Het IJslandse Sólstafir begon ooit als blackmetalband, maar evolueerde al snel in een mix van genres die zij zelf omschrijven als ‘epic rock’. Met nummers die onder je huid kruipen en die je na een paar keer luisteren uit volle borst meezingt, of je nu IJslands spreekt of niet. Onder de noemer The Midnight Sun: A Light in the Storm deed het gezelschap TivoliVredenburg in Utrecht aan voor een speciale set. Op het laatste moment haakte de geplande Zware Metalenredacteur af, maar fotograaf Ruth Mampuys had naast haar camera ook pen en papier meegenomen.
Vanavond zijn we even in de wolken met een stel IJslandse cowboys met een uitmuntend gevoel voor drama. Cloud Nine, de jazz zaal van TivoliVredenburg, maakt zich op voor een bijzonder optreden van Sólstafir. Met de The Midnight Sun: A Light in the Storm-tour, gooien de heren het over een minder zware boeg en spelen ze een selectie van hun repertoire met versterking van een strijkorkest.
Het geluid in de goed gevulde kleinste zaal van TivoliVredenburg is mooi gebalanceerd als de band aftrapt met Náttmál, van het voorlaatste album Otta. Dit betekent zoiets als ‘nighttime’ en met dramatische zwartwitbeelden op de achtergrond, de spookachtige klanken van het Hammondorgel en strijkers, zit dat wel goed met de melancholische sfeer.
Vocalist Aðalbjörn Tryggvason is net als zijn collega’s met even onuitspreekbare namen een man van weinig woorden en de eerste helft van het optreden is er nauwelijks interactie met het publiek. Desondanks is het duidelijk dat de heren in hun nopjes zijn vanavond. De voorste rij kan op de millimeter nauwkeurig het gitaarspel volgen als Addi zich bij herhaling op de rand van het podium begeeft en er wordt zelfs een stiekem dansje gewaagd: Hoppipola.
De nummers zijn heerlijk meeslepend en dramatisch lang, dus na een gevoelsmatige nummer of drie onderbreekt de band het optreden voor een korte pauze. Op het scherm worden wat mij betreft volledig overbodige fragmenten getoond van de IJslandse vikingfilm Hrafninn flýgur (‘When the Raven Flies’) uit 1984. Tja, als ik een film had willen zien, was ik wel naar de bios gegaan.
Gelukkig stelt ook de tweede helft van het optreden niet teleur. De heren van deze van oorsprong blackmetalband laten zien meer dan in staat te zijn hun werk in een softer jasje te gieten zonder daarbij in te boeten aan intensiteit, waarvoor hulde. Sólstafir speelt met name nummers van de laatste twee albums Otta en Berdreyminn, maar gelukkig worden een aantal oudere nummers zoals Fjara van het meesterwerk Svartir Sandar niet vergeten. Er wordt verder in het verleden gedoken met de meer zeldzame Engelstalige nummers Necrologue en Goddess of the Ages van het album Köld uit 2009. Na de tweede set stellen de heren voor maar direct door te gaan met de toegift en al die onzin met klappen, weglopen en weer opkomen over te slaan.
En zo geschiedde.
No drama.
En ook weer wel.
Maar dan in de muziek.
IJslandse cowboys.
Ik hou ervan.
Setlist:
- Náttmál
- Ótta
- Dýrafjörður
- Hula
- Miðaftann
- Lágnætti
- Hvít sæng
- Necrologue
- Fjara
Encore:
- Kukl
- Goddess of the ages
Foto’s:
Ruth Mampuys (Ruth-Less Photography website en/and Facebook)
Datum en locatie:
13 maart 2019, TivoliVredenburg, Utrecht
Link: