Dat deze avond in mei op voorhand een veelbesproken avond zou worden, had ik bij de aankondiging ervan nog niet vermoed. Nog voordat Marduk na een paar jaar weer voet op Nederlandse bodem zou zetten, raakte een van de beoogde voorprogramma’s, Infernal War, dusdanig in opspraak dat deze band voor beide Nederlandse shows geschrapt werd. Natuurlijk werden er over en weer verwijten geuit, en ook Marduk zou volgens bepaalde organisaties afstand moeten nemen van gruweldaden uit het verleden, gruweldaden waar de band geen enkele hand in had. Tot zover de discussie, bij dezen over naar het verslag. Warm was het zeker op deze zaterdagavond in een broeierig Tilburg, hetgeen ervoor zorgde dat het bier rijkelijk vloeide en de terrassen overvol zaten. Bij 013 zelf viel dit allemaal reuze mee en was het bij aanvang gezellig gevuld voor de eerste band van de avond.
Het Franse Azziard kende ik voor deze avond nog niet, ondanks dat de heren al ruim zestien jaar aan de weg timmeren. Vanwege slechte timing heb ik helaas maar twee nummers kunnen volgen van dit gezelschap, wat te weinig was om de band volledig op waarde te schatten. Visueel was het verzorgd en overtuigend, best hardcore om met zulk weer volledig gekleed met kappen op te staan spelen.
Aan de inzet en het spel naar het einde toe heeft het zeker niet gelegen. Wel is duidelijk dat de heren vandaag echt dienen als opwarmertje, hoewel ze volgens mij meer verdienen.
Dat opwarmen geldt in grote mate ook voor Unlight, een Duits gezelschap dat al vanaf 1997 bezig is en inmiddels al zeven langspelers heeft afgeleverd. Dat de heren dus de nodige ervaring bezitten, is duidelijk en ook op het podium is dat te merken.
Lekkere black met een mooi smerig randje wordt kracht bij gezet door de overtuigende performance. De heren weten in de tijd die ze hebben behoorlijk te overtuigen, maar duidelijk blijft dat er vandaag uiteindelijk maar één band telt. Wat ook opvalt, is dat het nog steeds vrij rustig blijft in de zaal, die ondanks de warmte buiten best te doen is qua temperatuur.
Als derde is dan het woord aan Ragnarok, een grootheid uit de underground, met Noorse roots. Een band waar zelfs Hoest nog jaren de microfoon heeft gehanteerd en waarvan de huidige leden het klappen van de zweep wel kennen.
Dat dit gelouterde muzikanten zijn, is te merken en we krijgen dan ook een strakke performance voorgeschoteld. Opvallend is vooral de op de dwerg Gimli lijkende gitarist, waaraan verder alles grotesk lijkt te zijn.
Hiermee kun je wel concluderen dat Marduk gekozen heeft voor een kwaliteitsband om hen tijdens de gehele tournee te vergezellen. Ragnarok houdt de hele set het tempo er lekker in en zorgt ervoor dat degene vooraan alvast de nekspieren aan het opwarmen zijn.
Dan, zoals het dit soort bands betaamt, maken we ons netjes op tijd op voor Panzer Division Marduk. De heren laten er geen gras over groeien en walsen gelijk met een snelle opener door de zaal, waarop het publiek dan ook goed reageert. Vooraan mag er direct iemand op de schouders om het beter te kunnen volgen. Mortuus bewijst zich keer op keer als een betrouwbare, expressieve frontman en ook vanavond kunnen we weer op zijn grimassen en bewegingen rekenen, naast natuurlijk zijn heerlijke zieke rasp.
Al vroeg in de set komt de nieuwe klassieker, The Blond Beast voorbij, dat zich wederom bewijst als een heerlijke mid-tempo meestamper. Overigens is dit direct één van de traagste nummers die gespeeld wordt, want totale vernietiging is waar op gemikt wordt hier. Zo worden vanuit het hele oeuvre van de band nummers op het publiek afgevuurd en ook het nieuwe nummer Werwolf van het aankomende album maakt zijn debuut.
Hierbij kun je niet anders dan vaststellen dat ook dit album weer van consistente kwaliteit moet gaan zijn, zo makkelijk past het nummer tussen de rest van het gespeelde materiaal. Halverwege volgt een korte drinkpauze, opgevuld door Deathmarch van tape, voor de heren zich opmaken voor de eindsprint, waarbij werk van de nieuwe plaat wordt afgewisseld met nummers van Opus Nocturne en Those Of The Unlight. Als het laatste schot heeft geklonken, worden er nog sympathiek wat handjes geschud en krijgt de jonge man op de schouders nog de drumstokjes overhandigd, waarmee deze vast een geweldige avond heeft beleefd.
Al met al was het een bijzonder geslaagde avond met een klein smetje op voorhand. Dat de zaal niet helemaal afgeladen was, zal hier zeker iets mee te maken hebben gehad. Desondanks hebben de bezoekers van een meer dan geslaagde avond black metal kunnen genieten, waarbij er geen enkele agressie te bespeuren was.
De bands waren stuk voor stuk in vorm, alleen leek Marduk enigszins vermoeid. Ik kan het verkeerd gezien hebben, dus ben benieuwd naar de ervaringen in P60.
Foto’s:
Jurgen Van Hest (Jvh013Photo)
Datum en locatie:
26 mei 2018, 013, Tilburg
Link: