13-1-2001 in zaal Manifesto te Hoorn
Bij aankomst in de zaal was Unbound al begonnen. De “sound” van deze
band deed mij erg denken aan de oude dagen van Merauder, en de
voorspelbare doch lekker klinkende riffs gingen er bij het publiek
el in.
De set werd aardig gespeeld en de eerste headbangers begonnen aan hun
warming-up. Na 35 minuten is de band uitgespeeld en krijgen ze een
warm applaus van het publiek.
De volgende band is 40 Grit en laat mij (en de rest van de zaal)
totaal ongeroerd. Uit welk godvergeten gat deze band tevoorschijn is
gehaald is mij niet duidelijk maar deze band had gewoon niet mogen
bestaan. Een vage mix van Alice in chains meets Kyuss, maar dan
wel veel slechter. De 40 minuten podiumtijd voor deze gasten leek uren
te duren en iedereen was opgelucht toen het podium eindelijk weer leeg
was.
Na 20 minuten wachten kwam Pro-Pain uiterst relaxed op het podium en
met “Pride” veranderde de zaal meteen in een kolkende massa. Wat een
vet geluid!!!! Met krakers als In it for the kill,Fed up
,Make war,The truth hurts,F.s.u. en nog vele
andere ging de zaal helemaal uit zijn dak. Wat spelen die lui toch elke
keer weer strak. Na anderhalf uur verlaten ze het podium en heb ik
tijd om weer effe op adem te komen. Maar niet lang, want er volgt nog
een toegift met Switchblade knife en Pound for pound waarbij de
oude fans zich nog een keer opladen om de halve zaal in een mosh-pit
te doen veranderen. Kortom, Pro-Pain maakt zijn gerenommeerde
live-status wederom waar en iedereen keert moe en voldaan huiswaarts.