The Haunted en The Darkest Red
6 juni 2010, Mezz – Breda
Wat is er beter dan de week afsluiten met een gezonde dosis metal? Eerlijk gezegd kan ik veel dingen verzinnen die beduidend beter zijn, maar het is weer eens wat anders dan in coma liggen, pizza eten of Studio Sport kijken. Op 6 juni stonden de Zweden van The Haunted in Breda, in popzaal Mezz om precies te zijn. Een aparte maar erg gemoedelijke zaal. Het vijftal is momenteel op tour met Slayer maar vullen ieder vrij gaatje op met losse optredens.
De avond ging van start met The Darkest Red. Deze formatie uit Waalwijk begon rond de klok van acht met haar energieke set vol hyperactieve metalcore voorzien van de nodige complexiteiten. Zanger Aron was duidelijk op dreef en mishandelde zijn stembanden ernstig met hardnekkige screams. De band speelde een set van een dik halfuur, maar ik had het eerlijk gezegd na een minuut of vijftien wel gezien. Ik heb bewondering voor de kwaliteiten van deze bende, maar geen enkele track sprong er echt uit op het podium.
De langspeler Destroy & Rebuild kwam uiteraard flink aan bod. Zo werden Into Ashes, Declaration of War en het titelnummer de zaal ingesmeten. De reactie van het publiek was redelijk tam, maar de heren bleven onverstoord doorknallen, genietend van een goed en helder geluid. Niet helemaal mijn ding, maar zeker geen onprettig voorprogramma.
Wat bier en een lading sigaretten later gingen de lichten voor de tweede maal uit, dit keer voor The Haunted. De Zweden onder leiding van frontman Peter Dolving kwamen mijns inziens niet meteen op gang. Het geluid was op de plek waar ik stond nu niet bepaald om over naar huis te schrijven, iets wat een beetje bijtrok bij het tweede nummer en publieksfavoriet 99. Tijdens de eerste vier tracks van de setlist was ik bang voor een ietwat tam en routinematig optreden. Gelukkig had ik het mis, want eindelijk werd er wat tijd genomen voor een praatje. Dolving liet maar weer eens zien dat hij een fantastische frontman is. Het publiek werd nauw betrokken bij het optreden en de band kwam ineens een stuk enthousiaster over. Wat zeg ik? Het was een van de betere The Haunted-shows die ik heb gezien, iets wat ik na de zwakke start niet meer had verwacht!
De setlist was opvallend goed in balans als het gaat om oud en nieuw materiaal. Moronic Colossus werd afgewisseld met Tresspass, The Medication ging hand in hand met Undead, moshpits kwamen langzaam maar zeker op gang en ook het geluid trok bij tot een zeer acceptabel niveau. Ieder album kwam dus aan bod en de band pompte enorm veel nummers in het set van ruim 75 minuten. Zo kwamen No Compromise, Ceremony, Shadow World, D.O.A. en het immer vet gespeelde All Against All in een rap tempo voorbij. Tussendoor werd het publiek flink opgefokt door Dolving die er soms een halve cabaretshow van maakte, hulde!
Vrij onverwachts ontpopte deze show van The Haunted in een vet schouwspel van melodische thrash. Het werd alleen nog maar beter met Dark Intentions en de logische opvolger Bury Your Dead. Tegen half elf verliet de halve band het podium maar al snel werden ze teruggehaald door hun frontman om nog eenmaal te knallen met, hoe kan het ook anders… Hate Song. Mijn week was vakkundig afgesloten, dichtgetimmerd en van kant gemaakt. Hulde!
Links: