Sonata Arctica, Freedom Call en Twilight Force in Utrecht
Zondag 3 mei, TivoliVredenburg
Het Finse Sonata Arctica bacht alweer vijftien jaar geleden het debuutalbum Ecliptica uit, en dat moet natuurlijk op passende wijze gevierd worden. Het album met de huidige bezetting opnieuw ingespeeld en in de schappen gelegd, en nu zijn de heren op pad met een jubileumtour, waarbij het volledige album integraal gespeeld wordt. Op zondag 3 mei streek het circus in Utrecht neer.
Afgetrapt wordt er door de Zweden van Twilight Force, die er al een aantal jaren moeite voor lijken te doen om alle powermetalclichés te bevestigen. Dat betekent gekke capes, twee als ninja’s uitgedoste gitaristen, een met een zwaard zwaaiende zanger die niet onder een bepaalde toonhoogte lijkt te kunnen komen en de olijke meezingers waar zelfs ABBA akelig van zou worden. Wat de band doet is echter wel degelijk sterk. Instrumentaal gezien weten de heren precies waar ze mee bezig zijn, en zanger Christian Hedgren kan een behoorlijke keel opzetten. Voor sommigen is het duidelijk iets te happy metal, maar dat mag de pret niet drukken.
En over pret gesproken, veel blijer dan Freedom Call wordt het vanavond niet. De band rond zanger en gitarist Chris Bay is kaziger dan Edammer, maar ook dat zal het uitverkochte TivoliVredenburg worst zijn. Vanavond hebben de heren in het teken staan van het in 2002 uitgebrachte Eternity, een plaat die klaarblijkelijk 666+ weken oud is. Acht songs worden er gespeeld, en het publiek zingt redelijk eendrachtig mee met pareltjes als Ages of Power, Warriors en het afsluitende Land of Light, en ondergetekende is stomverbaasd dat een pretletter als Chris Bay met zijn overdreven happy metal de handen van de doorgaans stoïcijnse Nederlanders zo massaal op elkaar krijgt. Er is dus tóch een publiek voor dergelijke powermetalbands in ons koude kikkerlandje.
Sonata Arctica is een band die erom bekend staat het zichzelf niet makkelijk te maken. Ooit begonnen als onversneden powermetalband is de band rondom zanger Tony Kakko in de loop der jaren steeds verder van dat traditionele geluid afgedreven, om vanaf Unia steeds meer progressieve elementen aan de sound toe te voegen. Vooral bij de laatste twee releases (Stones Grow Her Name en Pariah’s Child) kreeg de band een hoop kritiek te verduren door de steeds vreemder wordende songstructuren, de overmaat aan gekke country-invloeden en andere fratsen, en hoewel ik zelf een groot liefhebber ben van de genoemde zwarte schapen in de discografie, kan ik de kritiek van de doorgewinterde powermetalfan wel begrijpen. Kakko en consorten kunnen dat duidelijk ook, aangezien men vanavond met een integrale uitvoering van het debuutalbum Ecliptica vooral op het publiek van het eerste uur mikt.
Voor het zover is, trapt men echter af met het nog altijd even geniale White Pearl, Black Oceans… (van Reckoning Night uit 2004) en het wijd en zijd verguisde X Marks the Spot. Het geluid is van meet af aan zeer behoorlijk te noemen, en de band speelt opvallend strak. Vooral Tony Kakko zelf heeft verrassend weinig moeite om de hoge noten te halen en bevindt zich duidelijk in hernieuwde topvorm. Vanaf Blank File, de eerste van Ecliptica afkomstige track, is de beer echter compleet los, en de band werkt zich op zeer overtuigende en enthousiaste wijze door Ecliptica heen, waarbij klassieke krakers als My Land, Kingdom for a Heart en Fullmoon er in gaan als de spreekwoordelijke koek. Men hoeft ook opvallend weinig moeite te doen het publiek mee te krijgen, aangezien men het album duidelijk van voor naar achter kent, en er is hier duidelijk sprake van een wisselwerking tussen een bevlogen band en een gretig publiek wat elkaar over en weer ophitst. Ook beide rustpuntjes Replica en Letter to Dana gaan er in Utrecht graag in.
Als de band na Destruction Preventer het einde van de reguliere set heeft bereikt wordt er nog luidkeels om meer geroepen, waarna de band maar al te graag terugkeert op de bühne met een spetterende versie van Mary-Lou, het van de laatste langspeler afkomstige The Wolves Die Young (een song die het live stukken beter doet dan op plaat) en Don’t Say a Word. Daarna is de met klassieke powermetal gevulde avond dan ook echt op, en ik kan me niet voorstellen dat er ook maar iemand ontevreden huiswaarts toogt. Absolute klasse.
Setlist Twilight Force:
- Forest of Destiny
- Enchanted Dragon of Wisdom
- Twilight Horizon
- Gates of Glory
- The Power of the Ancient Force
Setlist Freedom Call:
- The Eyes of the World
- Flying High
- Island of Dreams
- Bleeding Heart
- Metal Invasion
- Ages of Power
- Warriors
- Land of Light
Setlist Sonata Arctica:
- Can-Can Jaakolla (intro)
- White Pearl, Black Oceans…
- X Marks the Spot
- Blank File
- My Land
- 8th Commandment
- Replica
- Kingdom for a Heart
- FullMoon
- Letter to Dana
- UnOpened
- Picturing the Past
- Destruction Preventer
- Mary-Lou
- The Wolves Die Young
- Don’t Say a Word
- Vodka (outro)
Links: