Op een druilerige vrijdagavond is er in de Baroeg de CD-presentatie van het debuutalbum Stone Cold Steel van Lovell’s Blade, een nieuwe Nederlandse band die er vaart achter zet, nadat zanger Pete Lovell en gitaristen Andre Wullems en Mike Ferguson in 2016 opgestapt zijn bij Picture. Andre deelt zoals beloofd kwistig plectrums uit aan bekende aanwezigen die al vroeg aanwezig zijn. Voordat Lovell’s Blade aan de bak kan, is er eerst een optreden van een andere Nederlandse band, te weten Jewel.
Na het intro trapt die band af met het snelle Warpaint, best wel toepasselijk gezien de oorlogsachtige uitdossing van drummer Henkie Mulder. Ook de twee navolgende nummers komen van het prima album Revolution in Heaven uit 1991. Het basgeluid staat veel te hard, wat de beruchte geluidsman noopt om het podium op te lopen om tijdens een nummer even te vragen of hij aan de installatie van de bassist mag zitten om het iets zachter te krijgen. Hij heeft geleerd van het verleden en dat is een goede zaak. Dat Jewel in tegenstelling tot de goede oude tijd tegenwoordig een rol in de marge speelt in Nederland is een treurige constatering, want amper 33 mensen zijn aanwezig in de zaal.
Of dat te maken heeft met de huidige zanger Nico Perreijn, die te pas maar vooral te onpas zijn hoge gillen de zaal in slingert, is de vraag. Het is wel een geval van love it or hate it, ook gezien zijn “macho” houding op het podium. Als hij bij de cover These Boots (are Made for Walking) zangtechnisch echt de hoogte in moet, is het bruggetje en refrein een brug te ver, want echt prettig klinkt de zang hier niet in de oren. Neemt niet weg dat dit best sneu is voor de band, want iedereen staat wel zijn uiterste best te doen.
Gitarist en oerlid Henky Backer, met zijn karakteristieke bekkentrekkerij, gaat bij twee nummers tussen het publiek in staan te spelen en zo kan je een selfie maken met Henky in actie (echt gebeurd!). Helaas heeft dit weinig effect op het publiek, dat vrij apathisch blijft. Neemt niet weg dat dit best wel sneu is voor Jewel, want de band blijft gedreven spelen. Misschien toch nog maar eens onderzoeken of er wellicht een hernieuwde samenwerking mogelijk is met de voormalige zanger Rick Ambrose?
Na een half uur ombouwpauze is het dan tijd voor Lovell’s Blade. Het is in de zaal nu een stuk drukker en dat zorgt voor een gezellige ambiance. Onder de klanken van AC/DC’s TNT komen de heren op en wordt ingezet met Dynamite, hoe toepasselijk, ook al omdat in dit nummer toch wel de nodige invloeden van deze Australische band te horen zijn. Hierna volgt Legend in a Day, een vlotte onvervalste heavy metal headbanger, waarbij Mike en Andre afwisselend soleren, iets dat ze wel vaker zullen doen vanavond.
Nog twee nummers van het debuutalbum volgen, waarna Pete aangeeft dat de heren hun Picture-verleden niet zullen negeren, want er staat tenslotte 250 jaar ervaring op het podium. Of dit getal helemaal juist is gezien de wat jongere ritmesectie heb ik na journalistiek onderzoek helaas niet kunnen vaststellen, maar het zal er toch niet al te ver naast zijn. De ritmesectie staat overigens zijn mannetje, wat bij het eerste twee gespeelde Picture-nummers Eternal Dark en Griffons Guard the Gold blijkt. Hierna is het weer tijd voor vier nummers van Stone Cold Steel, waar blijkt dat je bij Nothing to Lose het catchy refrein al snel mee kan zingen, ook al ben je nog niet bekend met dit nummer. Ook de onvermijdelijke ballad komt middels Into the Sun voorbij, waarbij Pete de akoestische gitaar ter hand neemt.
Hierna is het tijd voor een Picture-nummer dat vermoedelijk in 1985 voor het laatst live gespeeld is. Traitor dus. Dit album luidde indertijd de neerwaartse spiraal van Picture in, maar het titelnummer mag er zeker zijn. Geweldig om dit weer eens live te horen. Hierna is het tijd voor de laatste twee nummers van Stone Cold Steel, middels de simpele rock ’n roll stamper Rollin’on en het hardste, kortste en snelste nummer van het album Out for Blood, dat de naam eer aan doet. Een prima uitsmijter.
Hiermee zijn alle (!) nummers van Stone Cold Steel gespeeld, dus kunnen we met recht spreken van een volwaardige CD-presentatie. Een toegift komt er ook nog aan, middels Into the Underworld van het Picture-album Eternal Dark. Hierna is de koek op en is het tijd om onder het genot van een drankje desgewenst nog na te praten met de bandleden, die al vrij snel het bargedeelte betreden. Met Lovell’s Blade heeft Nederland er gewoon weer een goede hardrock/metal band bij!
Foto’s: Vitus-Frank
Link: