InMe, Believeisadoubt
27 augustus 2008 – Tivoli De Helling, Utrecht
Helemaal zeker weten doe ik het niet, maar als ik het me goed herinner maakte ik in het jaar 2004 voor het eerst kennis met de muziek van de Britse rock/metal band InMe. Toen een vriend me Overgrown Eden, het eerste InMe album, liet horen was ik meteen verkocht. Sindsdien ben ik de band blijven volgen, maar een optreden in Nederland bleef uit. Inmiddels zijn we ruim vier jaar verder en heb ik de hoop (bijna) opgegeven. Maar dan zie ik tijdens één van mijn zoektochten naar gave concerten ineens dat InMe op 27 augustus in Tivoli De Helling zal verschijnen. De avond er voor zullen ze in 013 spelen als het voorprogramma van Serj Tankian, maar voor mij is een tripje naar De Helling genoeg.
Wanneer ik samen met een vriend bij Tivoli De Helling aankom staan er maar weinig fietsen, en ook buiten, in het rokersgedeelte, is het akelig leeg. Natuurlijk had ik verwacht dat er weinig publiek op het concert van InMe af zou komen, ze zijn immers behoorlijk onbekend in Nederland, maar dit voorspelt wel erg weinig goeds.. Van de beveiliging krijgen we beiden een zilverkleurig glitterbandje om onze pols, omdat we nog geen vijfentwintig jaar oud zijn. Het bandje is bedoeld om te voorkomen dat te jonge bezoekers alcohol kunnen kopen legt de beveiligingsdame mij uit, maar waarom je onder de vijfentwintig een bandje krijgt in plaats van onder de achttien of zestien kan ze mij niet vertellen.
Wanneer we de zaal betreden is deze, zoals verwacht, redelijk leeg. Vanwege de rust buiten vreesde ik maar een man of twintig aan te zullen treffen, maar gelukkig valt het allemaal wel mee. Wanneer ik rondkijk zie ik dat er ongeveer veertig tot vijftig man in de zaal staat, en dat is toch best netjes voor een onbekende band.
De avond wordt geopend door de Nederlandse rockband Believeisadoubt. Hoewel het publiek in eerste instantie de kat nog een beetje uit de boom kijkt, warmen de meeste mensen toch al vrij snel op voor de diverse muziek die Believeisadboubt ons voorschotelt. De stevige, technische rock met een emo en soms zelfs een hardcore randje is een goede voorprogrammakeuze geweest van Tivoli. Hoewel de muziek niet helemaal dezelfde stijl is als InMe, passen de bands zeer goed bij elkaar.
Het energieke optreden van Believeisadboubt verveelt geen moment. De nummers zitten goed in elkaar en zijn zeer afwisselend. De setlist bevat een fijne mix van stevige up-tempo en rustigere nummers. De muzikanten zijn stuk voor stuk technisch zeer vaardig, maar mijn complimenten gaan vooral uit naar bassist Robert, die voor mij het optreden echt maakte. Minpunt van het optreden was dat zanger Fons soms net niet helemaal zuiver zong.
En dan is het moment waar ik al jaren op wacht eindelijk daar, InMe betreedt het podium, en ik ben er bij. Het is duidelijk dat de rest van het publiek ook uitgekeken heeft naar het optreden. Wanneer InMe onder luid gejuich en applaus hun eerste nummer in wil zetten blijkt er een probleem te zijn met de basgitaar. Gelukkig wordt dit vrij snel opgelost en kan het optreden echt beginnen. De band opent met het nummer Myths & Photographs, wat tevens de opener is van hun laatste studio album Daydream Anonymous dat vorig jaar september verscheen. Dat niet alleen het publiek, maar ook de band enthousiast is blijkt al snel wanneer frontman Dave McPherson het woord neemt. ‘Het is hier zoveel beter dan in Engeland’, zegt hij, ‘Het is hier schoon in de concertzaal, het eten is goed, de mensen zijn mooier, en we kunnen hier wiet roken zonder opgepakt te worden!’ Het nummer 7 Weeks wordt door Dave opgedragen aan ‘that jumpy fellow in the front’, en op het nummer Faster The Chase wil de band graag een mini wall of death zien, die er ook daadwerkelijk komt.
Tijdens hun energieke optreden beukt InMe ontzettend hard. Hun behoorlijk harde combinatie van (vrij) technische rock, metal en hier en daar een vleugje emo komt goed over. Hoewel er in de nummers overwegend gebruik wordt gemaakt van cleane zang is er ook ruimte voor hardcore screams. Niemand kan ontkennen dat Dave een redelijk apart stemgeluid heeft, maar voor mij vormt dit juist een extra aantrekkingskracht. Naast de in de vorige alinea genoemde nummers bracht de band onder andere Other Side, Here’s Hoping, Safe In A Room, Underdose en Lava Twilight ten gehore tijdens het uurtje dat ze op het podium stonden.
InMe zette in Tivoli De Helling een ontzettend vette show neer waar zowel band als publiek met volle teugen van genoten. Ik kijk uit naar het nieuwe album van de band en hoop dat ze na de release er van snel weer terug zullen komen naar Nederland.