System Of A Down – Wake Up The Souls live in Amsterdam
Ziggo Dome, 17 april 2015
Na een kleine twee jaar staat System Of A Down weer in Nederland op het podium van de Ziggo Dome. De gelegenheid voor deze korte tour is voor de heren persoonlijk een speciale. Met deze tour wordt aandacht gevraagd voor de (niet wereldwijd erkende) genocide op de Armeniërs een eeuw geleden. De show blijkt dan ook al snel wat speciale elementen te hebben waarin dit thema een rode draad vormt.
Zelf heb ik gezorgd dat ik op tijd een plaatsje voor het podium heb gevonden en zo is er tot zelfs een kwartier voor aanvang nog vrij makkelijk een plekje op goede afstand te vinden. Langzaam stroomt de hele zaal vol en de spanning onder het publiek is tastbaar. Zelfs het korte stemmen van de gitaren wordt al vol overtuiging begroet. Ook zijn hier en daar tussen de mensen al Armeense vlaggen zichtbaar en om mij heen wordt in diverse talen overlegd.
Om half negen is het dan zover, op de drie schermen die er hangen wordt een tekenfilm vertoont waarop de geschiedenisles over de Armeense genocide voorbij komt, ingesproken door Zack de la Rocha, uiteraard bekend van Rage Against The Machine. Het bovenste scherm klapt bij afloop hiervan weg en de band begint zijn set met Holy Mountains direct gevolgd door Jet Pilot, met een kolkende menigte als gevolg. Het publiek is ontzettend enthousiast en de band kan niets fout doen. De band is op dreef en vuurt song na song op de zaal af. Alleen heeft Serj Tankian wat moeite om zijn stem goed onder controle te krijgen bij de eerste nummers.
De zaal heeft geen enkele moeite om hem hier en daar wat te verlichten want de teksten worden luid meegezongen bij onder andere Aerials en Soldier Side. Daron Malakian neemt ook aardig wat zang voor zijn rekening en heeft zijn stem behoorlijk ontwikkeld. Zijn bereik is groot en hij is verassend helder op deze avond. Ook treedt hij op als een soort Johnny Depp/Jack Sparrow waarbij zijn bewegingen soms clownesk overkomen en zijn act met BH tijdens Psycho zelfs best grappig is. De set wordt na een kleine drie kwartier onderbroken voor een tweede deel van de geschiedenisles waarin de genocide op de Armeniërs nog wordt genoemd als blauwdruk van alle daarop volgende.
Na deze korte break volgt nog een Armeense traditional die ook in de zaal en op de ringen bijval vindt. Natuurlijk komt ook Chop Suey voorbij waarbij de hele zaal los gaat en er spontaan cirkelpits volgen waarna Lonely Day een welkome afwisseling is, en een gelegenheid om de glazen weer bij te vullen. Gezien we part 1 en part 2 gehad hebben van Wake Up The Souls volgt er nog een derde deel. Ook weer een politieke boodschap, maar dit publiek had je vanavond alles kunnen voeren. Gelukkig vlamt de band nog even verder en krijgen we nog songs als Cigaro, War, Toxicity en aflsuiter Sugar te horen. Zo komt er een kleine zevenendertig nummers later een einde aan deze show die het publiek uitstekend smaakte en waarbij de band zelfs alle ringen op de banken kreeg en het publiek op de vloer in een enorme cirkelpit. Politiek geëngageerd als altijd maar in staat om voor het publiek een geweldig feest te verzorgen. Precies zoals we System Of A Down kennen.
Links: