STAKE kan op heel wat liefde rekenen van Zware Metalen. Buiten dat er een aantal fanboys in de redactie zitten is er flink promotie gemaakt voor de vijfde langspeler, Critical Method. Zo deden we een interview met Brent Vanneste (bariton, zang) en plaatsten we een albumreview. Iwein en ik waren er ook bij op de afscheidsshow van Steak Number Eight en vanavond staan we lekker weer op de guestlist! Dit allemaal om de band met de lokale scene te versterken! Of willen we gewoon genieten van een vet concert? Een beetje van beide. De AB is volledig uitverkocht, maar voor wie niet aan een ticket kan komen is er een livestream voorzien (de stream tref je verderop aan). Aangezien we de muziek al zo uitvoerig hebben besproken, vertellen we hier vooral hoe de nieuwe nummers live klinken en hoe de show verloopt. Iwein Roelens brengt dit magistraal in beeld.
Bij binnenkomst in de zaal hoor ik opeenvolgend And So I Watch You From Afar, Isis en Deftones. De avond kan dan al niet meer stuk. De, nog steeds, jonge wolven van STAKE trekken voornamelijk een publiek van leeftijdsgenoten aan. Velen fan van het eerste uur en klaar voor een feestje. Het Franse Celeste opent vanavond en ik laat het volledig op me afkomen. De zaal is pikdonker en vier gestaltes met een rode petzl op het hoofd verschijnen. Dat ziet er niet alleen onheilspellend uit, maar is ook praktisch om te zien wat men speelt, want qua belichting is het minimaal: een stroboscoop, rode lichten of gewoon niks. Ik voel me heel stom met mijn lichtgevende notablok. Celeste voelt zich duidelijk het best in de duisternis want de shoegazy black metal/-sludge laat weinig aan de verbeelding over. De band klinkt groots, vooral de bas. Er zijn wel nogal lange pauzes tussen de nummers en het ontbreekt me wat aan dynamiek. Qua groove zit het dan wel weer goed, lekker veel variatie. Het publiek is duidelijk overtuigd.
Voor de hoofdact begeef ik me in de splatterzone. Veel mogelijkheid om notities te maken is er niet. De nieuwe backdrop is, zoals Brent in het interview vermeldde, echt zot. Het licht speelt met het strepenpatroon dat ook op de gitaarversterkers en kickdrum wordt doorgezet. De groep wordt onder luid applaus ontvangen en de volle AB doet duidelijk iets met de vier muzikanten. De algemene toon is bescheidenheid en dankbaarheid vanavond. STAKE begint verrassend zacht aan de set met Devolution, maar het werkt: een beetje het water testen en de zenuwen eruit spelen. Catatonic Dreams volgt en de eerste grote moshpit is een feit. De absolute dikte van dit nummer en het meezinggehalte maken dit een verplicht nummer vanaf nu. Het is één groot feest vanavond.
Brent kondigt aan dat er ook een paar oudere Steak Number Eight nummers bij zullen zijn vanavond en terecht. Het was er bijna niet van gekomen, maar ik en het ganse publiek zijn er blij om. Gravity Giants wordt iets trager gespeeld en klinkt zo nog grootser. Op het einde vormt zich een gemeen grote cirkel in het publiek die in de overgang naar Critical Method opgevuld wordt met jong moshend geweld. Joris (drums) telefoneert nog even hijgend naar het publiek dat het bedankt wordt voor de komst en draagt Eyes For Gold op aan ons. Dat is nu het enige hijgtelefoontje dat ik wel zie zitten. De hele band druipt van charme wanneer er beweerd wordt dat men slecht is in bindteksten. Nonsens, manifeste leugens. De band windt de volledige AB rond haar vinger. Absolute klasse.
De nieuwe nummers werken live enorm goed. Doped Up Salvations steekt er met kop en schouders bovenuit voor mij. Gek, want op plaat vind ik die song net de minste. Het valt live wel op dat de nummers minder dromerig zijn. Dat lijkt zelfs zo bij het oudere materiaal. Op de afscheidsshow was dit totaal omgekeerd. Voor mij mag de reverb een klein beetje meer, maar hey, over vanavond kan ik echt niet klagen. In de toegift worden we getrakteerd op een ‘specialleke’, een pianoversie van Human Throne. Twee podiumknechten rollen de toetsen het podium op en Brent poot er nonchalant zijn bier bovenop. Het probleem ligt echter niet daar, maar bij de microfoonstatief die slecht staat. Dan beginnen we gewoon opnieuw denkt Brent. Goede keuze. Black Eyed doet de zaal een laatste keer ontketenen en ook de verslaggever is mee: ‘Something To Kill!!!’. Wat we hier vanavond gezien hebben bevestigt alleen maar dat we in België echt rotverwend zijn met zoveel talent. Een band om te koesteren.
- Devolution
- Catatonic Dreams
- Return Of The Kolomon
- Absolute Center
- Everybody Knows
- Eyes For Gold
- Doped Up Salvations
- Your Soul Deserves To Die Twice
- Gravity Giants
- Critical Method
- Careless
- Human Throne (pianoversie/bis)
- Black Eyed (bis)
Foto’s:
Iwein Roelens (FotoIwein)
Datum en locatie:
28 november 2019, Ancienne Belgique, Brussel
Link: