High on Fire + support in Zwolle
Dinsdag 12 februari 2013, Hedon
Wat me ten eerste verbaast is hoe vol het al staat. Het Franse Jumping Jack is de eerste van twee voorprogramma’s, een gegeven waardoor je verwacht dat de meeste mensen eerst nog even thuis een biertje doen. Begrijp me niet verkeerd, dit is een positieve verbetering. De band is enthousiast en het publiek niet minder. Weer een positieve verrassing. De band maakt opzwepende stoner rock met een lekker groovesausje. Het heeft niets met het beukwerk van High on Fire te maken, maar het publiek kan het zeker waarderen. Iets meer pop en tempo dan Sungrazer en een lekkere oldschool sound, warm en lomp. Een prima opwarmer.
De volgende band heeft wat genre betreft nog minder te maken met de hoofdact dan Jumping Jack. De generieke naam laat mij, totdat de band begint te spelen, in het ongewisse over de sound. Het eveneens Franse LizZard brengt een moderne, lichtprogressieve vorm van metal. Deftones, de eerste naam die in mij opkomt. Ook komen een medeconcertganger en ik na overleg tot de conclusie dat er ook een vleugje Devin Townsend in zit. Uitermate strak uitgevoerd dit. De band heeft er ook zichtbaar zin in en gaat lekker los. Het verbaast me dat de gitarist/zanger niet rood aanloopt in zijn koltrui. Het genre ligt mij niet zo, maar ik kan niet ontkennen dat de band een strakke show zet met een opvallend goed geregeld geluid.
Ik vang een glimp op van een blote buik. Van de formidabele variant. Matt Pike verschijnt op het podium. hij is er bijgehaald door de roadie, er gaat namelijk iets niet helemaal goed met de versterker set-up. Een klein kwartiertje is het publiek genoodzaakt om te kijken naar de bouwvakkersbuttcrack van de riffbaas himself. En dan is het eindelijk zover. Probleem opgelost. Ik zet me vast schrap, want ik ken High on Fire. Niet van live-optredens, maar ik ken geen enkel nummer dat ook maar iets inlevert in het beukdepartement. En ik zit er niet naast. De hele set raast als een transportlocomotief over het publiek. Platgewalst door lompheid en ongenuanceerde stuwpraktijken. De sound zit goed, het publiek geniet en de band gaat ook tekeer op het podium. Niet op een bijzondere manier, zonder extra’s, maar wat maakt het uit. Het gaat om de kracht van de riff en de oerbrullen van Matt Pike. De razende sludge/stoner komt live goed tot z’n recht. Een perfecte avond om even helemaal op te gaan in de muziek, jammer dat ik morgen weer volop aan de gang moet. Ik mis de klassieker Hung, Drawn & Quartered, maar ik heb er niet minder om genoten.
Graag vaker dit soort acts in Hedon! Zelfs op een dinsdagavond trekt een band als High on Fire een gezellig gevulde zaal, dus de basis is er!
Links: