Marduk, Vader, Fleshgod Apocalypse en The Ordher
28 september 2009, Kleine Zaal 013 – Tilburg
Het najaar is mooi. Na een hectische zomer is het uiterst prettig om je favoriete bands weer gewoonweg in een zaaltje te zien spelen in plaats van op een druk festival. De muziek komt vaak beter tot zijn recht en het contact tussen band en publiek is dikwijls veel oprechter. Binnen de muren van 013 Tilburg stond op maandag 28 september een ruig avondje geprogrammeerd. De Zweedse black metal-grootheden van Marduk en de Poolse death-metal-veteranen van Vader kwamen weer eens langs. Het voorprogramma van deze Funeral Nation Tour werd verzorgd door Fleshgod Apocalypse en The Ordher uit respectievelijk Italië en Brazilië.
Aanvankelijk stond het hele pakket gepland in de grote Dommelsch Zaal, maar op het laatste moment besloot de organisatie het feestje in de Kleine Zaal te houden. Mijns inziens een wereldkeuze. Deze bands verdienen geen halflege galmbak maar een volgepakt zaaltje, vol zweet en wilde taferelen. Hulde daarvoor!
Om klokslag 18:00 uur kwam het driekoppige gezelschap van The Ordher op de bühne. De reis vanuit Zeeland zat er net op en er moest nodig bijgetankt worden. Helaas voor The Ordher was de pizza peperoni die voor mijn neus stond, net iets belangrijker dan de brute death metal van deze heren. Ik weet niet of ik veel gemist heb (de laatste tonen van het optreden daargelaten) maar het werk op Weaponize is niet meer dan te pruimen en daar is alles mee gezegd. Volgende keer beter en hopelijk wat later!
Wat ik meer dan te pruimen vond, was de cd Oracles van Fleshgod Apocalypse. Toen deze Italianen hun aantreden deden, was de zaal al een stuk voller gelopen. Ik was benieuwd naar de live-prestaties van dit collectief dat tegen de klok van zeven aan de beurt was. Helaas viel de band me live toch wat tegen. De sfeer in de zaal was nog niet opperbest en ook werd de strakheid van de laatste plaat door bijna alle bandleden niet gehaald. Net drumbeest Francesco Paoli bleek het niveau van Oracles te kunnen halen, helaas was hij niet altijd even goed hoorbaar. De sfeer werd wat losser toen de band een eigen interpretatie van Blinded By Fear van At The Gates in het publiek smeet. De eerste moshpit was een feit en de afsluitende nummers werden gelukkig wat overtuigender en voorzien van beter geluid gespeeld. Het slot maakte me dan uiteindelijk toch nog blij. Een goed hersteld optreden van deze vleesgoden uit spaghettiland.
Tijd voor de Poolse strijdeenheid van Vader. De band van Peter Wiwczarek liet onlangs blijken niet uit het veld te slaan te zijn en gaat stug verder met muziek maken en optreden, met een nieuwe drummer, gitarist en bassist. Het pas verschenen album Necropolis sloeg wederom aan en ik kan je vertellen dat de nummers van deze plaat nog veel vetter klinken als ze live gespeeld worden. Aftrapper Devilizer (filmpje onder) en het wat later gespeelde Rise of the Undead waren echt verpletterend. Uiteraard kwamen er ook oudere klassiekertjes voorbij, neem nou Wings en Xeper van Litany of Testimony van de eerste plaat The Ultimate Incantation. Toen Shadowfear werd ingezet, werd het volumeniveau helaas ietwat teveel van het goede. De band was halverwege de set minder goed te volgen en ook de uitbundige sfeer in het publiek verdween een beetje. Muzikaal staat echter ook de ‘nieuwe’ Vader als een huis. Drummer Paul Jaroszewicz doet niet onder aan zijn voorgangers en ook de snarensectie is van ‘Vaderiaans’ niveau. Prima optreden, maar alleen het begin was echt indrukwekkend en ik heb ze wel eens beter gezien. Vader blijft desondanks toch weer naar meer smaken.
Alle keren dat ik Marduk zag spelen, was ik niet echt onder de indruk. Het geluid was bagger, de band was houterig of er was gewoon geen touw aan vast te knopen. Na een lange tussenpoos en een dodelijke versie van opener With Satan and Victorious Weapons kon ik concluderen dat het vanavond wél goed ging komen. Genadeloos bewees Marduk een waardige headliner te zijn. Keihard, enorm snel, gewoonweg overtuigend en met prima geluid ging men te werk. De monsterlijke strot van Mortuus verbaast me steeds weer. Nummers als Baptism by Fire, Azrael en On Darkened Wings krijgen met zijn (van een echo voorziene) stem werkelijk een nieuwe dimensie. Tel daar het goede geluid en het enorme enthousiasme van zowel publiek als band bij op en je hebt Marduk (eindelijk) op zijn best.
Ondergetekende kreeg pas echt de kriebels toen Materialized in Stone werd gespeeld en de nekspiertjes weer eens hard voor het blok werden gezet. Het blijft een heerlijk nummer. Nieuwer materiaal kwam voorbij in de vorm van het ongeremde Throne of Rats en de finishing touch voor een gebroken nek: The Levelling Dust. Uiteraard kwam het zojuist uitgebrachte Wormwood ook nog langs. Zo kregen we To Redirect Perdition, Phosphorous Redeemer en Into Utter Madness voor onze kiezen. De pit ging door, Marduk ging door en Mortuus… die had soms wat problemen met zijn microfoonstandaard, of was hij toch licht onder invloed? Anyway… tegen 23:00 uur kwam er een eind aan dit verpletterende optreden met de inmiddels gebruikelijke afsluiter Wolves.
Een vette avond in Tilburg, met een overduidelijke hoofdrol voor Marduk. Zo wil ik ze wel iedere dag zien. Hulde!
Links: