Machine Head en Darkest Hour in Utrecht
Zaterdag 29 november, De Helling
Voor de Nederlandse liefhebbers van de betere muziek kwam pakjesavond vroeg dit jaar. In Den Haag zette de stoomboot Mastodon af en in Tilburg werd dankbaar gezongen voor Vader, Sodom, Arch Enemy en Kreator. Het grootste cadeautje werd echter afgeleverd in Utrecht waar een vol TivoliVredenburg met veel plezier Machine Head kwam begroeten.
Voor het zover was moest eerst het voorprogramma worden geslikt. Het Amerikaanse gezelschap Darkest Hour wist dat het slechts een hinderlijke onderbreking van pakjesavond was en straalde dat veertig minuten uit. De band was nog wel met lef begonnen door onder de klanken van The Imperial March uit Star Wars het podium te betreden, maar daarna was het bluffen snel voorbij. Dat lag vooral aan zanger John Henry die met zijn bordeauxrode broek rechtstreeks van een van de Utrechtse studentendisputen leek te komen. Zijn rare grappen (‘We believe in God and by God we mean Satan en by Satan we mean NFL. The National Football League. I believe you guys have something called soccer.’) hielpen niet mee de sfeer te bevorderen.
Muzikaal maakt Darkest Hour het zichzelf ook niet makkelijk. De band speelt een soort stevige bluesrock, maar daaroverheen schreeuwt Henry zijn deathcore-achtige vocalen. Het lijkt een totale tegenstrijdigheid. Als de muzikanten dan ook nog rond het het drumstel met hun rug naar het publiek gaan staan, lijkt de zaal getuige van een soort oefensessie in plaats van een serieus concert. Even lijkt Darkest Hour helemaal roemloos te vertrekken, maar bij het laatste nummer weet het zowaar nog een moshpitje te creëren.
Als het podium een half uur later klaar is om Machine Head te ontvangen valt op hoe ver deze band lijkt te zijn doorgeschoten in het neerzetten van een imago. Het artwork van het laatste album Bloodstone & Diamonds is al vergeven van emblemen, leeuwen en zwaarden en dat komt terug op het podium. Met alle vaandels en banieren verwacht je eerder een middeleeuws ridderspektakel dan een metalband.
Toch spelen hoofdridder Rob Flynn en zijn metgezellen vanaf de eerste klanken van opener Imperium een gewonnen wedstrijd. De zaal is wild en geboren showman Flynn bespeelt het publiek op meesterlijke wijze. Als hij om duivelshoorntjes vraagt gaan er massaal wijsvingers en pinken de lucht in, als hij middelvingers wil zien worden die direct geheven en als hij voorafgaand aan Killers & Kings om een circlepit vraagt worden er over de volle breedte van de zaal rondjes gelopen.
De aankleding van het podium, de kleding van de bandleden, de zeker voor metalbegrippen indrukwekkende lichtshow en de bombastische muziek geeft het optreden een erg geregisseerd voorkomen waarin weinig ruimte lijkt voor spontaniteit. Machine Head is echter zó goed en de band speelt zó strak en met zoveel energie, dat het daar dwars doorheen breekt en een hele zaal weet mee te nemen naar een hoger niveau. Als je het balkon massaal aan het headbangen krijgt met The Blood, the Sweat, the Tears en Davidian, dan doe je iets goed.
Halverwege de show wordt Rob Flynn nog even sentimenteel. Onder een spotlight en zichzelf slechts begeleidend op een akoestische gitaar, gaat hij terug in de tijd om herinneringen op te halen aan de eerste optredens van Machine Head in Nederland: in 1994 in het voorprogramma van Slayer in de Rotterdamse Ahoy en een jaar later op de grootste Dynamo Open Air ooit. Ook metalmagazine Aardschok krijgt nog een pluim. De trip down memory lane wordt gevolgd door Darkness Within dat door het publiek nog lang wordt nagezongen nadat de muziek al is gestopt. Met het snoeiharde Bulldozer worden alle emoties direct weer verpulverd.
Het feest is dan nog niet afgelopen. Machine Head beloofde een lange avond en die kwam er. Weinig hoofden zitten na nummers als Davidian, Supercharger en Old nog recht op de nekken van hun eigenaren. Pas na twee uur en een kwartier (!) vindt de band het welletjes geweest, een zaal achterlatend waar de energie tot aan de nok voelbaar is geweest.
Strak als een nieuw aangelegde snelweg en met een tomeloze inzet gaf Machine Head een spoedcursus Optreden voor Gevorderden. Zoals moslims een keer naar Mekka moeten zou eigenlijk iedere zichzelf respecterende metalhead ervoor moeten zorgen Machine Head te zien nu de band op de toppen van zijn kunnen lijkt. Ga! Voor het te laat is!
Setlist Machine Head
- Imperium
- Beautiful Mourning
- Now We Die
- Bite the Bullet
- Locust
- The Blood, the Sweat, the Tears
- Ten Ton Hammer
- In Comes the Flood
- Darkness Within
- Declaration
- Bulldozer
- Killers & Kings
- Davidian
- Sail into the Black
- Supercharger
- Aestetics of Hate
- Game Over
- Old
- Halo
Links: