Het Zweedse Soen zakte af naar het Oost-Vlaamse Sint-Niklaas en oorspronkelijk was enkel voorzien dat fotografe Tessa Verstraete namens Zware Metalen aanwezig zou zijn. Het toeval wilde nu echter dat recensent Maud last minute door vrienden was meegevraagd. Dan kon er toch ook wel een recensie geschreven worden? Toch? Vooruit dan maar, want een band als Soen verdient nu eenmaal onze volledige aandacht! Bij deze dus: Biebob Concerts presenteert in De Casino Sint-Niklaas de Memorial Tour van Soen, met in het voorprogramma Molybaron en Terra. Zware Metalen was erbij en was naar goede gewoonte uw ogen en oren ter plaatse.
Eerst even een confessie: uw recensent is op deze herfstachtige oktoberavond enkel afgezakt naar Sint-Niklaas omdat Molybaron mee op het programma staat. Sinds ik in 2021 een plaat van deze band in handen kreeg geduwd, bleef ik de groep namelijk volgen. Dit The Mutiny liet destijds een goede indruk op me achter en ik was vastbesloten om deze band eens live aan het werk te zien. Door omstandigheden miste ik sindsdien echter steeds de kans om de groep aan het werk te zien tijdens diens passage op Graspop en Rock Werchter. Vandaag zou het echter lukken! Niemand minder dan het Zweedse Soen (uitspreken als Soh-en en niet zoals wij Nederlandstaligen de OE-klank plegen uit te spreken) zal hiervoor zorgen door de Iers-Franse formatie mee te nemen op zijn tournee doorheen Europa.
Pas aangekomen in de zaal wordt onze aandacht al snel getrokken door een andere voorprogrammaband: Terra. Ik ken deze band absoluut niet, maar wat ik te horen krijg bevalt me wel. Een stevige mix van alternatieve en tribal metal, met een zware focus op het ritmegedeelte. Ieder bandlid lijkt op één of andere manier aan percussie te doen. Bijzonder hypnotiserend om te zien hoe de bandleden synchroon en bijna in symbiose een opzwepend ritme over het publiek heen gieten. Ik zie helaas pas de laatste nummers van het optreden, maar de band maakt een prima indruk. Wanneer de drummer/zanger/frontman het publiek bedankt voor de aandacht, valt het dikke zuiderse accent onmiddellijk op. Die gasten komen duidelijk uit Italië! Ik neem me voor om me na het optreden wat meer over deze band te weten te komen. Terra betekent in ieder geval een uitstekende start van de avond. Mijn kameraad komt ondertussen langs met halve liters bier. Molybaron en Soen moeten nu al serieus de bal miskloppen om dit feestje nog te vergallen.
Na een korte onderbreking komen de heren van Molybaron het podium opgesloft. Met Something Ominous vliegt de band er onmiddellijk tegen 100 km/uur in. Live klinkt dit nummer naar mijn mening beter dan op plaat! Florian Soum’s backing vocals komen er immers veel beter uit. Soum smijt zich trouwens helemaal. Gedurende het hele optreden trakteert hij het publiek op heerlijke solo’s waarbij hij zich theatraal centraal op een verhoog postuleert. De band verzorgt een leuke show waarbij nummers als Set Alight, Twenty Four Hours en het stevige Animals de revue passeren. Ook de bands grootste ‘hit’ Lucifer en het wat kinderachtig geschreven Vampires tekenen vanavond present.
Nee, ik ben best tevreden van wat Molybaron laat zien. Het is de verplaatsing naar Sint-Niklaas meer dan waard. Schattig trouwens hoe gitarist Florian Soum de interactie met de eerste rijen opzoekt. Een knipoogje hier, een glimlach daar. De kerel amuseert zich duidelijk. Zanger Gary Kelly komt dan weer een stuk zakelijker over. De man probeert van bij het eerste nummer de zaal mee te krijgen, dat wel, maar hij doet dit op een zeer geforceerde manier. Steeds maar weer vragen om te springen, applaudisseren en mee te zingen, dat gaat wat tegensteken om de duur. Jij wordt betaald om hier te spelen Gary, niet omgekeerd. Afijn, persoonlijk gevoel hoor. Ik kan feitelijk weinig commentaar geven op het optreden van de band. Ik blij dat ik dit viertal eindelijk eens aan het werk zie.
Na alweer een korte pauze en welgekomen plaspauze is het de beurt aan onze Zweedse gasten. Eén na één komen de bandleden van Soen het podium op en het gejuich groeit gestaag luider tot frontman Joel Ekelöf als laatste zijn intrede maakt. Gekleed in een modieus vestje met een half open hemd eronder, dat duidelijk dient om de aandacht te vestigen op de mans doodskoptatoeage op de borst. Over alles is nagedacht. Ekelöf is een ijzersterke frontman en dat bewijst hij vanavond nog maar eens, ondanks enkele te vermijden fouten (zie later).
Openen doet de band met Sincere, de openingstrack van het laatste album. Ook Memorial, Unbreakable en Fortress worden vanavond gespeeld. Allemaal nummers van de laatste plaat die ik – toegegeven – minder goed ken. Ik geniet dan ook meer van kaskrakers als Savia, Lotus of Martyrs. Wel geen Lucidity of Opal vanavond. Twee nummers die ik graag had gehoord. Je kan het niet allemaal hebben natuurlijk. Leuk ook hoe Ekelöf tijdens de bisnummers het publiek laat beslissen welk nummer men wil horen: Lunacy of Jinn? Weinig verrassend wint Lunacy deze oneerlijke strijd.
Deze Soh-en (echt, dat bekt langs geen kanten) heeft het publiek mee deze avond. Enkel jammer dat de bandleden, en dan vooral Ekelöf, na bijna ieder nummer achter de coulissen verdwijnen om god weet wat te doen. Nog meer jammer is het feit dat de man de teksten van de nieuwe nummers zowat even goed kent als ik. We betrappen hem er soms op dat hij het echt niet weet en de tekst dan maar lijkt af te lezen. Verder geen commentaar op onze vriend hoor. Het is een goede frontman. Ekelöf staat er echt en hij heeft de zaal moeiteloos mee, zonder dat hij moet smeken om applaus, meezingen of wat beweging zoals een andere, niet nader genoemde Ierse frontman vanavond pleegde te doen.
Het is echt een plezier om Soen aan het werk te zien. Wat een heerlijk heterogene groep ook. De modieuze versie van Rob Halford als zanger, een gitarist als Cody Lee Ford die lijkt weggelopen te zijn uit Steel Panther en met Lars Åhlund beschikt Soen over een ritmegitarist/viking die precies ieder moment Engeland gaat binnenvallen. Voeg daar een bassist aan toe die liever deel lijkt uit te maken van Decapitated en een drummer die al even Zweeds lijkt als paëlla met gehaktballen, en je bekomt een olijk gezelschap dat mijn kameraad naast me mega droog omschrijft als de Village People van de progmetal.
Ik lach de band echt niet uit hoor. Ik ben deze avond danig onder de indruk van deze Village People. Veel ballades, zweverige progrock en bij momenten een hoog Eurovisiesonggehalte, maar oerdegelijk en bezwerend in zijn totaliteit. Soen is een band die ik nog wel live aan het werk wil zien. De band bouwt nu al zo’n decennium aan de eigen reputatie en vertoont nog geen tekenen van metaalmoeheid. Ik vraag me af waar dit zal eindigen. De bandleden zijn eind de 30, begin de 40, dus ze kunnen nog wel even mee. Op een volgende tournee doorheen Europa zal deze jongen alvast weer aanwezig zijn en ik raad jou aan om het ook in overweging te nemen. See you soen dus! Of nee, see you soh-en.. zucht.. dat bekt nog steeds niet! En mijn superflauwe grap wordt er nog flauwer door. Onthoud gewoon dat het de moeite waard is om deze band eens aan het werk te zien!
Setlist:
- Sincere
- Martyrs
- Savia
- Memorial
- Lascivious
- Unbreakable
- Deceiver
- Monarch
- Fortress
- Illusion
- Modesty
- Lotus
- Antagonist
- Lunacy
- Violence
Datum en locatie
12 oktober 2023, De Casino, Sint-Niklaas (Biebob Concerts)
Foto's:
Links: