuk en het drumgeweld dat eromheen gebeurt. Het is indrukwekkend hoe lang ze dit volhoudt zonder enige inflexie of intonatie, en dan ook nog ingesnoerd in een korset. Ik ga sterk aan mijn oren twijfelen en twijfel zelfs even of dit niet geplaybackt wordt, maar dan begint het nummer Run, waarin ze toch van haar hypnotiserende sirene afwijkt en ook blijkt te kunnen screamen. Iets wat ze trouwens nog eens herhaalt op het laatste nummer Into the Void. Het samenspel met manlief levert een stevig geheel op dat fans van Jonny zeker zullen kunnen waarderen. De vrouwelijke vocalen voegen weer wat nieuws toe aan deze niche van het metalcoregenre en het is het luisteren waard.
De Britse hardcoreband Polar mag het interim opvullen. Het vijftal rond oprichter Adam Woodford speelt sinds vorig jaar in deze opstelling en met het album Five Arrows lijken ze net zo hard door te willen gaan als de oude bezetting. Het nummer A New Mentality lijkt niet al te veel af te wijken van het eerdere werk in ieder geval. Beukende coupletten en iets meer melodieuze refreinen wisselen elkaar af gedurende de set. Het kan aan de bassboosts liggen, maar het lijkt alsof er nu iets meer nadruk op de breakdowns ligt. Dat vindt dit publiek natuurlijk niet erg en er ontstaat een voor deze bescheiden zaal aanzienlijke circlepit. De korte, snoeiharde nummers lenen zich er uitstekend voor.
Met alleen het nummer Dissolve Me is voorlaatste plaat Everywhere, Everything niet goed vertegenwoordigd. De Engelsen leunen meer op het Nova album uit 2019. Devil, Drive en Breathe zijn dan ook wel knallers van tracks die er goed ingaan bij het publiek. Deze hardcoregroep heeft bewezen toekomstbestendig te zijn met dit optreden. Een pareltje uit het genre dat best meer onder de aandacht mag komen.
De rookmachine wordt weer aangeslingerd voor het tweede en laatste optreden van Jonny McBee vanavond. Wederom met Funnera achter het drumstel en met Akeem Bivens op de snaren. De frontman houdt het bij de vocalen deze keer. The Browning is duidelijk waar dit publiek echt voor komt en de mensen dringen massaal naar voren om het zo goed mogelijk mee te krijgen. Slecht idee, want het wordt natuurlijk één grote pit voor het podium. Maar er zijn genoeg aanwezigen die daar gewillig aan mee willen doen. Het is immers al zeven jaar geleden dat de Amerikanen zich in Nederland hebben laten zien. Vorig jaar kwam de plaat Omni uit en die komt vanavond veelvuldig aan bod, inclusief de albumopener Wake Me,waar ook de set mee begint. Techno- en EDM-ongein vliegen ons vanaf de eerste noten al om de oren, waarmee de toon is gezet. Voor een nieuwkomer zal het vreemd klinken, maar voor de fans van het eerste uur zal de nieuwe plaat juist eerder gematigd overkomen wat betreft de elektro-invloeden. Dat blijkt wel als ze Dragon spelen van de Isolation plaat uit 2016. Daar is de EDM nog veel sterker vertegenwoordigd.
Na nog meer nieuw werk gooit drummer Funnera een banaan het publiek in. De mensen kunnen wel wat voeding gebruiken na vrijwel onophoudelijk moshen. Vervolgens spelen ze Carnage van het Geist album, waarin een stuk gerapt wordt door McBee en waar ook technobeats in te horen zijn. Dit hoor je nergens anders en het is duidelijk dat het aanwezige publiek lang heeft gewacht om er live bij te kunnen zijn. Oude thrashfans zouden er spontaan een rolberoerte van krijgen, maar hier kan men er geen genoeg van krijgen.
Voor de titeltrack van Omni komt Moon het podium weer op als gastvocaliste. Dezelfde kleine, monotone stem klinkt door het nummer heen, terwijl er nu logischerwijs meer aandacht gaat naar Jonny’s stemwerk. Ondanks de breakdown ligt het tempo een stuk lager bij dit nummer. Dat moet rechtgezet worden en vanaf dit punt zit er geen rem meer op voor de Amerikanen.
Met Skybreaker moet alles stuk; er staat zo veel reverb op dat de hele zaal ervan trilt. De nieuwe plaat is inmiddels afgewerkt en er blijven alleen nog oude favorieten over. De tent gaat ervoor los, al spelen de mannen ook een dit jaar uitgebrachte cover van Blue. Ja, da ba… die ja. Dit publiek is die inslag wel gewend en gaat ook hier helemaal op los, alvorens er gevraagd wordt waar de echte oldschoolfans zitten. Voor wie zich oud wil voelen, want de nummers die ze hierna spelen zijn ondertussen veertien jaar oud.
Omdat de zaal is uitverkocht vanavond spelen ze naar eigen zeggen een extra nummer en omdat wij er ook geen genoeg van kunnen krijgen moedigen we dat alleen maar aan. Ze gaan terug naar het Burn This World album uit 2011 en spelen Standing on the Edge en Time Will Tell. We horen Jonny dus weer pigsqueals doen, want dat kan prima met techno gecombineerd worden.
Als dit nou gedraaid werd in de feesttent tijdens het dorpsfeest, was ik daar ook te vinden. McBee weet hier nog steeds bruggen te slaan waar je die nooit zou verwachten. Het is even inkomen, maar geef je eraan over en het is een waar feest. Er is nog niks aangekondigd, maar op dit podium beloven ze plechtig dat ze in april volgend jaar weer in Nederland zijn. Het is dus even wachten, maar als het goed is staat er dan geen enkel festival in de weg om ze ook te gaan bezoeken.
Setlist:
The Defect
- Annihilate
- Immortal
- Lost in the Shadows
- Dreamwalker
- Broken Minds
- Defiance
- Run
- Eternal (What Do You See?)
- Into the Void
Polar
- Maere
- Devil
- We Won’t Sleep
- A New Mentality
- Dawn of a New Age
- Glass Cutter
- Dissolve Me
- The Hills Are Alive With the Soud of Violence
- Black days
- Drive
- Blood for Blood
- Swimming With Sharks
- Breathe
The Browning
- Wake Up
- Fed Up
- Dragon
- Poison
- Deceiver
- Soul Adrift
- Carnage
- Bloodlust
- Hivemind
- Omni
- Skybreaker
- End of Existance
- Pure Evil
- Blue (Da Ba Dee) (Eifel 65 Cover)
- Standing on the Edge
- Time Will Tell
Datum en locatie
16 augustus 2025, Doornroosje, Nijmegen
Link: