Truckfighters in Brussel
Ancienne Belgique, 7 maart 2014
Als de gelegenheid zich voordoet om “de beste band ter wereld” (aldus Josh Homme van het u allen bekende Queens of the Stone Age) live te zien in een zaal als de Club van de Ancienne Belgique, is het moeilijk om dit te weerstaan. Helaas was het concert behoorlijk snel uitverkocht, zonder dat ondergetekende tickets had kunnen bemachtigen. Gelukkig was er via Zware Metalen nog plaats op de gastenlijst en kreeg ik toch nog de kans om de Zweden van Truckfighters te aanschouwen, nadat ik ook hun in januari uitgebrachte Universe mocht recenseren. Als kers op de taart kreeg ik voor het concert ook nog wat tijd om met Niklas “Dango” Källgren te praten, in de nabije toekomst hierover meer.
Voor twintig man en een paardenkop mocht Valley of the Sun die avond de spits afbijten. De tot dan toe magere opkomst deerde de drie mannen uit Ohio niet. Vol enthousiasme brachten ze hun set met kleurrijke stonerrock. De drummer van de band ging als een beest tekeer op het podium; het enthousiasme was aanstekelijk en het met mondjesmaat toestromende publiek lustte er pap van. Ook het geluid zat goed, ook al was de stem wat weggemoffeld achter het dikke geluid van de gitaar en drums, wat natuurlijk niet zo’n probleem is bij stoner. Na een dik halfuurtje zat het erop; het aanwezige publiek was meteen klaargestoomd voor wat nog komen moest. Een erg goede show van een band die we in de gaten zullen moeten houden.
Hoe anders was het bij White Miles! Dit duo uit Madagaskar (!) diende zijn cv in bij de werkgever om de wereld rond te gaan touren en te leven van hun muziek. Dat ze hiermee een nobel doel nastreven zal ik niet ontkennen, maar of dat gaat lukken met de muziek die ze spelen is nog maar de vraag. Het was niet allemaal kommer en kwel, maar al te best was het ook niet. Drummer Hansjörg speelde vol overtuiging, maar zat er helaas meer dan eens naast. Zangeres en gitariste Medina was een lust voor het oog van velen, maar muzikaal was het niet veel speciaals. Er passeerden enkele leuke stukken de revue, maar over het algemeen was de muziek die passeerde niet echt boeiend. Jammer!
De Club was tijdens de set van White Miles aardig volgelopen, want hierna volgde natuurlijk het almachtige Truckfighters. Na een behoorlijk lange intro wandelde de band het podium op, gitarist Dango smeet z’n sweater het publiek in en speelde de rest van het optreden in blote torso. Beginnen deed de band met Mind Control van het eerder vernoemde Universe. De algemene tendens bij (metal)optredens is dat nieuwere nummers vaak wat lauwer ontvangen worden door het publiek, maar daar viel hier niets van te merken. Het enthousiasme waarmee de band z’n nummers brengt is ongezien en erg aanstekelijk voor de toeschouwers. Het publiek vanaf het eerste nummer mee hebben, het is niet elke band gegeven.
Het geluid in de Club was (zoals gewoonlijk) van de bovenste plank. Het fuzzy geluid van gitaar en bas kwam enorm goed uit de verf, wat er ergens wel voor zorgde dat de stem van zanger/bassist Ozo bij momenten niet goed te horen was. Geen probleem echter voor ondergetekende. De focus van de show lag logischerwijze op het recente Universe, maar geen enkel album verdween volledig naar de achtergrond. Het viel nog maar eens op dat de nummers op hun nieuwste muzikaal een pak sterker zijn dan die op de voorgaande albums. Het stonergehalte is minder hoog, maar dit doet geen afbreuk aan de muziek. Mensen die het graag wat “fuzzier” wilden, kwamen echter ook aan hun trekken.
Na een goede vijftig minuten besloot de band even een welverdiende pauze in de backstage te nemen. Het nummer waar het hele publiek op zat te wachten zat er nog aan te komen, maar eerst werd nog eens teruggegrepen naar Universe met het nummer Prophet. Dat afsluiter Desert Cruiser hét nummer is van een show van Truckfighters is nog maar eens gebleken. De extreem meezingbare tekst, de belachelijk harde, doch aanstekelijke riffs: het is nog steeds het archetype voor een nummer van de band. Het publiek ontplofte en ook de Zweden genoten met volle teugen. Nadat gitarist Dango eens door het publiek gelopen had, bassist Ozo zijn bas liet bespelen door een roadie en drummer Poncho wat stokken in het publiek had gegooid, verliet Truckfighters het podium.
Truckfighters is sterk aan het groeien. De band speelde zes jaar terug nog in een klein café te Brussel, vandaag de dag doet ze in dezelfde stad zalen uitverkopen. De merch-machine draaide voor en na het concert op volle touren. Hun energieke shows zijn ongeëvenaard binnen het genre. Veel toeren en natuurlijk goede albums blijven maken, werpt z’n vruchten af, iets waar deze band een toonbeeld van is. Performers in hart en nieren, een meer geschikte beschrijving voor de Zweden is er niet.
Setlist Truckfighters:
- Mind Control
- Traffic
- Get Lifted
- Last Curfew
- Manhattan Project
- The Chairman
- Monte Gargano
- In Search Of (The)
- Prophet
- Desert Cruiser
Links: